¹אדם ילוד אשה קצר ימים ושבע רגז׃

¹ انسان که از زن زاییده می‌شود، عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.

²כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד׃

² همچون گُل می‌شکفد و بزودی پژمرده می‌شود و مانند سایه‌ای زودگذر و ناپایدار است.

³אף על זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך׃

³ پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی این‌قدر سخت می‌گیری و از او بازخواست می‌‌کنی؟

⁴מי יתן טהור מטמא לא אחד׃

⁴ هیچ‌کس نمی‌تواند از یک چیز ناپاک چیزی پاک به دست آورد.

⁵אם חרוצים ימיו מספר חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבור׃

⁵ طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش را تو از پیش تعیین نموده‌ای و کسی نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.

⁶שעה מעליו ויחדל עד ירצה כשכיר יומו׃

⁶ پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذار تا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه‌ای آسوده باشد.

⁷כי יש לעץ תקוה אם יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל׃

⁷ برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شود و شاخه‌های تازهٔ دیگری بیاورد.

⁸אם יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו׃

⁸ هرچند ریشه‌اش در زمین کهنه شود و تنه‌اش در خاک بپوسد،

⁹מריח מים יפרח ועשה קציר כמו נטע׃

⁹ بازهم وقتی‌که آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می‌زند و شکوفه می‌آورد.

¹⁰וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו׃

¹⁰ امّا انسان وقتی‌که مُرد فاسد می‌شود و از بین می‌رود و کجایند آنها؟

¹¹אזלו מים מני ים ונהר יחרב ויבש׃

¹¹ مانند آب دریا که بخار می‌شود و رودخانه‌ای که خشک می‌گردد،

¹²ואיש שכב ולא יקום עד בלתי שמים לא יקיצו ולא יערו משנתם׃

¹² انسان هم به خواب ابدی فرو می‌رود و تا نیست شدن آسمانها برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

¹³מי יתן בשאול תצפנני תסתירני עד שוב אפך תשית לי חק ותזכרני׃

¹³ ای کاش مرا تا وقتی‌که غضبت فرو نشیند در زیر خاک پنهان می‌کردی؛ و باز مرا در یک زمان معیّن دوباره به یاد می‌آوردی.

¹⁴אם ימות גבר היחיה כל ימי צבאי איחל עד בוא חליפתי׃

¹⁴ وقتی انسان می‌میرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ امّا من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگی‌ام پایان یابد و دوران شادکامی فرا رسد.

¹⁵תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף׃

¹⁵ آن وقت تو مرا صدا می‌زنی و من جواب می‌دهم و تو از دیدن این مخلوقت خوشحال می‌شوی.

¹⁶כי עתה צעדי תספור לא תשמור על חטאתי׃

¹⁶ تو مراقب هر قدم من می‌باشی و گناهانم را در نظر نمی‌گیری.

¹⁷חתם בצרור פשעי ותטפל על עוני׃

¹⁷ مرا از گناه پاک می‌سازی و خطاهایم را می‌پوشانی.

¹⁸ואולם הר נופל יבול וצור יעתק ממקמו׃

¹⁸ زمانی می‌رسد که کوهها فرو می‌ریزند و از بین می‌روند. سنگها از جایشان کنده می‌شوند،

¹⁹אבנים שחקו מים תשטף ספיחיה עפר ארץ ותקות אנוש האבדת׃

¹⁹ آب، سنگها را می‌ساید و سیلابها خاک زمین را می‌شوید. به همین ترتیب تمام امیدهای انسان را نقش برآب می‌سازی.

²⁰תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו׃

²⁰ تو بر او غالب می‌شوی، و او را به چنگ مرگ می‌فرستی و برای ابد از بین می‌بری.

²¹יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא יבין למו׃

²¹ اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمی‌شود و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بی‌اطّلاع می‌ماند. او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.

²²אך בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל׃

²² او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.