1ויען איוב ויאמר׃
1
لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید
تا دل من تسلّی یابد.
2שמעו שמוע מלתי ותהי זאת תנחומתיכם׃
2
به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم
و بعد اگر خواستید، مسخرهام کنید.
3שאוני ואנכי אדבר ואחר דברי תלעיג׃
3
من از خدا شکایت دارم نه از انسان،
به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست دادهام.
4האנכי לאדם שיחי ואם מדוע לא תקצר רוחי׃
4
به من نگاه کنید
و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.
5פנו אלי והשמו ושימו יד על פה׃
5
وقتی مصیبتهایی را که بر سر من آمده است، به یاد میآورم،
تمام بدنم از وحشت به لرزه میافتد.
6ואם זכרתי ונבהלתי ואחז בשרי פלצות׃
6
چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده میمانند
و به قدرت و جلال میرسند؟
7מדוע רשעים יחיו עתקו גם גברו חיל׃
7
ایشان دارای فرزندان و نوهها خواهند شد،
و شاهد رشد ایشان خواهند بود.
8זרעם נכון לפניהם עמם וצאצאיהם לעיניהם׃
8
خانههایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است
و خدا آنها را جزا نمیدهد.
9בתיהם שלום מפחד ולא שבט אלוה עליהם׃
9
تعداد گلّههایشان افزایش مییابد
و هیچکدام آنها تلف نمیشود.
10שורו עבר ולא יגעל תפלט פרתו ולא תשכל׃
10
کودکانشان بیرون میروند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی میکنند.
11ישלחו כצאן עויליהם וילדיהם ירקדון׃
11
با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود میخوانند.
12ישאו כתף וכנור וישמחו לקול עוגב׃
12
بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی میگذرانند
و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا میروند.
13יבלו בטוב ימיהם וברגע שאול יחתו׃
13
از خدا میخواهند که کاری به کارشان نداشته باشد
و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.
14ויאמרו לאל סור ממנו ודעת דרכיך לא חפצנו׃
14
میگویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟
چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»
15מה שדי כי נעבדנו ומה נועיל כי נפגע בו׃
15
آنها ادّعا میکنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست،
امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.
16הן לא בידם טובם עצת רשעים רחקה מני׃
16
آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده
یا بلایی بر سرشان آمده است؟
آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟
17כמה נר רשעים ידעך ויבא עלימו אידם חבלים יחלק באפו׃
17
یا مثل کاهی در برابر باد
یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟
18יהיו כתבן לפני רוח וכמץ גנבתו סופה׃
18
شما میگویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات میکند،
امّا من میگویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد،
تا بداند که خدا از گناه چشم نمیپوشد.
19אלוה יצפן לבניו אונו ישלם אליו וידע׃
19
خودشان باید نابودی خود را ببینند
و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.
20יראו עינו כידו ומחמת שדי ישתה׃
20
آیا انسان پس از مرگ،
زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند،
نگران خانوادهاش خواهد بود؟
21כי מה חפצו בביתו אחריו ומספר חדשיו חצצו׃
21
آیا کسی میتواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟
22הלאל ילמד דעת והוא רמים ישפוט׃
22
برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛
آنها با خوشحالی در آسودگی میمیرند.
آنها خوب تغذیه شدهاند.
23זה ימות בעצם תמו כלו שלאנן ושליו׃
23
برخی هم در بدبختی،
درحالیکه لذّتی از زندگی نبردهاند، میمیرند.
24עטיניו מלאו חלב ומח עצמותיו ישקה׃
24
امّا همه یکسان به خاک میروند
و خوراک کرمها میشوند.
25וזה ימות בנפש מרה ולא אכל בטובה׃
25
من افکار شما را میدانم و نقشههای کینهتوزانهای که برای من میکشید.
26יחד על עפר ישכבו ורמה תכסה עליהם׃
26
میگویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد
و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»
27הן ידעתי מחשבותיכם ומזמות עלי תחמסו׃
27
بروید از کسانیکه دنیا را دیدهاند بپرسید
و شرح سفر آنها را بخوانید.
28כי תאמרו איה בית נדיב ואיה אהל משכנות רשעים׃
28
آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان میمانند
و از غضب خدا نجات مییابند.
29הלא שאלתם עוברי דרך ואתתם לא תנכרו׃
29
کسی نیست که شرایران را متّهم کند
و به سزای کارهایشان برساند.
30כי ליום איד יחשך רע ליום עברות יובלו׃
30
وقتی میمیرند با احترام خاصی به خاک سپرده میشوند
و در آرامگاهشان نگهبان میگمارند.
31מי יגיד על פניו דרכו והוא עשה מי ישלם לו׃
31
مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت میکنند،
حتّی خاک هم آنها را با خوشی میپذیرد.
پس شما چطور میتوانید با سخنان پوچ و بیمعنیتان مرا تسلّی بدهید؟
همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.
32והוא לקברות יובל ועל גדיש ישקוד׃
32
پس شما چطور میتوانید با سخنان پوچ و بیمعنیتان مرا تسلّی بدهید؟
همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.
33מתקו לו רגבי נחל ואחריו כל אדם ימשוך ולפניו אין מספר׃
34ואיך תנחמוני הבל ותשובתיכם נשאר מעל׃