¹Elihu continua et dit:

¹Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

²Attends un peu, et je vais poursuivre, Car j'ai des paroles encore pour la cause de Dieu.

²Atendu ankoraux iom; mi montros al vi, CXar mi havas ankoraux kion paroli pro Dio.

³Je prendrai mes raisons de haut, Et je prouverai la justice de mon créateur.

³Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

⁴Sois-en sûr, mes discours ne sont pas des mensonges, Mes sentiments devant toi sont sincères.

⁴CXar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaux vi.

⁵Dieu est puissant, mais il ne rejette personne; Il est puissant par la force de son intelligence.

⁵Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malsxatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

⁶Il ne laisse pas vivre le méchant, Et il fait droit aux malheureux.

⁶Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

⁷Il ne détourne pas les yeux de dessus les justes, Il les place sur le trône avec les rois, Il les y fait asseoir pour toujours, afin qu'ils soient élevés.

⁷Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun regxoj sur trono Li sidigas ilin por cxiam, Por ke ili estu altaj.

⁸Viennent-ils à tomber dans les chaînes, Sont-ils pris dans les liens de l'adversité,

⁸Kaj se ili estas ligitaj per cxenoj, Malliberigitaj mizere per sxnuroj,

⁹Il leur dénonce leurs oeuvres, Leurs transgressions, leur orgueil;

⁹Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

¹⁰Il les avertit pour leur instruction, Il les exhorte à se détourner de l'iniquité.

¹⁰Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

¹¹S'ils écoutent et se soumettent, Ils achèvent leurs jours dans le bonheur, Leurs années dans la joie.

¹¹Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

¹²S'ils n'écoutent pas, ils périssent par le glaive, Ils expirent dans leur aveuglement.

¹²Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

¹³Les impies se livrent à la colère, Ils ne crient pas à Dieu quand il les enchaîne;

¹³La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

¹⁴Ils perdent la vie dans leur jeunesse, Ils meurent comme les débauchés.

¹⁴Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malcxastuloj.

¹⁵Mais Dieu sauve le malheureux dans sa misère, Et c'est par la souffrance qu'il l'avertit.

¹⁵Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

¹⁶Il te retirera aussi de la détresse, Pour te mettre au large, en pleine liberté, Et ta table sera chargée de mets succulents.

¹⁶Ankaux vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon cxe via tablo, plena de grasajxoj.

¹⁷Mais si tu défends ta cause comme un impie, Le châtiment est inséparable de ta cause.

¹⁷Sed vi farigxis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj jugxo tenas sin kune.

¹⁸Que l'irritation ne t'entraîne pas à la moquerie, Et que la grandeur de la rançon ne te fasse pas dévier!

¹⁸Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elacxeto ne deklinu vin.

¹⁹Tes cris suffiraient-ils pour te sortir d'angoisse, Et même toutes les forces que tu pourrais déployer?

¹⁹CXu Li atentos vian ricxecon? Ne, nek oron, nek forton aux potencon.

²⁰Ne soupire pas après la nuit, Qui enlève les peuples de leur place.

²⁰Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

²¹Garde-toi de te livrer au mal, Car la souffrance t'y dispose.

²¹Gardu vin, ne klinigxu al malpieco; CXar tion vi komencis pro la mizero.

²²Dieu est grand par sa puissance; Qui saurait enseigner comme lui?

²²Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

²³Qui lui prescrit ses voies? Qui ose dire: Tu fais mal?

²³Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri:Vi agis maljuste?

²⁴Souviens-toi d'exalter ses oeuvres, Que célèbrent tous les hommes.

²⁴Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

²⁵Tout homme les contemple, Chacun les voit de loin.

²⁵CXiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

²⁶Dieu est grand, mais sa grandeur nous échappe, Le nombre de ses années est impénétrable.

²⁶Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

²⁷Il attire à lui les gouttes d'eau, Il les réduit en vapeur et forme la pluie;

²⁷Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili versxigxas pluve el la nebulo;

²⁸Les nuages la laissent couler, Ils la répandent sur la foule des hommes.

²⁸Versxigxas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

²⁹Et qui comprendra le déchirement de la nuée, Le fracas de sa tente?

²⁹Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapisxojn de Sia tendo,

³⁰Voici, il étend autour de lui sa lumière, Et il se cache jusque dans les profondeurs de la mer.

³⁰Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

³¹Par ces moyens il juge les peuples, Et il donne la nourriture avec abondance.

³¹CXar per ili Li jugxas la popolojn Kaj donas ankaux mangxajxon abunde.

³²Il prend la lumière dans sa main, Il la dirige sur ses adversaires.

³²Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al gxi aperi denove.

³³Il s'annonce par un grondement; Les troupeaux pressentent son approche.

³³Antauxdiras pri gxi gxia bruo, Kaj ecx la brutaroj, kiam gxi alproksimigxas.