¹Maðurinn, af konu fæddur, lifir stutta stund og mettast órósemi.

¹力言人生是短暫且可悲“婦人所生的日子短少，滿有攪擾；

²Hann rennur upp og fölnar eins og blóm, flýr burt eins og skuggi og hefir ekkert viðnám.

²他生長如花，又遭割下；他飛去如影，並不停留。

³Og yfir slíkum heldur þú opnum augum þínum og dregur mig fyrir dóm hjá þér!

³這樣的人你還睜眼看他，又把他帶到你跟前受審嗎？

⁴Hvernig ætti hreinn að koma af óhreinum? Ekki einn!

⁴誰能使潔淨出於污穢呢？無人有此本事。

⁵Ef dagar hans eru ákvarðaðir, tala mánaða hans tiltekin hjá þér, hafir þú ákveðið takmark hans, er hann fær eigi yfir komist,

⁵人的日子既然被限定，他的月數亦在乎你，你也定下他的界限，使他不能越過。

⁶þá lít þú af honum, til þess að hann fái hvíld, svo að hann megi fagna yfir degi sínum eins og daglaunamaður.

⁶就求你轉眼不看他，使他得歇息，直等到他像雇工一樣享受他的日子。

⁷Því að tréð hefir von, sé það höggvið, þá skýtur það nýjum frjóöngum, og teinungurinn kemur áreiðanlega upp.

⁷樹木常有希望，樹木若被砍下，也會再發芽，嫩枝仍生長不息。

⁸Jafnvel þótt rót þess eldist í jörðinni, og stofn þess deyi í moldinni,

⁸雖然樹根衰老在地裡，樹幹也枯死在土中，

⁹þá brumar það við ilminn af vatninu, og á það koma greinar eins og unga hríslu.

⁹一有水氣，就會萌芽，又生長枝條如新栽的樹一樣。

¹⁰En deyi maðurinn, þá liggur hann flatur, og gefi manneskjan upp andann _ hvar er hún þá?

¹⁰人死了，就化為烏有；人一氣絕就不在了。

¹¹Eins og vatnið hverfur úr stöðuvatninu og fljótið grynnist og þornar upp,

¹¹海洋中的水消失，江河枯竭乾涸，

¹²þannig leggst maðurinn til hvíldar og rís eigi aftur á fætur. Hann rumskar ekki, meðan himnarnir standa og vaknar ekki af svefninum.

¹²人也是這樣一躺下去，就不再起來，直到天都沒有了還不醒過來，也不能從睡眠中被喚醒。

¹³Ó að þú vildir geyma mig í dánarheimum, fela mig, uns reiði þinni linnir, setja mér tímatakmark og síðan minnast mín!

¹³但願你把我藏在陰間，把我隱藏，直到你的怒氣過去；願你為我定一個期限，好記念我。

¹⁴Þegar maðurinn deyr, lifnar hann þá aftur? þá skyldi ég þreyja alla daga herþjónustu minnar, þar til er lausnartíð mín kæmi.

¹⁴人若死了，怎能再活呢？我要在我一切勞苦的日子等待，等到我得釋放的時候來到。

¹⁵Þú mundir kalla, og ég _ ég mundi svara þér, þú mundir þrá verk handa þinna.

¹⁵你一呼叫，我就回答你，你必渴慕你手所作的。

¹⁶Því að þá mundir þú telja spor mín, eigi vaka yfir synd minni.

¹⁶但現在你數點我的腳步，必不再鑒察我的罪過，

¹⁷Afbrot mín lægju innsigluð í böggli, og á misgjörð mína drægir þú hvítan lit.

¹⁷我的過犯被你封在囊中，我的罪孽你以灰泥遮蓋了。

¹⁸En eins og fjallið molnar sundur, er það hrynur, og kletturinn færist úr stað sínum,

¹⁸山崩下墜，巖石挪開原處；

¹⁹eins og vatnið holar steinana og vatnsflóðin skola burt jarðarleirnum, svo hefir þú gjört von mannsins að engu.

¹⁹流水磨蝕石頭，水的氾溢沖去地上的塵土，你也這樣滅絕人的指望。

²⁰Þú ber hann ofurliði að eilífu, og hann fer burt, þú afmyndar ásjónu hans og rekur hann á brott.

²⁰你永遠勝過人，人就去世，你改變他的容貌，把他遣走。

²¹Komist börn hans til virðingar, þá veit hann það ekki, séu þau lítilsvirt, verður hann þess ekki var.Aðeins kennir líkami hans eigin sársauka, og sál hans hryggist yfir sjálfum honum.

²¹他的兒女得尊榮，他並不曉得，他們降為卑，他也不覺得，

²²Aðeins kennir líkami hans eigin sársauka, og sál hans hryggist yfir sjálfum honum.

²²只覺自己身上的痛苦，為自己悲哀。”