1Und Hiob antwortete und sprach:
1¶ Na ka whakautu a Hopa, ka mea,
2Wahrlich, ihr seit Leute, und mit euch wird die Weisheit aussterben!
2He tika rawa ko koutou nga tangata, a ka mate tahi atu te whakaaro nui me koutou.
3Auch ich habe Verstand wie ihr und bin nicht weniger als ihr, und wer wüßte solches nicht!
3Otira kei ahau ano hoki he ngakau, he pera ano me o koutou, kihai ahau i hoki iho i a koutou: ko wai ra te he ana ki enei mea?
4Zum Gespött bin ich meinem Freunde, der ich zu Gott rief und von ihm erhört wurde; der unschuldige Gerechte wird zum Gespött.
4Toku rite kei te tangata e waiho ana hei kata ma tona hoa, he tangata e karanga ana ki te Atua, a whakarongo mai ana tera ki a ia: e waiho ana te mea tika, te mea tapatahi, hei kata.
5Dem Unglück Verachtung! das ist die Ansicht des Sicheren; sie ist bereit für die, deren Fuß ins Wanken kommt.
5Kei roto i te whakaaro o te tangata, e tau ana tana noho, te whakahawea ki te aitua; e tauwhanga ana tena ki te hunga e paheke ana te waewae.
6Den Räubern werden die Zelte in Ruhe gelassen; sie reizen Gott, und es geht ihnen wohl; sie führen ihren Gott in ihrer Faust.
6¶ Kei te rangatira nga teneti o nga kaipahua, a noho kore wehi ana te hunga e whakapataritari ana ki te Atua; he ope noa mai hoki ta te Atua ki o ratou ringa.
7Aber frage doch das Vieh, es wird dich belehren, und die Vögel des Himmels tun dir's kund.
7Tena ra, ui atu ki nga kararehe, ma ratou koe e whakaako; ki nga manu o te rangi, ma ratou e korero ki a koe;
8Das Kraut des Feldes lehrt dich, und die Fische im Meer erzählen es.
8Korero atu ranei ki te whenua, a mana koe e whakaako; ka whakaaturia mai ano hoki ki a koe e nga ika o te moana.
9Wer unter allen diesen wüßte nicht, daß die Hand des HERRN solches gemacht hat,
9Ko wai i kore te mohio ki enei mea katoa, he mea mahi tenei na te ringa o Ihowa?
10daß in seiner Hand die Seele alles Lebendigen und der Geist jedes menschlichen Fleisches ist?
10Kei tona ringa nei te wairua o nga mea ora katoa, te manawa hoki o nga kikokiko tangata katoa.
11Prüft nicht das Ohr die Rede, wie der Gaumen die Speise schmeckt?
11He teka ianei e whakamatauria ana nga kupu e te taringa, pera hoki i te waha e whakarongo nei ki te reka o tana kai?
12Wohnt bei den Greisen die Weisheit und bei den Betagten der Verstand?
12¶ Kei nga kaumatua nga whakaaro nui; kei te roa o nga ra te matau.
13Bei Ihm ist Weisheit und Stärke, Sein ist Rat und Verstand!
13Kei a ia te whakaaro nui me te kaha; kei a ia te tohutohu me te matauranga.
14Siehe, was er niederreißt, wird nicht aufgebaut; wen er einsperrt, der wird nicht frei.
14Nana, e wawahia ana e ia, kore iho e hanga ano; e kopia ana e ia te tangata, kahore rawa he putanga.
15Stellt er die Gewässer ab, so vertrocknen sie; läßt er sie los, so verwüsten sie das Land.
15Nana, e unuhia atu ana e ia nga wai, a kua maroke; e tukua mai ana ano e ia, a ka hurihia te whenua.
16Bei ihm ist Macht und Verstand; sein ist, der irrt und der irreführt.
16Kei a ia te kaha me te mahi totika; ko te tangata tinihanga me te tangata e tinihangatia ana, nana.
17Er führt die Räte beraubt hinweg und macht die Richter zu Narren.
17E kahakina atu ana e ia nga kaiwhakatakoto whakaaro, he mea pahua; whakakuwaretia iho e ia nga kaiwhakawa.
18Die Herrschaft der Könige löst er auf und schlingt eine Fessel um ihre Lenden.
18Ko te mana o nga kingi, wetekina ake e ia, herea iho e ia o ratou hope ki te whitiki.
19Er führt die Priester beraubt hinweg und stürzt die Festgegründeten um.
19E arahina atu ana e ia nga tohunga, he mea pahua, hurihia iho e ia te hunga kaha.
20Er nimmt den Wohlbewährten die Sprache weg und raubt den Alten den Verstand.
20Whakakorea ake e ia he kupu ma te hunga ngakau pono, riro ana i a ia nga mahara o nga kaumatua.
21Er schüttet Verachtung über die Edeln und löst den Gürtel der Starken auf.
21E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira, e wetekina ana e ia te whitiki o te hunga kaha.
22Er enthüllt, was im Finstern verborgen liegt, und zieht den Todesschatten ans Licht.
22E hurahia mai ana e ia nga mea hohonu i roto i te pouri, whakaputaina mai ana e ia te atarangi o te mate ki te marama.
23Er vermehrt Völker, und er vernichtet sie; er breitet sie aus, und er führt sie weg.
23E whakanuia ana e ia nga iwi, a e huna ana e ia; e tohatohaina atu ana e ia nga iwi, a e whakawhaititia mai ana ano ratou e ia.
24Den Häuptern des Volkes im Lande nimmt er den Verstand und läßt sie irren in pfadloser Wüste;
24E tangohia atu ana e ia te ngakau o nga rangatira o te iwi o te whenua, a e meinga ana e ia kia kopikopiko noa i te wahi ururua kahore nei he ara.
25sie tappen in Finsternis ohne Licht, er macht sie schwanken wie Trunkene.
25Whawha noa ratou i roto i te pouri, kahore hoki he marama, a meinga ana ratou e ia kia hurori haere ano he tangata haurangi.