1Da hob Eliphas, der Temaniter, an und sprach:
1Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2Vielleicht verdrießt es dich, wenn man versucht, ein Wort mit dir zu reden; wer hält aber die Rede zurück?
2Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3Siehe, du hast viele zurechtgewiesen und müde Hände gestärkt.
3Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortigxintajn vi refortigis;
4Deine Reden haben Strauchelnde aufgerichtet, und wankende Knie hast du gekräftigt.
4Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksigxantajn genuojn vi fortigis;
5Da es nun an dich kommt, erliegst du, und weil es dich trifft, bist du so bestürzt.
5Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; GXi ektusxis vin, kaj vi ektimis.
6Ist nicht deine Gottesfurcht dein Trost und die Vollkommenheit deines Weges deine Hoffnung?
6CXu ne via timo antaux Dio estas via konsolo? CXu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7Bedenke aber: ist je ein Unschuldiger umgekommen, oder wurden je Rechtschaffene vertilgt?
7Rememoru do, cxu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8Soviel ich gesehen habe: die Unrecht pflügen und Unheil säen, ernten es auch.
8Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9Durch Gottes Odem kommen sie um; durch den Hauch seines Zornes werden sie verzehrt.
9De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10Das Brüllen des Löwen und die Stimme des Leuen verstummt, und die Zähne der jungen Löwen werden ausgebrochen.
10La kriado de leono kaj la vocxo de leopardo silentigxis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompigxis;
11Der Löwe verdirbt aus Mangel an Raub, und die Jungen der Löwin zerstreuen sich.
11Leono pereis pro manko de mangxajxo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12Zu mir aber stahl sich ein Wort, mein Ohr vernahm ein leises Flüstern;
12Kaj al mi kasxe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de gxi.
13beim Nachdenken über Nachtgesichte, als tiefer Schlaf auf die Menschen gefallen war,
13Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14da kam Furcht über mich und ein Zittern und durchschauerte alle meine Gebeine;
14Atakis min teruro kaj tremo, Kaj cxiuj miaj ostoj eksentis timon.
15denn ein Geist ging an mir vorüber, die Haare meines Leibes standen mir darob zu Berge.
15Kaj spirito traflugis antaux mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidigxis.
16Er stand da, und ich erkannte sein Aussehen nicht, eine Gestalt war vor meinen Augen, ich hörte eine flüsternde Stimme:
16Staris bildo antaux miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni gxian aspekton; Estis silento, kaj mi ekauxdis vocxon, dirantan:
17Ist der Sterbliche gerecht vor Gott oder ein Mann vor seinem Schöpfer rein?
17CXu homo estas pli justa ol Dio? CXu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18Siehe, seinen Dienern traut er nicht, bei seinen Engeln nimmt er Irrtum wahr;
18Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn angxelojn Li trovas mallauxdindaj:
19wieviel mehr bei denen, die in Lehmhütten wohnen, deren Fundament im Staube liegt und die gleich Motten zerstört werden!
19Des pli koncerne tiujn, Kiuj logxas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formangxas vermoj.
20Zwischen Morgen und Abend gehen sie zugrunde; ehe man sich's versieht, sind sie für immer dahin.
20De la mateno gxis la vespero ili disfalas, Pereas por cxiam, kaj neniu tion atentas.
21Wird nicht ihr Zeltstrick abgerissen? Sie sterben; und zwar nicht an Weisheit!
21La fadeno de ilia vivo estas distrancxita; Ili mortas, kaj ne en sagxeco.