¹ויען צפר הנעמתי ויאמר׃

¹ ایّوب، سخنان تو مرا متأسف ساخته و دیگر نمی‌توانم صبر کنم، مجبورم که جوابت را بدهم.

²לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי׃

² سخنان تو توهین‌آمیز بودند، امّا من می‌دانم که چگونه به تو جواب بدهم.

³מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני׃

³ می‌دانی که از زمان قدیم از وقتی‌که انسان برای اولین بار بر زمین نهاده شد،

⁴הזאת ידעת מני עד מני שים אדם עלי ארץ׃

⁴ سعادت و خوشی مردم بدکار، همیشه ناپایدار بوده است.

⁵כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי רגע׃

⁵ آنها هرقدر در زندگی پیشرفت کنند و جاه و جلالشان سر به فلک بکشد،

⁶אם יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע׃

⁶ سرانجام مانند فضلهٔ خود دور انداخته شده، برای همیشه نابود می‌گردند و آشنایانشان می‌گویند: «آنها کجا هستند؟»

⁷כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו׃

⁷ همچون خواب و خیال محو می‌شوند، و دیگر دیده نخواهند شد

⁸כחלום יעוף ולא ימצאוהו וידד כחזיון לילה׃

⁸ بدکاران دیگر دیده نخواهند شد و از جایی که زندگی می‌کردند برای همیشه ناپدید می‌گردند.

⁹עין שזפתו ולא תוסיף ולא עוד תשורנו מקומו׃

⁹ فرزندانشان از مردم فقیر گدایی می‌کنند و همهٔ آنچه را که از مردم بزور گرفته بودند، پس می‌دهند.

¹⁰בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו׃

¹⁰ بدنهایشان که زمانی جوان و نیرومند بود، به گور می‌رود و خاک می‌شود.

¹¹עצמותיו מלאו עלומו ועמו על עפר תשכב׃

¹¹ آنها از شرارت لذّت می‌برند و طعم آن، دهانشان را شیرین نگاه می‌دارد،

¹²אם תמתיק בפיו רעה יכחידנה תחת לשונו׃

¹² امّا آنچه را که خورده‌اند، در شکمشان ترش کرده، به زهرمار تبدیل می‌شود

¹³יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו׃

¹³ و ثروتی را که بلعیده‌اند، قی می‌کنند. خدا همه را از شکمشان بیرون می‌کشد.

¹⁴לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו׃

¹⁴ آنچه را که خورده‌اند، مانند زهر مار آنها را مسموم کرده، هلاک می‌سازد.

¹⁵חיל בלע ויקאנו מבטנו יורשנו אל׃

¹⁵ آن‌قدر زنده نمی‌مانند که از نعمات روغن زیتون، شیر و عسل بهره‌ای ببرند

¹⁶ראש פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה׃

¹⁶ و از دارایی و اموال خود استفاده کنند و لذّت ببرند.

¹⁷אל ירא בפלגות נהרי נחלי דבש וחמאה׃

¹⁷ زیرا آنها به مردم مسکین ظلم نموده، مال ایشان را غصب کردند و خانه‌ای را که خودشان نساخته بودند، بزور گرفتند.

¹⁸משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס׃

¹⁸ در اندوختن ثروت، حریص هستند و قناعت ندارند.

¹⁹כי רצץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו׃

¹⁹ از مالی که دزدیده‌اند، چیزی برایشان باقی نمی‌ماند و خوشبختی آنها از بین خواهد رفت.

²⁰כי לא ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט׃

²⁰ در اوج سعادت، ناگهان مصیبت و بدبختی بر سرشان می‌آید و رنج و مصیبت دامنگیرشان می‌شود.

²¹אין שריד לאכלו על כן לא יחיל טובו׃

²¹ در وقتی‌که همه‌چیز دارند و شکمشان سیر است، به غضب خدا گرفتار می‌شوند.

²²במלאות שפקו יצר לו כל יד עמל תבואנו׃

²² از شمشیر آهنین فرار می‌کنند، امّا هدف تیر برنزی قرار می‌گیرند.

²³יהי למלא בטנו ישלח בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו׃

²³ وقتی تیر را از بدنشان بیرون می‌کشند، نوک برّاق آن جگرشان را پاره می‌کند و وحشت مرگ آنها را فرا می‌گیرد.

²⁴יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה׃

²⁴ همهٔ مال و ثروتی را که اندوخته‌اند، نابود می‌شود و آتش ناگهانی، باقیماندهٔ دارایی آنها را از بین می‌برد.

²⁵שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים׃

²⁵ آسمانها گناهانشان را آشکار می‌سازند و زمین برضد آنها گواهی می‌دهد.

²⁶כל חשך טמון לצפוניו תאכלהו אש לא נפח ירע שריד באהלו׃

²⁶ در اثر خشم خدا همهٔ اموالشان تاراج می‌شود. این است سرنوشت مردم بدکار که خدا برایشان تعیین کرده است.

²⁷יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו׃

²⁷ این است سرنوشت مردم بدکار که خدا برایشان تعیین کرده است.

²⁸יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו׃

²⁹זה חלק אדם רשע מאלהים ונחלת אמרו מאל׃