¹[] Και απεκριθη ο Σωφαρ ο Νααμαθιτης και ειπε·

¹Then Zophar, the Naamathite, answered,

²Δεν διδεται αποκρισις εις το πληθος των λογων; και ο πολυλογος θελει δικαιωθη;

²“Shouldn’t the multitude of words be answered? Should a man full of talk be justified?

³Αι φλυαριαι σου θελουσιν αποστομωσει τους ανθρωπους; και οταν περιγελας, δεν θελει σε καταισχυνει τις;

³Should your boastings make men hold their peace? When you mock, shall no man make you ashamed?

⁴Διοτι ειπες, Η ομιλια μου ειναι καθαρα, και ειμαι καθαρος ενωπιον σου.

⁴For you say, ‘My doctrine is pure. I am clean in your eyes.’

⁵Αλλ' ειθε να ελαλει ο Θεος και να ηνοιγε τα χειλη αυτου εναντιον σου.

⁵But oh that God would speak, and open his lips against you,

⁶Και να σοι εφανερονε τα κρυφια της σοφιας, οτι ειναι διπλασια των οσα γνωριζονται. Εξευρε λοιπον, οτι ο Θεος απαιτει απο σου ολιγωτερον της ανομιας σου.

⁶that he would show you the secrets of wisdom! For true wisdom has two sides. Know therefore that God exacts of you less than your iniquity deserves.

⁷[] Δυνασαι να εξιχνιασης τα βαθη του Θεου; δυνασαι να εξιχνιασης τον Παντοδυναμον με εντελειαν;

⁷“Can you fathom the mystery of God? Or can you probe the limits of the Almighty?

⁸Ταυτα ειναι ως τα υψη του ουρανου· τι δυνασαι να καμης; ειναι βαθυτερα του αδου· τι δυνασαι να γνωρισης;

⁸They are high as heaven. What can you do? They are deeper than Sheol Sheol is the place of the dead. . What can you know?

⁹Το μετρον αυτων ειναι μακροτερον της γης, και πλατυτερον της θαλασσης.

⁹Its measure is longer than the earth, and broader than the sea.

¹⁰Εαν θεληση να χαλαση και να κλειση, η να συναξη, τοτε τις δυναται να εμποδιση αυτον;

¹⁰If he passes by, or confines, or convenes a court, then who can oppose him?

¹¹Διοτι αυτος γνωριζει την ματαιοτητα των ανθρωπων, και βλεπει την ασεβειαν· και δεν θελει εξετασει;

¹¹For he knows false men. He sees iniquity also, even though he doesn’t consider it.

¹²Ο δε ματαιος ανθρωπος υπερηφανευεται, και γενναται ο ανθρωπος αγριον οναριον.

¹²An empty-headed man becomes wise when a man is born as a wild donkey’s colt.

¹³[] Εαν συ ετοιμασης την καρδιαν σου και εκτεινης τας χειρας σου προς αυτον·

¹³“If you set your heart aright, stretch out your hands toward him.

¹⁴εαν την ανομιαν, την εν χερσι σου, απομακρυνης και δεν αφινης να κατοικηση ασεβεια εν ταις σκηναις σου·

¹⁴If iniquity is in your hand, put it far away. Don’t let unrighteousness dwell in your tents.

¹⁵τοτε βεβαιως θελεις υψωσει το προσωπον σου ακηλιδωτον· μαλιστα θελεις εισθαι σταθερος και δεν θελεις φοβεισθαι.

¹⁵Surely then you shall lift up your face without spot; Yes, you shall be steadfast, and shall not fear:

¹⁶Διοτι συ θελεις λησμονησει την θλιψιν· θελεις ενθυμηθη αυτην ως υδατα διαρρευσαντα·

¹⁶for you shall forget your misery. You shall remember it as waters that are passed away.

¹⁷και ο καιρος σου θελει ανατειλει λαμπροτερος της μεσημβριας· και εαν επελθη σκοτος επι σε, παλιν θελεις γεινει ως η αυγη·

¹⁷Life shall be clearer than the noonday. Though there is darkness, it shall be as the morning.

¹⁸και θελεις εισθαι ασφαλης, διοτι υπαρχει ελπις εις σε· ναι, θελεις σκαπτει δια την σκηνην σου και θελεις κοιμασθαι εν ασφαλεια·

¹⁸You shall be secure, because there is hope. Yes, you shall search, and shall take your rest in safety.

¹⁹θελεις πλαγιαζει, και ουδεις θελει σε τρομαζει· και πολλοι θελουσιν ικετευει το προσωπον σου.

¹⁹Also you shall lie down, and none shall make you afraid. Yes, many shall court your favor.

²⁰Των δε ασεβων οι οφθαλμοι θελουσι μαρανθη, και καταφυγιον θελει λειψει απ' αυτων, και η ελπις αυτων θελει εισθαι να εκπνευσωσι.

²⁰But the eyes of the wicked shall fail. They shall have no way to flee. Their hope shall be the giving up of the spirit.”