1Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur! tu as été pour nous un refuge, De génération en génération.
1ای خداوند، پناهگاه ما در جمیع نسل ها تو بوده ای.
2Avant que les montagnes fussent nées, Et que tu eusses créé la terre et le monde, D'éternité en éternité tu es Dieu.
2پیش از آنکه کوهها به وجود آید و زمین و جهان را بیافرینی، از ازل تا به ابد تو خدا هستی.
3Tu fais rentrer les hommes dans la poussière, Et tu dis: Fils de l'homme, retournez!
3انسان را به خاک بر می گردانی، و می گویی ای بنی آدم رجوع نمائید.
4Car mille ans sont, à tes yeux, Comme le jour d'hier, quand il n'est plus, Et comme une veille de la nuit.
4هزار سال در نظر تو مثل دیروز که گذشته باشد و مانند قسمتی از شب است.
5Tu les emportes, semblables à un songe, Qui, le matin, passe comme l'herbe:
5تو به زندگی انسان دفعتاً خاتمه می دهی و عمر او مثل یک خواب کوتاه و مانند یک گیاهی زودگذر است.
6Elle fleurit le matin, et elle passe, On la coupe le soir, et elle sèche.
6صبحگاهان می شگفد و می روید، شامگاهان بریده و پژمرده می شود.
7Nous sommes consumés par ta colère, Et ta fureur nous épouvante.
7غضب تو ما را نابود می سازد و خشم تو به وحشت می اندازد.
8Tu mets devant toi nos iniquités, Et à la lumière de ta face nos fautes cachées.
8چونکه گناهان ما را در نظر خود گذاشته ای و خطایای مخفی ما را در نور روی خویش.
9Tous nos jours disparaissent par ton courroux; Nous voyons nos années s'évanouir comme un son.
9زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر برده ایم.
10Les jours de nos années s'élèvent à soixante-dix ans, Et, pour les plus robustes, à quatre-vingts ans; Et l'orgueil qu'ils en tirent n'est que peine et misère, Car il passe vite, et nous nous envolons.
10میعاد عمر ما هفتاد سال است و اگر تندرست و قوی باشیم ممکن است هشتاد سال زندگی کنیم، اما همه دوران زندگی ما آمیخته با رنج و زحمت است و بزودی به آخر می رسد و فنا می شویم.
11Qui prend garde à la force de ta colère, Et à ton courroux, selon la crainte qui t'est due?
11کیست که شدت خشم تو را بداند؟ و کیست که غضب تو را بفهمد تا بترسد، چنانکه از تو می باید ترسید؟
12Enseigne-nous à bien compter nos jours, Afin que nous appliquions notre coeur à la sagesse.
12به ما بیاموز که روزهای عمر خود را بشماریم تا دلِ ما فهیم و دانا گردد.
13Reviens, Eternel! Jusques à quand?... Aie pitié de tes serviteurs!
13بیا ای خداوند! تا به کی؟ و بر بندگانت شفقت فرما.
14Rassasie-nous chaque matin de ta bonté, Et nous serons toute notre vie dans la joie et l'allégresse.
14صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تا در تمام روزهای زندگی خود شادمانی و خوشی نمائیم.
15Réjouis-nous autant de jours que tu nous as humiliés, Autant d'années que nous avons vu le malheur.
15به اندازۀ روزهائی که سختی کشیدیم و سالهائی که بدبختی را دیدیم، به ما خوشی عطا فرما.
16Que ton oeuvre se manifeste à tes serviteurs, Et ta gloire sur leurs enfants!
16بگذار بندگانت کارهای تو را ببینند و فرزندان شان عظمت تو را.لطف و نیکویی خداوند، خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!
17Que la grâce de l'Eternel, notre Dieu, soit sur nous! Affermis l'ouvrage de nos mains, Oui, affermis l'ouvrage de nos mains!
17لطف و نیکویی خداوند، خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!