1חכמות בנתה ביתה חצבה עמודיה שבעה׃
1Modrost je sezidala hišo svojo, izsekala je sedem stebrov svojih;
2טבחה טבחה מסכה יינה אף ערכה שלחנה׃
2zaklala je živali svoje, zmešala vino svoje, tudi mizo svojo je pripravila;
3שלחה נערתיה תקרא על גפי מרמי קרת׃
3poslala je dekle svoje vabit po najvišjih krajih v mestu:
4מי פתי יסר הנה חסר לב אמרה לו׃
4„Kdorkoli je preprost, naj se obrne sem!“ In kdor je brezumen, njemu reče:
5לכו לחמו בלחמי ושתו ביין מסכתי׃
5„Pridite, jejte kruh moj in pijte vino, ki sem ga zmešala!
6עזבו פתאים וחיו ואשרו בדרך בינה׃
6Zapustite abotnost in živíte in ravno stopajte po poti razumnosti!“
7יסר לץ לקח לו קלון ומוכיח לרשע מומו׃
7Kdor poučuje zasmehovalca, nakopava si sramoto; in kdor kara brezbožnika, pridobi si madež.
8אל תוכח לץ פן ישנאך הוכח לחכם ויאהבך׃
8Ne karaj zasmehovalca, da te ne sovraži; karaj modrega, in ljubil te bo.
9תן לחכם ויחכם עוד הודע לצדיק ויוסף לקח׃
9Nakloni pouk modremu, in bode še bolj moder, pouči pravičnega, in napredoval bo v znanju.
10תחלת חכמה יראת יהוה ודעת קדשים בינה׃
10Strah GOSPODOV je začetek modrosti, in spoznanje Najsvetejšega je razumnost.
11כי בי ירבו ימיך ויוסיפו לך שנות חיים׃
11Kajti po meni se bodo pomnožili dnevi tvoji in pridejala se ti bodo življenja leta.
12אם חכמת חכמת לך ולצת לבדך תשא׃
12Ako si moder, sebi si moder, ako pa si zasmehovalec, sam boš trpel.
13אשת כסילות המיה פתיות ובל ידעה מה׃
13Gospa neumščina veliko ropoče, abotna je in ničesar ne ve.
14וישבה לפתח ביתה על כסא מרמי קרת׃
14In sedeva pri durih hiše svoje, na stolu, na mestnih višinah,
15לקרא לעברי דרך המישרים ארחותם׃
15da kliče mimohodeče, ki ravno stopajo po potih svojih:
16מי פתי יסר הנה וחסר לב ואמרה לו׃
16„Kdorkoli je preprost, naj se obrne sem!“ In kdor je brezumen, njemu reče:
17מים גנובים ימתקו ולחם סתרים ינעם׃
17„Vode ukradene so sladke in kruh, ki se skrivaj jé, prijeten.“Ali on ne ve, da so mrtvi tam, v globočinah smrtnega kraja povabljenci njeni.
18ולא ידע כי רפאים שם בעמקי שאול קראיה׃
18Ali on ne ve, da so mrtvi tam, v globočinah smrtnega kraja povabljenci njeni.