¹Job prit la parole et dit:

¹Ijob respondis kaj diris:

²J'ai souvent entendu pareilles choses; Vous êtes tous des consolateurs fâcheux.

²Mi auxdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi cxiuj estas.

³Quand finiront ces discours en l'air? Pourquoi cette irritation dans tes réponses?

³CXu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

⁴Moi aussi, je pourrais parler comme vous, Si vous étiez à ma place: Je vous accablerais de paroles, Je secouerais sur vous la tête,

⁴Mi ankaux povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

⁵Je vous fortifierais de la bouche, Je remuerais les lèvres pour vous soulager.

⁵Mi fortigus vin per mia busxo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

⁶Si je parle, mes souffrances ne seront point calmées, Si je me tais, en quoi seront-elles moindres?

⁶Se mi parolos, mia doloro ne kvietigxos; Se mi cxesos, kio foriros de mi?

⁷Maintenant, hélas! il m'a épuisé... Tu as ravagé toute ma maison;

⁷Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

⁸Tu m'as saisi, pour témoigner contre moi; Ma maigreur se lève, et m'accuse en face.

⁸Vi faris al mi sulkojn, tio farigxis atesto; Mia senfortigxo staras antaux mia vizagxo, kaj parolas.

⁹Il me déchire et me poursuit dans sa fureur, Il grince des dents contre moi, Il m'attaque et me perce de son regard.

⁹Lia kolero dissxiras; Mia malamanto grincigas kontraux mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraux mi siajn okulojn.

¹⁰Ils ouvrent la bouche pour me dévorer, Ils m'insultent et me frappent les joues, Ils s'acharnent tous après moi.

¹⁰Ili malfermegis kontraux mi sian busxon, insulte batas min sur la vangojn; CXiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

¹¹Dieu me livre à la merci des impies, Il me précipite entre les mains des méchants.

¹¹Dio transdonis min al maljustulo, JXetis min en la manojn de malbonuloj.

¹²J'étais tranquille, et il m'a secoué, Il m'a saisi par la nuque et m'a brisé, Il a tiré sur moi comme à un but.

¹²Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

¹³Ses traits m'environnent de toutes parts; Il me perce les reins sans pitié, Il répand ma bile sur la terre.

¹³Liaj pafistoj min cxirkauxis; Li dishakas miajn internajxojn kaj ne kompatas, Li elversxas sur la teron mian galon.

¹⁴Il me fait brèche sur brèche, Il fond sur moi comme un guerrier.

¹⁴Li faras en mi brecxon post brecxo, Li kuras kontraux min kiel batalisto.

¹⁵J'ai cousu un sac sur ma peau; J'ai roulé ma tête dans la poussière.

¹⁵Sakajxon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kasxis mian kornon.

¹⁶Les pleurs ont altéré mon visage; L'ombre de la mort est sur mes paupières.

¹⁶Mia vizagxo sxvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

¹⁷Je n'ai pourtant commis aucune violence, Et ma prière fut toujours pure.

¹⁷Kvankam ne trovigxas perfortajxo en miaj manoj, Kaj mia pregxo estas pura.

¹⁸O terre, ne couvre point mon sang, Et que mes cris prennent librement leur essor!

¹⁸Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

¹⁹Déjà maintenant, mon témoin est dans le ciel, Mon témoin est dans les lieux élevés.

¹⁹Vidu, en la cxielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

²⁰Mes amis se jouent de moi; C'est Dieu que j'implore avec larmes.

²⁰Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

²¹Puisse-t-il donner à l'homme raison contre Dieu, Et au fils de l'homme contre ses amis!

²¹Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

²²Car le nombre de mes années touche à son terme, Et je m'en irai par un sentier d'où je ne reviendrai pas.

²²CXar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.