1Job prit la parole et dit:
1¶ Na ka whakautua e Hopa, ka mea,
2Jusques à quand affligerez-vous mon âme, Et m'écraserez-vous de vos discours?
2Kia peha ake te roa o ta koutou whakaporearea i toku wairua, o ta koutou wawahi i ahau ki te kupu?
3Voilà dix fois que vous m'outragez; N'avez-vous pas honte de m'étourdir ainsi?
3Ka tekau enei tawainga a koutou ki ahau, kahore o koutou whakama i a koutou ka aki tonu nei i ahau.
4Si réellement j'ai péché, Seul j'en suis responsable.
4Ki te mea ano hoki kua he ahau, kei ahau ano toku he e noho ana.
5Pensez-vous me traiter avec hauteur? Pensez-vous démontrer que je suis coupable?
5Ki te mea ka whakanui mai koutou i a koutou ki ahau, a ka kauwhau mai ki ahau i toku tawainga;
6Sachez alors que c'est Dieu qui me poursuit, Et qui m'enveloppe de son filet.
6Kia mohio koutou na te Atua ahau i whakaparori i taku take, he mea hao mai ahau nana ki tana kupenga.
7Voici, je crie à la violence, et nul ne répond; J'implore justice, et point de justice!
7Nana, e tangi ana ahau i te mahi nanakia, heoi kahore ahau e whakarangona; e karanga awhina ana ahau, otiia kahore he whakawa.
8Il m'a fermé toute issue, et je ne puis passer; Il a répandu des ténèbres sur mes sentiers.
8¶ Kua tutakina e ia toku ara, te puta ahau; tukua iho ana e ia te pouri ki oku ara.
9Il m'a dépouillé de ma gloire, Il a enlevé la couronne de ma tête.
9Ko toku kororia huia atu ana e ia; tangohia ana e ia te karauna i toku mahunga.
10Il m'a brisé de toutes parts, et je m'en vais; Il a arraché mon espérance comme un arbre.
10Wawahia ana ahau e ia i nga taha katoa, a riro ana ahau; ko taku i tumanako atu ai huaranga atu ana e ia ano he rakau.
11Il s'est enflammé de colère contre moi, Il m'a traité comme l'un de ses ennemis.
11Kua mura mai hoki tona riri ki ahau; e kiia ana ahau e ia ko tetahi o ona hoariri.
12Ses troupes se sont de concert mises en marche, Elles se sont frayé leur chemin jusqu'à moi, Elles ont campées autour de ma tente.
12E haere huihui mai ana ana taua, e whakaneke ake ana i to ratou ara ki ahau, kei te whakapae i toku teneti i tetahi taha, i tetahi taha.
13Il a éloigné de moi mes frères, Et mes amis se sont détournés de moi;
13Kua meinga e ia oku teina kia matara atu i ahau; ko aku i mohio ai kua tangata ke ki ahau.
14Je suis abandonné de mes proches, Je suis oublié de mes intimes.
14Ko oku whanaunga, mutu pu ta ratou; ko oku hoa ake, kua wareware ratou ki ahau.
15Je suis un étranger pour mes serviteurs et mes servantes, Je ne suis plus à leurs yeux qu'un inconnu.
15Ko te hunga e noho ana i toku whare, me aku pononga wahine, kiia iho ahau e ratou he tangata ke; he tangata no nga whenua ahau ki ta ratou titiro mai.
16J'appelle mon serviteur, et il ne répond pas; Je le supplie de ma bouche, et c'est en vain.
16I karanga atu ahau ki taku pononga, heoi kihai ia i whakao mai; ahakoa e inoi ana toku mangai ki a ia.
17Mon humeur est à charge à ma femme, Et ma plainte aux fils de mes entrailles.
17Ko toku ha tauhou ana ki taku wahine, me taku inoi hoki ki nga tamariki o te kopu o toku whaea.
18Je suis méprisé même par des enfants; Si je me lève, je reçois leurs insultes.
18Ko nga tamariki nonohi ano hoki, whakahawea mai ana ki ahau; ki te whakatika ahau, ka korero whakahe ratou moku.
19Ceux que j'avais pour confidents m'ont en horreur, Ceux que j'aimais se sont tournés contre moi.
19E whakarihariha mai ana ki ahau oku takahoa katoa, a ko aku i aroha ai kua tahuri mai ki ahau.
20Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair; Il ne me reste que la peau des dents.
20Piri tonu toku iwi ki toku kiri, ki oku kikokiko, a ora ake oku, ko te kiri kau o oku niho.
21Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m'a frappé.
21Tohungia mai ahau, tohungia mai ahau e koutou, e oku hoa; kua pa mai hoki te ringa o te Atua ki ahau.
22Pourquoi me poursuivre comme Dieu me poursuit? Pourquoi vous montrer insatiables de ma chair?
22He aha koutou i tukino ai i ahau, i pera ai me te Atua, te makona koutou i oku kikokiko?
23Oh! je voudrais que mes paroles fussent écrites, Qu'elles fussent écrites dans un livre;
23¶ Aue, me i tuhituhia aku kupu! Aue, me i taia ki te pukapuka!
24Je voudrais qu'avec un burin de fer et avec du plomb Elles fussent pour toujours gravées dans le roc...
24Me i whaoa ki te kamaka, ki te pene rino, ki te mata, hei mea mo a mua noa atu!
25Mais je sais que mon rédempteur est vivant, Et qu'il se lèvera le dernier sur la terre.
25Otiia e mohio ana ahau kei te ora toku kaihoko, a i nga wa i muri nei ka tu ia ki runga ki te whenua;
26Quand ma peau sera détruite, il se lèvera; Quand je n'aurai plus de chair, je verrai Dieu.
26A ahakoa i muri i te paunga o toku kiri, ka titiro tonu ahau i roto i toku kikokiko ki te Atua:
27Je le verrai, et il me sera favorable; Mes yeux le verront, et non ceux d'un autre; Mon âme languit d'attente au dedans de moi.
27E titiro ano ahau ki a ia, ahau nei ano; a ma oku kanohi e matakitaki, kahore ma o tetahi atu. Pau rawa oku whatumanawa i roto i ahau.
28Vous direz alors: Pourquoi le poursuivions-nous? Car la justice de ma cause sera reconnue.
28Ki te ki koutou, Na, ta tatou hanga ki te tukino i a ia! kua kitea hoki te take o te mea i roto i ahau;
29Craignez pour vous le glaive: Les châtiments par le glaive sont terribles! Et sachez qu'il y a un jugement.
29Kia wehi koutou kei mate i te hoari; no te mea ko te whiunga ki te hoari kei roto i te riri, e mohio ai koutou he whakawa ano tenei.