German: Schlachter (1951)

Icelandic

Job

36

1Und Elihu fuhr fort und sprach:
1Og Elíhú hélt áfram og sagði:
2Gedulde dich noch ein wenig, so will ich dich lehren, ich habe noch mehr zu reden für Gott.
2Haf þolinmæði við mig enn stutta stund, að ég megi fræða þig, því að enn má margt segja Guði til varnar.
3Ich will mein Wissen weither holen und meinem Schöpfer Gerechtigkeit widerfahren lassen!
3Ég ætla að sækja þekking mína langar leiðir og sanna, að skapari minn hafi á réttu að standa.
4Denn wahrlich, meine Reden sind keine Lügen, du hast es mit einem ganz Verständigen zu tun!
4Því að vissulega fer ég eigi með ósannindi, maður með fullkominni þekking stendur frammi fyrir þér.
5Siehe, Gott ist mächtig, doch verachtet er niemand; groß ist die Kraft seines Herzens.
5Sjá, Guð er voldugur, þó fyrirlítur hann engan, voldugur að andans krafti.
6Den Gottlosen läßt er nicht leben, aber den Elenden schafft er Recht.
6Hann viðheldur ekki lífi hins óguðlega, en veitir hinum voluðu rétt þeirra.
7Er wendet seine Augen nicht ab von den Gerechten und setzt sie auf ewig mit Königen auf den Thron, damit sie herrschen.
7Hann hefir ekki augun af hinum réttláta, og hjá konungum í hásætinu lætur hann þá sitja að eilífu, til þess að þeir séu hátt upp hafnir.
8Sind sie aber in Fesseln gebunden, in Banden des Elends gefangen,
8Og þótt þeir verði viðjum reyrðir, veiddir í snörur eymdarinnar,
9so hält er ihnen ihre Taten und ihre Übertretungen vor; denn sie haben sich überhoben;
9og hann setur þeim fyrir sjónir gjörðir þeirra og afbrot þeirra að þeir breyttu drambsamlega,
10er öffnet ihr Ohr der Bestrafung und befiehlt ihnen, sich von der Bosheit abzukehren.
10og hann opnar eyru þeirra fyrir umvönduninni og segir að þeir skuli snúa sér frá ranglæti, _
11Wenn sie dann gehorchen und sich unterwerfen, so werden sie ihre Tage in Glück und ihre Jahre in Wohlfahrt beendigen.
11ef þeir þá hlýða og þjóna honum, þá eyða þeir dögum sínum í velgengni og árum sínum í unaði.
12Gehorchen sie aber nicht, so kommen sie um durchs Schwert und sterben dahin in ihrem Unverstand.
12En hlýði þeir ekki, þá farast þeir fyrir skotvopnum, gefa upp andann í vanhyggju sinni.
13Denn die, welche ruchlosen Herzens sind, widersetzen sich; sie flehen nicht, wenn er sie gefesselt hat.
13Því að vonskufullir í hjarta ala þeir með sér reiði, hrópa eigi á hjálp, þegar hann fjötrar þá.
14Ihre Seele stirbt in der Jugend und ihr Leben unter den Hurern.
14Önd þeirra deyr í æskublóma og líf þeirra eins og hórsveina.
15Den Gedemütigten aber rettet er durch die Demütigung und öffnet durch die Trübsal sein Ohr.
15En hann frelsar hinn bágstadda með bágindum hans og opnar eyru þeirra með þrengingunni.
16Und auch dich lockt er aus der Enge in die Weite, da keine Not mehr sein wird, und an einen reichbesetzten Tisch.
16Einnig þig ginnir hann út úr gini neyðarinnar út á víðlendi, þar sem engin þrengsli eru, og það sem kemur á borð þitt, er fullt af feiti.
17Bist du aber vom Urteil des Gottlosen erfüllt, so werden Urteil und Gericht dich treffen.
17En ef þú vinnur til dóms hins óguðlega, þá munu dómur og réttur hremma þig.
18Der Zorn verleite dich ja nicht zur Lästerung, und die Menge des Lösegeldes besteche dich nicht.
18Lát því eigi reiðina ginna þig til spotts, og lát eigi stærð lausnargjaldsins tæla þig.
19Wird er deinen Reichtum schätzen? Er achtet nicht auf Gold, noch auf alle Anstrengungen der Kraft.
19Mun hróp þitt koma þér úr nauðunum eða nokkur áreynsla krafta þinna?
20Sehne dich nicht nach der Nacht, da Völker untergehen werden.
20Þráðu eigi nóttina, þá er þjóðir sópast burt af stöðvum sínum.
21Hüte dich, wende dich nicht zum Bösen, denn dieses ziehst du dem Leiden vor.
21Gæt þín, snú þér eigi að ranglæti, því að það kýst þú heldur en að líða.
22Siehe, Gott ist erhaben in seiner Kraft, wo ist ein Lehrer wie er?
22Sjá, Guð er háleitur í framkvæmdum máttar síns, hver er slíkur kennari sem hann?
23Wer will ihn zur Rede stellen über seinen Weg, und wer will zu ihm sagen: Du hast Unrecht getan?
23Hver hefir fyrirskipað honum veg hans, og hver dirfist að segja: ,,Þú hefir gjört rangt``?
24Gedenke daran, sein Tun zu erheben; die Menschen sollen es besingen.
24Minnstu þess, að þú vegsamir verk hans, það er mennirnir syngja um lofkvæði.
25Alle Menschen sehen es ja, der Sterbliche schaut es von ferne.
25Allir menn horfa með fögnuði á það, dauðlegur maðurinn lítur það úr fjarska.
26Siehe, wie erhaben ist Gott! Wir aber verstehen ihn nicht; die Zahl seiner Jahre hat niemand erforscht.
26Já, Guð er mikill og vér þekkjum hann ekki, tala ára hans órannsakanleg.
27Denn er zieht Wassertropfen herauf; sie träufeln als Regen aus seinem Dunst, den die Wolken rieseln lassen,
27Því að hann dregur upp vatnsdropana og lætur ýra úr þoku sinni,
28sie triefen auf viele Menschen herab.
28regnið, sem skýin láta niður streyma, drjúpa yfir marga menn.
29Versteht man auch das Ausspannen der Wolken und das Krachen seines Gezelts?
29Og hver skilur útbreiðslu skýjanna og dunurnar í tjaldi hans?
30Siehe, er breitet sein Licht um sich her aus und bedeckt die Gründe des Meeres;
30Sjá, hann breiðir ljós sitt út kringum sig og hylur djúp hafsins.
31denn damit richtet er die Völker und gibt Speise die Fülle.
31Því að með því dæmir hann þjóðirnar, með því veitir hann fæðu í ríkum mæli.
32Seine Hände bedeckt er mit Licht und gebietet ihm, zu treffen.
32Hendur sínar hylur hann ljósi og býður því út gegn fjandmanni sínum.Þruma hans boðar komu hans, hans sem lætur reiði sína geisa gegn ranglætinu.
33Sein Donnern kündigt ihn an, die Herde sein Heraufsteigen im Gewitter .
33Þruma hans boðar komu hans, hans sem lætur reiði sína geisa gegn ranglætinu.