1[] Σας φανερονω δε, αδελφοι, το ευαγγελιον, το οποιον εκηρυξα προς εσας, το οποιον και παρελαβετε, εις το οποιον και ιστασθε,
1Now I declare to you, brothers, the Good News which I preached to you, which also you received, in which you also stand,
2δια του οποιου και σωζεσθε, τινι τροπω σας εκηρυξα αυτο, αν φυλαττητε αυτο, εκτος εαν επιστευσατε ματαιως.
2by which also you are saved, if you hold firmly the word which I preached to you—unless you believed in vain.
3Διοτι παρεδωκα εις εσας εν πρωτοις εκεινο, το οποιον και παρελαβον, οτι ο Χριστος απεθανε δια τας αμαρτιας ημων κατα τας γραφας,
3For I delivered to you first of all that which I also received: that Christ died for our sins according to the Scriptures,
4και οτι εταφη, και οτι ανεστη την τριτην ημεραν κατα τας γραφας,
4that he was buried, that he was raised on the third day according to the Scriptures,
5και οτι εφανη εις τον Κηφαν, επειτα εις τους δωδεκα·
5and that he appeared to Cephas, then to the twelve.
6μετα ταυτα εφανη εις πεντακοσιους και επεκεινα αδελφους δια μιας, εκ των οποιων οι πλειοτεροι μενουσιν εως τωρα, τινες δε και εκοιμηθησαν·
6Then he appeared to over five hundred brothers at once, most of whom remain until now, but some have also fallen asleep.
7επειτα εφανη εις τον Ιακωβον, επειτα εις παντας τους αποστολους·
7Then he appeared to James, then to all the apostles,
8τελευταιον δε παντων εφανη και εις εμε ως εις εκτρωμα.
8and last of all, as to the child born at the wrong time, he appeared to me also.
9Διοτι εγω ειμαι ο ελαχιστος των αποστολων, οστις δεν ειμαι αξιος να ονομαζωμαι αποστολος, διοτι κατεδιωξα την εκκλησιαν του Θεου·
9For I am the least of the apostles, who is not worthy to be called an apostle, because I persecuted the assembly of God.
10αλλα χαριτι Θεου ειμαι οτι ειμαι· και η εις εμε χαρις αυτου δεν εγεινε ματαια, αλλα περισσοτερον αυτων παντων εκοπιασα, πλην ουχι εγω, αλλ' η χαρις του Θεου η μετ' εμου.
10But by the grace of God I am what I am. His grace which was bestowed on me was not futile, but I worked more than all of them; yet not I, but the grace of God which was with me.
11Ειτε λοιπον εγω ειτε εκεινοι, ουτω κηρυττομεν και ουτως επιστευσατε.
11Whether then it is I or they, so we preach, and so you believed.
12[] Εαν δε ο Χριστος κηρυττηται οτι ανεστη εκ νεκρων, πως τινες μεταξυ σας λεγουσιν οτι αναστασις νεκρων δεν ειναι;
12Now if Christ is preached, that he has been raised from the dead, how do some among you say that there is no resurrection of the dead?
13Και εαν αναστασις νεκρων δεν ηναι, ουδ' ο Χριστος ανεστη·
13But if there is no resurrection of the dead, neither has Christ been raised.
14και αν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαιον αρα ειναι το κηρυγμα ημων, ματαια δε και η πιστις σας.
14If Christ has not been raised, then our preaching is in vain, and your faith also is in vain.
15Ευρισκομεθα δε και ψευδομαρτυρες του Θεου, διοτι εμαρτυρησαμεν περι του Θεου οτι ανεστησε τον Χριστον, τον οποιον δεν ανεστησεν, εαν καθ' υποθεσιν δεν ανασταινωνται νεκροι.
15Yes, we are found false witnesses of God, because we testified about God that he raised up Christ, whom he didn’t raise up, if it is so that the dead are not raised.
16Διοτι εαν δεν ανασταινωνται νεκροι, ουδ' ο Χριστος ανεστη·
16For if the dead aren’t raised, neither has Christ been raised.
17αλλ' εαν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαια η πιστις σας· ετι εισθε εν ταις αμαρτιαις υμων.
17If Christ has not been raised, your faith is vain; you are still in your sins.
18Αρα και οι κοιμηθεντες εν Χριστω απωλεσθησαν.
18Then they also who are fallen asleep in Christ have perished.
19Εαν εν ταυτη τη ζωη μονον ελπιζωμεν εις τον Χριστον, ειμεθα ελεεινοτεροι παντων των ανθρωπων.
19If we have only hoped in Christ in this life, we are of all men most pitiable.
20[] Αλλα τωρα ο Χριστος ανεστη εκ νεκρων, εγεινεν απαρχη των κεκοιμημενων.
20But now Christ has been raised from the dead. He became the first fruits of those who are asleep.
21Διοτι επειδη ο θανατος ηλθε δι' ανθρωπου, ουτω και δι' ανθρωπου η αναστασις των νεκρων.
21For since death came by man, the resurrection of the dead also came by man.
22Επειδη καθως παντες αποθνησκουσιν εν τω Αδαμ, ουτω και παντες θελουσι ζωοποιηθη εν τω Χριστω.
22For as in Adam all die, so also in Christ all will be made alive.
23Εκαστος ομως κατα την ιδιαν αυτου ταξιν· ο Χριστος ειναι η απαρχη, επειτα οσοι ειναι του Χριστου εν τη παρουσια αυτου·
23But each in his own order: Christ the first fruits, then those who are Christ’s, at his coming.
24Υστερον θελει εισθαι το τελος, οταν παραδωση την βασιλειαν εις τον Θεον και Πατερα, οταν καταργηση πασαν αρχην και πασαν εξουσιαν και δυναμιν.
24Then the end comes, when he will deliver up the Kingdom to God, even the Father; when he will have abolished all rule and all authority and power.
25Διοτι πρεπει να βασιλευη εωσου θεση παντας τους εχθρους υπο τους ποδας αυτου.
25For he must reign until he has put all his enemies under his feet.
26Εσχατος εχθρος καταργειται ο θανατος·
26The last enemy that will be abolished is death.
27διοτι παντα υπεταξεν υπο τους ποδας αυτου. Οταν δε ειπη οτι παντα ειναι υποτεταγμενα, φανερον οτι εξαιρειται ο υποταξας εις αυτον τα παντα.
27For, “He put all things in subjection under his feet.” Psalm 8:6 But when he says, “All things are put in subjection,” it is evident that he is excepted who subjected all things to him.
28Οταν δε υποταχθωσιν εις αυτον τα παντα, τοτε και αυτος ο Υιος θελει υποταχθη εις τον υποταξαντα εις αυτον τα παντα, δια να ηναι ο Θεος τα παντα εν πασιν.
28When all things have been subjected to him, then the Son will also himself be subjected to him who subjected all things to him, that God may be all in all.
29Επειδη τι θελουσι καμει οι βαπτιζομενοι υπερ των νεκρων, εαν τωοντι οι νεκροι δεν ανασταινωνται, δια τι και βαπτιζονται υπερ των νεκρων;
29Or else what will they do who are baptized for the dead? If the dead aren’t raised at all, why then are they baptized for the dead?
30δια τι και ημεις κινδυνευομεν πασαν ωραν;
30Why do we also stand in jeopardy every hour?
31Καθ' ημεραν αποθνησκω, μα την εις εσας καυχησιν μου, την οποιαν εχω εν Χριστω Ιησου τω Κυριω ημων.
31I affirm, by the boasting in you which I have in Christ Jesus our Lord, I die daily.
32Εαν κατα ανθρωπον επολεμησα με θηρια εν Εφεσω, τι το οφελος εις εμε; αν οι νεκροι δεν ανασταινωνται, ας φαγωμεν και ας πιωμεν, διοτι αυριον αποθνησκομεν.
32If I fought with animals at Ephesus for human purposes, what does it profit me? If the dead are not raised, then “let us eat and drink, for tomorrow we die.” Isaiah 22:13
33Μη πλανασθε· Φθειρουσι τα καλα ηθη αι κακαι συναναστροφαι.
33Don’t be deceived! “Evil companionships corrupt good morals.”
34Συνελθετε εις εαυτους κατα το δικαιον και μη αμαρτανετε· διοτι τινες εχουσιν αγνωσιαν Θεου· προς εντροπην σας λεγω τουτο.
34Wake up righteously, and don’t sin, for some have no knowledge of God. I say this to your shame.
35[] Αλλα θελει τις ειπει· Πως ανασταινονται οι νεκροι; και με ποιον σωμα ερχονται;
35But someone will say, “How are the dead raised?” and, “With what kind of body do they come?”
36Αφρον, εκεινο το οποιον συ σπειρεις, δεν ζωογονειται εαν δεν αποθανη·
36You foolish one, that which you yourself sow is not made alive unless it dies.
37και εκεινο το οποιον σπειρεις, δεν σπειρεις το σωμα το οποιον μελλει να γεινη, αλλα γυμνον κοκκον, σιτου τυχον η τινος των λοιπων.
37That which you sow, you don’t sow the body that will be, but a bare grain, maybe of wheat, or of some other kind.
38Ο δε Θεος διδει εις αυτο σωμα καθως ηθελησε, και εις εκαστον των σπερματων το ιδιαιτερον αυτου σωμα.
38But God gives it a body even as it pleased him, and to each seed a body of its own.
39Πασα σαρξ δεν ειναι η αυτη σαρξ, αλλα αλλη μεν σαρξ των ανθρωπων, αλλη δε σαρξ των κτηνων, αλλη δε των ιχθυων και αλλη των πτηνων.
39All flesh is not the same flesh, but there is one flesh of men, another flesh of animals, another of fish, and another of birds.
40Ειναι και σωματα επουρανια και σωματα επιγεια· πλην αλλη μεν η δοξα των επουρανιων, αλλη δε η των επιγειων.
40There are also celestial bodies, and terrestrial bodies; but the glory of the celestial differs from that of the terrestrial.
41Αλλη δοξα ειναι του ηλιου, και αλλη δοξα της σεληνης, και αλλη δοξα των αστερων· διοτι αστηρ διαφερει αστερος κατα την δοξαν.
41There is one glory of the sun, another glory of the moon, and another glory of the stars; for one star differs from another star in glory.
42Ουτω και η αναστασις των νεκρων. Σπειρεται εν φθορα, ανισταται εν αφθαρσια·
42So also is the resurrection of the dead. It is sown in corruption; it is raised in incorruption.
43σπειρεται εν ατιμια, ανισταται εν δοξη· σπειρεται εν ασθενεια, ανισταται εν δυναμει·
43It is sown in dishonor; it is raised in glory. It is sown in weakness; it is raised in power.
44σπειρεται σωμα ζωικον, ανισταται σωμα πνευματικον. Ειναι σωμα ζωικον, και ειναι σωμα πνευματικον.
44It is sown a natural body; it is raised a spiritual body. There is a natural body and there is also a spiritual body.
45Ουτως ειναι και γεγραμμενον· Ο πρωτος ανθρωπος Αδαμ εγεινεν εις ψυχην ζωσαν· ο εσχατος Αδαμ εις πνευμα ζωοποιουν.
45So also it is written, “The first man, Adam, became a living soul.” Genesis 2:7 The last Adam became a life-giving spirit.
46Πλην ουχι πρωτον το πνευματικον, αλλα το ζωικον, επειτα το πνευματικον.
46However that which is spiritual isn’t first, but that which is natural, then that which is spiritual.
47Ο πρωτος ανθρωπος ειναι εκ της γης χοικος, ο δευτερος ανθρωπος ο Κυριος εξ ουρανου.
47The first man is of the earth, made of dust. The second man is the Lord from heaven.
48Οποιος ο χοικος, τοιουτοι και οι χοικοι, και οποιος ο επουρανιος, τοιουτοι και οι επουρανιοι·
48As is the one made of dust, such are those who are also made of dust; and as is the heavenly, such are they also that are heavenly.
49και καθως εφορεσαμεν την εικονα του χοικου, θελομεν φορεσει και την εικονα του επουρανιου.
49As we have borne the image of those made of dust, let’s NU, TR read “we will” instead of “let’s” also bear the image of the heavenly.
50Τουτο δε λεγω, αδελφοι, οτι σαρξ και αιμα βασιλειαν Θεου δεν δυνανται να κληρονομησωσιν, ουδε η φθορα κληρονομει την αφθαρσιαν.
50Now I say this, brothers, The word for “brothers” here and where context allows may also be correctly translated “brothers and sisters” or “siblings.” that flesh and blood can’t inherit the Kingdom of God; neither does corruption inherit incorruption.
51[] Ιδου, μυστηριον λεγω προς εσας· παντες μεν δεν θελομεν κοιμηθη, παντες ομως θελομεν μεταμορφωθη,
51Behold, I tell you a mystery. We will not all sleep, but we will all be changed,
52εν μια στιγμη, εν ριπη οφθαλμου, εν τη εσχατη σαλπιγγι· διοτι θελει σαλπισει, και οι νεκροι θελουσιν αναστηθη αφθαρτοι, και ημεις θελομεν μεταμορφωθη.
52in a moment, in the twinkling of an eye, at the last trumpet. For the trumpet will sound, and the dead will be raised incorruptible, and we will be changed.
53Διοτι πρεπει το φθαρτον τουτο να ενδυθη αφθαρσιαν, και το θνητον τουτο να ενδυθη αθανασιαν.
53For this corruptible must put on incorruption, and this mortal must put on immortality.
54Οταν δε το φθαρτον τουτο ενδυθη αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυθη αθανασιαν, τοτε θελει γεινει ο λογος ο γεγραμμενος· Κατεποθη ο θανατος εν νικη.
54But when this corruptible will have put on incorruption, and this mortal will have put on immortality, then what is written will happen: “Death is swallowed up in victory.” Isaiah 25:8
55Που, θανατε, το κεντρον σου; που, αδη, η νικη σου;
55“Death, where is your sting? Hades or, Hell , where is your victory?” Hosea 13:14
56το δε κεντρον του θανατου ειναι η αμαρτια, και η δυναμις της αμαρτιας ο νομος.
56The sting of death is sin, and the power of sin is the law.
57Αλλα χαρις εις τον Θεον, οστις διδει εις ημας την νικην δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου.
57But thanks be to God, who gives us the victory through our Lord Jesus Christ.
58[] Ωστε, αδελφοι μου αγαπητοι, γινεσθε στερεοι, αμετακινητοι, περισσευοντες παντοτε εις το εργον του Κυριου, γινωσκοντες οτι ο κοπος σας δεν ειναι ματαιος εν Κυριω.
58Therefore, my beloved brothers, be steadfast, immovable, always abounding in the Lord’s work, because you know that your labor is not in vain in the Lord.