¹Hallelujah! Danket dem HERRN, denn er ist gütig, seine Gnade währt ewiglich!

¹هَلّلِویاه، سپاس به خداوند! خداوند را سپاس گوئید زیرا که او نیکوست و رحمتش تا به ابد.

²Wer kann die Machttaten des HERRN beschreiben und allen seinen Ruhm verkünden?

²کیست که بتواند کارهای بزرگ خداوند را بیان کند و ستایش او را آنطوری که شایسته است بشنواند؟

³Wohl denen, die das Recht beachten, die Gerechtigkeit üben allezeit!

³خوشا به حال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آنکه عدالت را در همۀ وقت به عمل آورد.

⁴Gedenke meiner, o HERR, aus Gnaden gegen dein Volk, suche mich heim mit deinem Heil,

⁴ای خداوند به رضامندی ای که با قوم برگزیدۀ خود می داری، مرا یاد کن و به نجات خود از من تفقد نما.

⁵daß ich einen Einblick bekomme in das Wohlergehen deiner Auserwählten, mich freue an der Freude deines Volkes und mich deines Erbteils rühme.

⁵تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم، در خوشی قوم برگزیدۀ تو حصه بگیرم و با میراث تو فخر نمایم.

⁶Wir haben gesündigt samt unsern Vätern, wir haben verkehrt gehandelt, wir haben gefrevelt.

⁶ما و پدران ما گناه نموده ایم و خطا کرده، شرارت ورزیده ایم.

⁷Unsre Väter in Ägypten hatten nicht acht auf deine Wunder, sie gedachten nicht an die Größe deiner Güte und waren widerspenstig am Meer, am Schilfmeer.

⁷پدران ما معجزات تو را در مصر درک نکردند و رحمت های زیاد تو را به یاد نیاوردند، بلکه در جوار آب یعنی ساحل بحیرۀ احمر فتنه انگیختند.

⁸Aber er half ihnen um seines Namens willen, um seine Stärke kundzutun.

⁸با آنهم به خاطر نام خود و برای اینکه قدرت عظیم خود را ظاهر سازد، آن ها را نجات داد.

⁹Und er bedrohte das Schilfmeer, daß es vertrocknete, und ließ sie durch die Tiefen gehen wie auf einer Steppe.

⁹به فرمان او بحیرۀ احمر خشک گردید و قوم برگزیدۀ خود را از اعماق بحر، گویی از بین صحرا عبور داد.

¹⁰Und er rettete sie von der Hand des Hassers und erlöste sie aus der Hand des Feindes.

¹⁰آن ها را از دست دشمنان نجات داد و از دست بدخواهان رهایی بخشید.

¹¹Und das Wasser bedeckte ihre Bedränger, nicht einer von ihnen blieb übrig.

¹¹آب دشمنان ایشان را طوری پوشانید که حتی یکی از آن ها هم باقی نماند.

¹²Da glaubten sie seinen Worten und sangen sein Lob.

¹²آنگاه به کلام او ایمان آوردند و سرود حمد او را سرائیدند.

¹³Aber sie vergaßen seine Werke bald, sie warteten nicht auf seinen Rat,

¹³اما اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت او را انتظار نکشیدند.

¹⁴sondern ließen sich gelüsten in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde.

¹⁴بلکه در آن بیابان به شهوت پرستی پرداختند و در دشت خدا را آزمایش کردند.

¹⁵Und er gab ihnen, was sie forderten, sandte aber eine Seuche unter sie.

¹⁵پس خواست دل شان را بجا آورد، لیکن جان شان را به مرض مهلکی مبتلا ساخت.

¹⁶Und sie wurden eifersüchtig auf Mose im Lager, auf Aaron, den Heiligen des HERRN.

¹⁶در بیابان به موسی و به هارون، تقدیس شدۀ خداوند، حسد بردند.

¹⁷Da tat sich die Erde auf und verschlang Datan und bedeckte die Rotte Abirams;

¹⁷آنگاه زمین چاک شد و داتان را در خود فرو برد و همچنین ابیرام و خانوادۀ او را پوشانید.

¹⁸und Feuer verzehrte ihre Rotte, die Flamme versengte die Gottlosen.

¹⁸بعد آتشی در بین شان افروخته شد و شعلۀ آتش شریران را سوزانید.

¹⁹Sie machten ein Kalb am Horeb und warfen sich nieder vor dem gegossenen Bild.

¹⁹در حوریب گوساله ای ساختند و آن بت ریخته شده را پرستش کردند.

²⁰Sie vertauschten ihre Herrlichkeit gegen das Abbild eines Stiers, der Gras frißt.

²⁰تمثال یک گاو علف خور را بر خدای پُر جلال خویش ترجیح دادند.

²¹Sie vergaßen Gottes, ihres Retters, der große Dinge in Ägypten getan,

²¹خدای نجات دهندۀ خود را که کارهای عظیمی را در مصر کرده بود، از یاد بردند.

²²Wunder im Lande Hams, Furchtbares am Schilfmeer.

²²معجزات او را در سرزمین حام و کارهای هولناک او را در بحیرۀ احمر، همه را فراموش کردند.

²³Und er gedachte sie zu vertilgen, wenn nicht Mose, sein Auserwählter, in den Riß getreten wäre vor seinem Angesicht, um seinen Grimm abzuwenden, daß er sie nicht vertilgte.

²³آنگاه خواست ایشان را هلاک کند، اما برگزیدۀ او موسی به شفاعت آن ها برخاست و غضب خدا را فرو نشاند که آن ها هلاک نسازد.

²⁴Sie verachteten das liebliche Land, sie glaubten seinem Worte nicht.

²⁴آن ها سرزمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی اعتماد نکردند.

²⁵Und sie murrten in ihren Zelten, sie gehorchten nicht der Stimme des HERRN.

²⁵در خیمه های خود لب به شکایت گشودند و به آواز خداوند گوش ندادند.

²⁶Da erhob er seine Hand und schwur , sie niederzustrecken in der Wüste

²⁶پس دست خود را بر ضد آن ها برافراشت که ایشان را در آن بیابان از بین ببرد

²⁷und ihren Samen unter die Nationen zu werfen und sie zu zerstreuen in die Länder.

²⁷و اولادۀ شان را در میان امت ها بیندازد و ایشان را در کشورهای بیگانه پراگنده سازد.

²⁸Und sie hängten sich an den Baal-Peor und aßen Opfer der toten Götzen ,

²⁸سپس به بتِ بعل فغور پیوستند و قربانی های تقدیم شده به بتها را خوردند.

²⁹und sie erzürnten ihn mit ihrem Tun; da brach die Plage unter ihnen aus.

²⁹با این اعمال خود خداوند را به خشم آوردند و به مرض کشنده ای گرفتار گردیدند.

³⁰Aber Pinehas trat auf und übte Gericht, so daß die Plage aufgehalten ward.

³⁰آنگاه فینِحاس برخاست و داوری نمود و مرض کشنده از بین برداشته شد.

³¹Das wurde ihm zur Gerechtigkeit gerechnet auf alle Geschlechter, in Ewigkeit.

³¹این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلاً بعد نسل تا ابدالآباد.

³²Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und es erging Mose übel um ihretwillen.

³²خداوند را نزد آب های مریبه غضبناک ساختند. موسی هم به خاطر آن ها آزار دید

³³Denn sie betrübten seinen Geist, und er redete unbedacht mit seinen Lippen.

³³و چنان روح او را تلخ ساختند که لب به ناسزا گفتن گشود.

³⁴Sie vertilgten die Völker nicht, von denen der HERR ihnen gesagt hatte;

³⁴ایشان آن قوم های را که خداوند امر فرموده بود از بین نبردند،

³⁵sondern ließen sich ein mit den Heiden und lernten ihre Weise.

³⁵بلکه با آن ها رابطۀ دوستی برقرار کردند و اعمال بت پرستان را آموختند.

³⁶Und sie dienten ihren Götzen, und diese wurden ihnen zum Fallstrick.

³⁶بتهای شانرا پرستیدند و با این کار برای خود دام گذاشتند.

³⁷Und sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den bösen Geistern.

³⁷پسران و دختران خود را برای ارواح پلید قربانی نمودند.

³⁸Und sie vergossen unschuldiges Blut, das Blut ihrer Söhne und ihrer Töchter, welche sie den Götzen Kanaans opferten, und so wurde das Land durch Blutschulden entweiht.

³⁸خون بیگناهان یعنی خون پسران و دختران خود را ریختند و آنرا برای بتهای کنعان قربانی کردند. آن سرزمین از خون آلوده گردید.

³⁹Und sie befleckten sich mit ihren Werken und hurten mit ihrem Tun.

³⁹آن ها به خاطر اعمال خود نجس شدند و بت پرستی آن ها در نظر خداوند حکم زنا را داشت.

⁴⁰Da entbrannte der Zorn des HERRN wider sein Volk, und er faßte einen Abscheu gegen sein Erbe.

⁴⁰آنگاه خشم خداوند بر قوم برگزیده اش افروخته شد و او از آن ها بیزار گردید.

⁴¹Und er gab sie in die Hand der Nationen, daß ihre Hasser über sie herrschten.

⁴¹پس ایشان را به دست امت ها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر آن ها حکمرانی کنند.

⁴²Und ihre Feinde bedrückten sie, und sie wurden gedemütigt unter ihre Hand.

⁴²دشمنان شان بر آن ها ظلم کردند و آن ها را زیر دست خود خوار و ذلیل ساختند.

⁴³Er errettete sie oftmals; aber sie widerstrebten ihm mit ihren Anschlägen und kamen herunter durch eigene Schuld.

⁴³خداوند بارها قوم برگزیدۀ خود را نجات داد، اما آن ها هر بار در برابر او فتنه برانگیختند و به خاطر گناه خویش خوار و ذلیل گردیدند.

⁴⁴Aber er sah ihre Not an, als er ihr Schreien hörte,

⁴⁴با وجود این، وقتی که فریاد ایشان را شنید، به درماندگی آن ها توجه کرد.

⁴⁵und gedachte seines Bundes mit ihnen und empfand Mitleid nach seiner großen Huld

⁴⁵به خاطر ایشان، پیمان خود را بیاد آورد و به سبب رحمت بی پایان خود، آن ها را مجازات نکرد

⁴⁶und ließ sie Erbarmen finden bei denen, die sie gefangen hielten.

⁴⁶و دل اسیرکنندگان ایشان را به رحم آورد.

⁴⁷Hilf uns, HERR, unser Gott, sammle uns aus den Heiden, daß wir deinem heiligen Namen danken und uns glücklich preisen, zu deinem Ruhm!

⁴⁷ای خداوند، خدای ما، ما را نجات ده! ما را از میان ممالک بیگانه جمع کن، تا نام مقدس تو را حمد گوئیم و ستایش تو افتخار ما باشد.خداوند، خدای اسرائیل از ازل تا به ابد متبارک باد! و تمام قوم بگویند: «آمین!» هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

⁴⁸Gelobt sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk soll sagen: Amen! Hallelujah!

⁴⁸خداوند، خدای اسرائیل از ازل تا به ابد متبارک باد! و تمام قوم بگویند: «آمین!» هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!