¹ויען איוב ויאמר׃

¹Siis rääkis Iiob ja ütles:

²אמנם ידעתי כי כן ומה יצדק אנוש עם אל׃

²'Ma tean tõesti, et see nõnda on. Kuidas võib inimene õige olla Jumala ees?

³אם יחפץ לריב עמו לא יעננו אחת מני אלף׃

³Kui keegi tahaks temaga vaielda, ei suudaks ta temale vastata mitte ainsalgi korral tuhandest.

⁴חכם לבב ואמיץ כח מי הקשה אליו וישלם׃

⁴Ta on südamelt tark ja jõult tugev, kes võiks teda trotsida ja ise pääseda?

⁵המעתיק הרים ולא ידעו אשר הפכם באפו׃

⁵Tema liigutab mägesid, ilma et need märkaksid, kui ta oma vihas neid kummutab;

⁶המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון׃

⁶tema põrutab maa oma asemelt, nõnda et selle sambad vabisevad;

⁷האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם׃

⁷tema käsib päikest, et see ei tõuseks, ja paneb tähed pitseriga kinni;

⁸נטה שמים לבדו ודורך על במתי ים׃

⁸tema üksinda laotab taevaid ja kõnnib mere lainete peal;

⁹עשה עש כסיל וכימה וחדרי תמן׃

⁹tema teeb Vankri-, Varda- ja Sõelatähed ja lõunapoolsed tähtkujud;

¹⁰עשה גדלות עד אין חקר ונפלאות עד אין מספר׃

¹⁰tema teeb suuri ja mõistmatuid asju ning otsatuid imetegusid.

¹¹הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא אבין לו׃

¹¹Vaata, ta läheb minust mööda, aga mina ei näe, ta käib üha, aga mina ei märka teda.

¹²הן יחתף מי ישיבנו מי יאמר אליו מה תעשה׃

¹²Vaata, ta napsab ära, kes võiks teda takistada? Kes ütleks temale: 'Mis sa teed?'

¹³אלוה לא ישיב אפו תחתו שחחו עזרי רהב׃

¹³Jumal ei hoia tagasi oma viha, temale peavad alistuma Rahabi aitajad.

¹⁴אף כי אנכי אעננו אבחרה דברי עמו׃

¹⁴Kuidas võiksin siis mina temale vastata, oma sõnu tema jaoks valida?

¹⁵אשר אם צדקתי לא אענה למשפטי אתחנן׃

¹⁵Kuigi olen õige, ma ei saa vastata, vaid pean anuma oma kohtumõistjat.

¹⁶אם קראתי ויענני לא אאמין כי יאזין קולי׃

¹⁶Kuigi ma hüüaksin ja tema vastaks mulle, ei usu ma siiski, et ta mu häält kuulda võtab,

¹⁷אשר בשערה ישופני והרבה פצעי חנם׃

¹⁷tema, kes haarab mu järele tormis ja lisab mulle ilma põhjuseta haavu,

¹⁸לא יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים׃

¹⁸kes ei lase mind hinge tõmmata, vaid täidab mind kibedusega.

¹⁹אם לכח אמיץ הנה ואם למשפט מי יועידני׃

¹⁹Kui on küsimus jõust, vaata, ta on tugevam. Või kui on kohtuasi, kes mind ette kutsub?

²⁰אם אצדק פי ירשיעני תם אני ויעקשני׃

²⁰Kuigi olen õige, mõistab mind hukka mu oma suu; kuigi olen süütu, peab tema mind süüdlaseks.

²¹תם אני לא אדע נפשי אמאס חיי׃

²¹Ma olen süütu! Ma ei hooli oma hingest, ma põlgan oma elu!

²²אחת היא על כן אמרתי תם ורשע הוא מכלה׃

²²Ükskõik! Seepärast ma ütlen: 'Tema hävitab niihästi õige kui õela.'

²³אם שוט ימית פתאם למסת נקים ילעג׃

²³Kui uputus äkitselt surmab, siis ta pilkab süütute meeleheidet.

²⁴ארץ נתנה ביד רשע פני שפטיה יכסה אם לא אפוא מי הוא׃

²⁴Kui maa on antud õela kätte, ta katab selle kohtumõistja palge - kui mitte tema, kes siis muu?

²⁵וימי קלו מני רץ ברחו לא ראו טובה׃

²⁵Mu päevad on jooksjast nobedamad, kaovad õnne nägemata.

²⁶חלפו עם אניות אבה כנשר יטוש עלי אכל׃

²⁶Need mööduvad otsekui pilliroost vened, nagu kotkas, kes sööstab oma saagi kallale.

²⁷אם אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה׃

²⁷Kui ma mõtlen: 'Ma unustan oma kaebuse, jätan oma kurva näo ja olen rõõmus',

²⁸יגרתי כל עצבתי ידעתי כי לא תנקני׃

²⁸siis on mul hirm kõigi oma kannatuste ees, ma tean, et sa ei pea mind süütuks.

²⁹אנכי ארשע למה זה הבל איגע׃

²⁹Olgu ma siis juba süüdi! Miks peaksin ennast veel ilmaasjata vaevama?

³⁰אם התרחצתי במו שלג והזכותי בבר כפי׃

³⁰Isegi kui ma peseksin ennast lumega ja puhastaksin oma käsi leelisega,

³¹אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי׃

³¹pistaksid sina mind poriauku ja siis jälestaksid mind mu enda riidedki.

³²כי לא איש כמני אעננו נבוא יחדו במשפט׃

³²Sest Jumal ei ole inimene nagu mina, et ma temale saaksin vastata, et me üheskoos saaksime kohut käia.

³³לא יש בינינו מוכיח ישת ידו על שנינו׃

³³Ei ole meie vahel vahemeest, kes oma käe saaks panna meie mõlema peale.

³⁴יסר מעלי שבטו ואמתו אל תבעתני׃

³⁴Võtku ta oma vits ära mu pealt, et hirm tema ees mind ei heidutaks!

³⁵אדברה ולא איראנו כי לא כן אנכי עמדי׃

³⁵Siis ma saaksin rääkida ilma teda kartmata. Sest ma ei ole omast meelest mitte niisugune.