1בני אם ערבת לרעך תקעת לזר כפיך׃
1Mu poeg, kui oled hakanud käendajaks oma ligimesele, kui oled löönud kätt võõra heaks,
2נוקשת באמרי פיך נלכדת באמרי פיך׃
2kui oled oma suu sõnade pärast võrku mässitud, oma suu sõnade pärast kinni püütud,
3עשה זאת אפוא בני והנצל כי באת בכף רעך לך התרפס ורהב רעיך׃
3siis tee ometi, mu poeg, enese päästmiseks nõnda, sest sa oled ju sattunud oma ligimese võimusesse: mine, alanda ennast ja anu oma ligimest!
4אל תתן שנה לעיניך ותנומה לעפעפיך׃
4Ära anna und oma silmadele ega suikumist laugudele!
5הנצל כצבי מיד וכצפור מיד יקוש׃
5Päästa end gasellina lõksu eest või otsekui lind püüdja käest!
6לך אל נמלה עצל ראה דרכיה וחכם׃
6Mine sipelga juurde, sina laisk, vaatle tema viise ja saa targaks!
7אשר אין לה קצין שטר ומשל׃
7Kuigi tal ei ole pealikut, ülevaatajat ega valitsejat,
8תכין בקיץ לחמה אגרה בקציר מאכלה׃
8valmistab ta siiski suvel oma leiva ja kogub lõikusajal oma toiduse.
9עד מתי עצל תשכב מתי תקום משנתך׃
9Kui kaua sa, laisk, magad, millal sa ärkad unest?
10מעט שנות מעט תנומות מעט חבק ידים לשכב׃
10Veel pisut und, pisut tukkumist, pisut pikutamist ristis kätega,
11ובא כמהלך ראשך ומחסרך כאיש מגן׃
11siis tuleb vaesus sulle kallale otsekui röövel ja puudus nagu relvastatud mees.
12אדם בליעל איש און הולך עקשות פה׃
12Kõlvatu inimene, nurjatu mees, käib, vale suus,
13קרץ בעינו מלל ברגלו מרה באצבעתיו׃
13pilgutab silmi, annab jalaga märku, viitab sõrmedega,
14תהפכות בלבו חרש רע בכל עת מדנים ישלח׃
14tal on kavalus südames, ta kavatseb kurja, ta külvab alati riidu.
15על כן פתאם יבוא אידו פתע ישבר ואין מרפא׃
15Seepärast tuleb tema õnnetus äkitselt, ta murtakse silmapilkselt ja abi ei ole.
16שש הנה שנא יהוה ושבע תועבות נפשו׃
16Neid kuut asja vihkab Issand, jah, seitse on tema hingele jäledad:
17עינים רמות לשון שקר וידים שפכות דם נקי׃
17ülbed silmad, valelik keel, käed, mis valavad süütut verd,
18לב חרש מחשבות און רגלים ממהרות לרוץ לרעה׃
18süda, mis sepitseb nurjatuid kavatsusi, jalad, mis kiiresti jooksevad kurja poole,
19יפיח כזבים עד שקר ומשלח מדנים בין אחים׃
19valetunnistaja, kes väidab valet, ja see, kes külvab riidu vendade vahel.
20נצר בני מצות אביך ואל תטש תורת אמך׃
20Pea, mu poeg, oma isa käsku ja ära hülga oma ema juhatust!
21קשרם על לבך תמיד ענדם על גרגרתך׃
21Seo need alatiseks oma südame külge, mähi need enesele ümber kaela!
22בהתהלכך תנחה אתך בשכבך תשמר עליך והקיצות היא תשיחך׃
22Need juhtigu sind, kui sa kõnnid, valvaku sind, kui sa magad, ja kõnelgu sinuga, kui sa ärkad!
23כי נר מצוה ותורה אור ודרך חיים תוכחות מוסר׃
23Sest käsk on lamp ja õpetus on valgus, ja korralekutsuvad manitsused on elutee,
24לשמרך מאשת רע מחלקת לשון נכריה׃
24et sind hoida halva naise eest, võõramaa naise libeda keele eest.
25אל תחמד יפיה בלבבך ואל תקחך בעפעפיה׃
25Ära himusta oma südames tema ilu ja ära lase ennast kütkestada tema silmalaugudest!
26כי בעד אשה זונה עד ככר לחם ואשת איש נפש יקרה תצוד׃
26Sest hooranaise jaoks jätkub pätsist leivast, aga teise mehe naine püüab kallist hinge.
27היחתה איש אש בחיקו ובגדיו לא תשרפנה׃
27Kas keegi võib kanda põues tuld, ilma et ta riided põleksid?
28אם יהלך איש על הגחלים ורגליו לא תכוינה׃
28Kas keegi võib käia tuliste süte peal, ilma et ta jalad kõrbeksid?
29כן הבא אל אשת רעהו לא ינקה כל הנגע בה׃
29Nõnda on sellega, kes läheb oma ligimese naise juurde: ei jää karistamata ükski, kes puutub temasse!
30לא יבוזו לגנב כי יגנוב למלא נפשו כי ירעב׃
30Eks põlata varast, isegi kui ta varastab, et oma kõhtu täita, kui tal on nälg?
31ונמצא ישלם שבעתים את כל הון ביתו יתן׃
31Ja tabamise korral peab ta tasuma seitsmekordselt, ära andma kogu oma koja varanduse.
32נאף אשה חסר לב משחית נפשו הוא יעשנה׃
32Kes abielunaisega abielu rikub, on meeletu; seda teeb ainult see, kes oma hinge tahab hävitada.
33נגע וקלון ימצא וחרפתו לא תמחה׃
33Teda tabab nuhtlus ning häbi ja tema teotust ei saa ära pühkida.
34כי קנאה חמת גבר ולא יחמול ביום נקם׃
34Sest armukadedusest tekib mehe viha ja ta ei halasta kättemaksupäeval.
35לא ישא פני כל כפר ולא יאבה כי תרבה שחד׃
35Ta ei hooli mingist lepitushinnast ega rahuldu, kuigi sa lisaksid kingitusi.