1Doch höre nun, Hiob, meine Rede, und fasse alle meine Worte!
1حالا ای ایوب به سخنان من گوش بده.
2Siehe doch, ich öffne meinen Mund, es redet die Zunge an meinem Gaumen;
2و می خواهم آنچه را ضرور است بر زبان بیاورم.
3Meine Reden kommen aus aufrichtigem Herzen, und meine Lippen sprechen lautere Wahrheit aus.
3کلام من از صمیم دل و صادقانه است و هر کلمۀ آن حقیقت محض است.
4Der Geist Gottes hat mich gemacht, und der Odem des Allmächtigen belebt mich.
4زیرا روح خدا مرا سرشته و نَفَس قادر متعال به من حیات بخشیده است.
5Kannst du es, so widerlege mich; rüste dich, tritt vor mich hin!
5اگر توانستی جواب مرا بده و دلایل خود را ارائه کن.
6Siehe, ich stehe zu Gott, gleich wie du; auch ich bin vom Lehm genommen.
6من و تو در نظر خدا فرقی نداریم. او هردوی ما را از گِل سرشته است.
7Siehe, Furcht vor mir soll dich nicht schrecken, und ich will dir nicht lästig sein.
7پس تو نباید از من ترس و وحشت داشته باشی و من بر تو فشار نمی آورم.
8Nun hast du vor meinen Ohren gesagt, und ich habe deine eigenen Worte gehört:
8من شنیدم که تو گفتی:
9«Rein bin ich, ohne Vergehen, unbefleckt und ohne Schuld!
9«من پاک هستم و خطائی نکرده ام. بی عیبم و گناهی ندارم.
10Siehe, er erfindet Beschuldigungen gegen mich, er hält mich für seinen Feind;
10خدا بهانه می جوید تا گناهی در من بیابد و مرا دشمن خود می شمارد.
11er legt meine Füße in den Stock und lauert auf alle meine Schritte.»
11پاهایم را به زنجیر می بندد و در هر قدم مراقب من است.»
12Siehe, das sagst du nicht mit Recht, darauf muß ich dir antworten; denn Gott ist größer als der Mensch.
12اما ایوب، من ترا قانع می سازم که تو اشتباه می کنی. خدا بزرگتر از همه انسانها است.
13Warum haderst du denn mit ihm, da er doch keine seiner Taten zu verantworten hat?
13چرا از خدا شکایت می کنی و می گوئی که او کارهای را که می کند به انسان آشکار نمی سازد.
14Sondern Gott redet einmal und zum zweitenmal, aber man beachtet es nicht.
14خدا به راههای مختلف با انسان تکلم می کند، اما کسی به کلام او توجه نمی نماید.
15Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf die Menschen befällt und sie in ihren Betten schlafen,
15در شب وقتی انسان در خواب عمیق فرو می رود، در رؤیا با او حرف می زند.
16da öffnet er das Ohr der Menschen und besiegelt seine Warnung an sie,
16گوشهای او را باز می کند. او را می ترساند و به او هوشدار می دهد
17damit der Mensch von seinem Tun abstehe und er den Mann vor Übermut beschütze,
17که گناه نکند و مغرور نباشد،
18daß er seine Seele von der Grube zurückhalte, und sein Leben, daß er nicht renne ins Geschoß.
18تا از آتش دوزخ و هلاکت نجات یابد.
19Er züchtigt ihn mit Schmerzen auf seinem Lager, ein hartes Gericht geht über seinen Leib,
19خدا انسان را با درد و بیماری سرزنش می کند.
20daß ihm das Brot zum Ekel wird, seiner Seele die Lieblingsspeise;
20در اثر مرض، انسان اشتهای خود را از دست می دهد و از هر گونه غذا بدش می آید.
21sein Fleisch schwindet dahin, man sieht es nicht mehr, und seine Gebeine, die man sonst nicht sah, werden bloß;
21گوشت بدنش ضایع می گردد و آنقدر لاغر می شود که از او فقط پوست و استخوان بجا می ماند.
22seine Seele naht sich der Grube und sein Leben den Todesmächten.
22پایش به لب گور می رسد و به دنیای مردگان نزدیک می شود.
23Wenn es dann für ihn einen Engel gibt, einen Mittler, einen aus Tausenden, der dem Menschen verkündigt seine Gerechtigkeit;
23اما اگر یکی از هزاران فرشتۀ خدا حاضر باشد و از او شفاعت نموده و بگوید که بیگناه است،
24wenn er sich über ihn erbarmt und spricht: «Erlöse ihn, daß er nicht zur Grube hinabfahre; ich habe ein Lösegeld gefunden!»
24آنگاه خدا بر او رحم کرده می فرماید: «آزادش کنید و نگذارید که هلاک شود، زیرا کفاره ای برایش یافته ام.»
25Alsdann wird sein Fleisch wieder grünen von Jugendfrische, er wird wiederkehren zu den Tagen seiner Jugend;
25آنوقت گوشت بدنش مثل گوشت بدن یک طفل تازه و شاداب شده دوباره جوان و قوی می گردد.
26er wird zu Gott bitten, der wird ihm gnädig sein, ihn sein Angesicht mit Jauchzen sehen lassen und dem Menschen seine Gerechtigkeit wiedergeben.
26و هر وقتیکه بحضور خدا دعا کند، خدا دعایش را می پذیرد و او با سُرُور و خوشی به پیشگاه او حضور می یابد و خدا سعادت گذشته اش را به او اعاده می کند.
27Er wird singen vor den Menschen und sagen: Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt; aber er hat mir nicht vergolten nach Verdienst;
27بعد او سرود می خواند و به مردم می گوید: «من گناه کردم و از راه راست منحرف شدم،
28er hat meine Seele erlöst, daß sie nicht in die Grube gefahren ist, so daß mein Leben das Licht wieder sieht!
28اما خدا گناهان مرا بخشید و مرا از مرگ و هلاکت نجات داد.»
29Siehe, dies alles tut Gott zwei oder dreimal mit dem Menschen,
29خدا به مراتب این کارها را برای انسان انجام می دهد،
30daß er seine Seele vom Verderben herumhole und ihn erleuchte mit dem Lichte der Lebendigen.
30تا جان او را از هلاکت برهاند و از نور حیات برخوردارش سازد.
31Merke auf, Hiob, höre mir zu, schweige, und ich will reden!
31ایوب، سخنان مرا بشنو و خاموش باش و به آنچه می گویم توجه کن.
32Hast du aber Worte, so antworte mir, sage her, denn ich wünsche deine Rechtfertigung;
32اما اگر چیزی برای گفتن داری، بگو. من می خواهم بشنوم و مایلم که اگر گفتارت درست باشد تصدیق کنم.در غیر آن خاموش باش و به من گوش بده تا به تو حکمت بیاموزم.»
33wo aber nicht, so höre mir zu, schweige, und ich will dich Weisheit lehren!
33در غیر آن خاموش باش و به من گوش بده تا به تو حکمت بیاموزم.»