¹Eliphaz de Théman prit la parole et dit:

¹Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

²Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d'orient?

²CXu sagxulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencajxoj?

³Est-ce par d'inutiles propos qu'il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?

³Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

⁴Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.

⁴Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas pregxon antaux Dio.

⁵Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.

⁵CXar via malbonago instigas vian busxon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

⁶Ce n'est pas moi, c'est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.

⁶Vin kondamnas via busxo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraux vi.

⁷Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?

⁷CXu vi naskigxis la unua homo? CXu vi estas kreita pli frue ol la altajxoj?

⁸As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?

⁸CXu vi auxdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la sagxon?

⁹Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n'ayons pas?

⁹Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

¹⁰Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.

¹⁰Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

¹¹Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?...

¹¹CXu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

¹²Où ton coeur t'entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?

¹²Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

¹³Quoi! c'est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!

¹³Ke vi direktas kontraux Dion vian koleron, Kaj elirigis el via busxo tiajn vortojn?

¹⁴Qu'est-ce que l'homme, pour qu'il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?

¹⁴Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

¹⁵Si Dieu n'a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,

¹⁵Vidu, inter Liaj sanktuloj ne cxiuj estas fidindaj, Kaj la cxielo ne estas pura en Liaj okuloj:

¹⁶Combien moins l'être abominable et pervers, L'homme qui boit l'iniquité comme l'eau!

¹⁶Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

¹⁷Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j'ai vu,

¹⁷Mi montros al vi, auxskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

¹⁸Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu'ils ont révélé, l'ayant appris de leurs pères.

¹⁸Kion sagxuloj diris kaj ne kasxis antaux siaj patroj,

¹⁹A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n'était encore venu.

¹⁹Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

²⁰Le méchant passe dans l'angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l'impie.

²⁰Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kasxita antaux li;

²¹La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;

²¹Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

²²Il n'espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l'épée qui le menace;

²²Li ne esperas, ke li savigxos el mallumo; Kaj li sercxas cxirkauxe glavon.

²³Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l'attend.

²³Li vagadas, sercxante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

²⁴La détresse et l'angoisse l'épouvantent, Elles l'assaillent comme un roi prêt à combattre;

²⁴Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel regxo, pretigxinta por batalo;

²⁵Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,

²⁵Pro tio, ke li etendis sian manon kontraux Dion Kaj kontrauxstaris al la Plejpotenculo,

²⁶Il a eu l'audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.

²⁶Kuris kontraux Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj sxildoj.

²⁷Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d'embonpoint;

²⁷Li kovris sian vizagxon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

²⁸Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.

²⁸Li logxas en urboj ruinigitaj, En domoj ne logxataj, Destinitaj esti sxtonamasoj.

²⁹Il ne s'enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s'étendra plus sur la terre.

²⁹Li ne restos ricxa, lia bonstato ne tenigxos, Kaj lia havajxo ne disvastigxos sur la tero.

³⁰Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.

³⁰Li ne forklinigxos de mallumo; Flamo velksekigos liajn brancxojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia busxo.

³¹S'il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.

³¹La erarinto ne fidu vantajxon, CXar vanta estos lia rekompenco.

³²Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.

³²Antauxtempe li finigxos, Kaj lia brancxo ne estos verda.

³³Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.

³³Lia nematura bero estos desxirita, kiel cxe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel cxe olivarbo.

³⁴La maison de l'impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l'homme corrompu.

³⁴CXar la anaro de la hipokrituloj senhomigxos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subacxeton.

³⁵Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.

³⁵Ili gravedigxis per malpiajxo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicajxon.