¹ויען איוב ויאמר׃

¹ اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

²לו שקול ישקל כעשי והיתי במאזנים ישאו יחד׃

² برایتان معلوم می‌شود که از ریگهای دریا هم سنگین‌ترند. از همین سبب است که سخنان من بی‌پرواست.

³כי עתה מחול ימים יכבד על כן דברי לעו׃

³ زیرا خدای قادر مطلق مرا هدف تیرهای خود قرار داده است، و زهر آنها در بدنم پخش شده‌اند و ترس خدا مرا به وحشت انداخته است.

⁴כי חצי שדי עמדי אשר חמתם שתה רוחי בעותי אלוה יערכוני׃

⁴ الاغ اگر علف داشته باشد، عَرعَر نمی‌کند و گاو در وقت خوردن، بانگ نمی‌زند.

⁵הינהק פרא עלי דשא אם יגעה שור על בלילו׃

⁵ غذای بی‌نمک مزه‌ای ندارد و همچنین در سفیدهٔ تخم‌مرغ طعمی نیست.

⁶היאכל תפל מבלי מלח אם יש טעם בריר חלמות׃

⁶ برای خوردن این‌گونه غذاها اشتها ندارم و از هر چیزی که می‌خورم، حالم به هم می‌خورد.

⁷מאנה לנגוע נפשי המה כדוי לחמי׃

⁷ ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

⁸מי יתן תבוא שאלתי ותקותי יתן אלוה׃

⁸ اگر خواهش مرا بپذیرد، با همهٔ دردهایی که دارم، از خوشی ذوق خواهم کرد. من هرگز از احکام خدا نافرمانی نکرده‌ام، زیرا می‌دانم که او مقدّس است.

⁹ויאל אלוה וידכאני יתר ידו ויבצעני׃

⁹ چه نیرویی در من باقیمانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟

¹⁰ותהי עוד נחמתי ואסלדה בחילה לא יחמול כי לא כחדתי אמרי קדוש׃

¹⁰ آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدن من از برنز است؟

¹¹מה כחי כי איחל ומה קצי כי אאריך נפשי׃

¹¹ قوّتی برای من باقی نمانده است تا خود را از وضعی که دارم، نجات بدهم و کسی هم نیست که به من کمک کند.

¹²אם כח אבנים כחי אם בשרי נחוש׃

¹² کسی‌که به دوست خود رحم و شفقت ندارد، در واقع از قادر مطلق نمی‌ترسد.

¹³האם אין עזרתי בי ותשיה נדחה ממני׃

¹³ مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

¹⁴למס מרעהו חסד ויראת שדי יעזוב׃

¹⁴ کاروانیان برای آب به کنار جوی می‌روند، آن را خشک می‌یابند و در نتیجه از تشنگی هلاک می‌شوند.

¹⁵אחי בגדו כמו נחל כאפיק נחלים יעברו׃

¹⁵ وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

¹⁶הקדרים מני קרח עלימו יתעלם שלג׃

¹⁶ شما هم مانند همان جوی هستید، زیرا رنج و مصیبت مرا می‌بینید و از ترس به نزدیک من نمی‌آیید.

¹⁷בעת יזרבו נצמתו בחמו נדעכו ממקומם׃

¹⁷ آیا من از شما چیزی خواسته‌ام، یا گفته‌ام که هدیه‌ای به من بدهید

¹⁸ילפתו ארחות דרכם יעלו בתהו ויאבדו׃

¹⁸ و یا مرا از دست دشمنان و از چنگ ظالمان نجات بدهید؟

¹⁹הביטו ארחות תמא הליכת שבא קוו למו׃

¹⁹ به من راه چاره را نشان بدهید و بگویید که گناه من چیست، آنگاه خاموش می‌شوم و حرفی نمی‌زنم.

²⁰בשו כי בטח באו עדיה ויחפרו׃

²⁰ سخنِ راست، قانع کننده است، امّا ایراد شما بی‌جاست.

²¹כי עתה הייתם לא תראו חתת ותיראו׃

²¹ آیا گمان می‌برید که سخنان من بیهوده و مثل بادِ هواست؟ پس چرا به سخنان مأیوس کنندهٔ من جواب می‌دهید؟

²²הכי אמרתי הבו לי ומכחכם שחדו בעדי׃

²² شما حتّی به مال یتیم طمع دارید و از دوستانتان به نفع خود استفاده می‌کنید.

²³ומלטוני מיד צר ומיד עריצים תפדוני׃

²³ حال وضع مرا ببینید و بگویید که آیا من دروغ می‌گویم؟

²⁴הורוני ואני אחריש ומה שגיתי הבינו לי׃

²⁴ دیگر بس است و بی‌انصافی نکنید. محکومم نسازید، زیرا گناهی ندارم. آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟

²⁵מה נמרצו אמרי ישר ומה יוכיח הוכח מכם׃

²⁵ آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟

²⁶הלהוכח מלים תחשבו ולרוח אמרי נאש׃

²⁷אף על יתום תפילו ותכרו על ריעכם׃

²⁸ועתה הואילו פנו בי ועל פניכם אם אכזב׃

²⁹שבו נא אל תהי עולה ושבי עוד צדקי בה׃

³⁰היש בלשוני עולה אם חכי לא יבין הוות׃