¹Og Job hélt áfram að flytja ræðu sína og mælti:

¹約伯緬懷過往的幸福約伯繼續他的講論，說：

²Ó að mér liði eins og forðum daga, eins og þá er Guð varðveitti mig,

²“但願我的景況像以前的歲月，像　神保守我的日子。

³þá er lampi hans skein yfir höfði mér, og ég gekk við ljós hans í myrkrinu,

³那時他的燈照在我的頭上，我靠著他的光行過黑暗。

⁴eins og þá er ég var á sumri ævi minnar, þá er vinátta Guðs var yfir tjaldi mínu,

⁴但願我仍然活在年輕力壯的日子，那時　神在我的帳棚裡與我親密。

⁵þá er hinn Almáttki var enn með mér og börn mín hringinn í kringum mig,

⁵全能者仍然與我同在，我的孩子都環繞我。

⁶þá er ég óð í rjóma, og olífuolían rann í lækjum úr klettinum hjá mér,

⁶我用油洗腳，磐石為我出油成河。

⁷þá er ég gekk út í borgarhliðið, upp í borgina, bjó mér sæti á torginu.

⁷我出到城門那裡去，在廣場上預備我的座位。

⁸Þegar sveinarnir sáu mig, földu þeir sig, og öldungarnir risu úr sæti og stóðu.

⁸年輕人看見我，就迴避，年老的也起身站立。

⁹Höfðingjarnir hættu að tala og lögðu hönd á munn sér.

⁹王子都停止說話，並且用手掩口。

¹⁰Rödd tignarmannanna þagnaði, og tunga þeirra loddi við góminn.

¹⁰眾領袖都不敢作聲，他們的舌頭緊貼上顎。

¹¹Því að ef eyra heyrði, taldi það mig sælan, og ef auga sá, bar það mér vitni.

¹¹耳朵聽見我的，就稱我有福。眼睛看見我的，就作證稱讚我。

¹²Því að ég bjargaði bágstöddum, sem hrópuðu á hjálp, og munaðarleysingjum, sem enga aðstoð áttu.

¹²因為我救了呼救的窮人，和無人幫助的孤兒。

¹³Blessunarósk aumingjans kom yfir mig, og hjarta ekkjunnar fyllti ég fögnuði.

¹³將要滅亡的，為我祝福；我使寡婦的心歡呼。

¹⁴Ég íklæddist réttlætinu, og það íklæddist mér, ráðvendni mín var mér sem skikkja og vefjarhöttur.

¹⁴我以公義作衣服穿上；我的公平好像外袍和冠冕。

¹⁵Ég var auga hins blinda og fótur hins halta.

¹⁵我作了瞎子的眼，瘸子的腿。

¹⁶Ég var faðir hinna snauðu, og málefni þess, sem ég eigi þekkti, rannsakaði ég.

¹⁶我作過貧窮人的父親，我查究過我素來不認識的人的案件。

¹⁷Ég braut jaxlana í hinum rangláta og reif bráðina úr tönnum hans.

¹⁷我打碎了不義的人的牙齒，使捕食的掉下來。

¹⁸Þá hugsaði ég: ,,Í hreiðri mínu mun ég gefa upp andann og lifa langa ævi, eins og Fönix-fuglinn.

¹⁸那時我心裡想：‘我必在家中安然去世，我必增添我的日子像沙塵那麼多。

¹⁹Rót mín er opin fyrir vatninu, og döggin hefir náttstað á greinum mínum.

¹⁹我的根蔓延到水邊，露水整夜沾在我的枝上。

²⁰Heiður minn er æ nýr hjá mér, og bogi minn yngist upp í hendi minni.``

²⁰我的榮耀在身上常新，我的弓在我手上重新得力。

²¹Þeir hlustuðu á mig og biðu og hlýddu þegjandi á tillögu mína.

²¹大家都聆聽我，等候我；靜默無聲地領受我的指導。

²²Þá er ég hafði talað, tóku þeir eigi aftur til máls, og ræða mín draup niður á þá.

²²我說了話以後，他們就不再說，我的言語像雨露一般滴在他們身上。

²³Þeir biðu mín eins og regns, og opnuðu munn sinn, eins og von væri á vorskúr.

²³他們等候我像等候雨水，又大大張嘴如切慕春雨。

²⁴Ég brosti til þeirra, þegar þeim féllst hugur, og ljós auglitis míns gjörðu þeir aldrei dapurt.Fús lagði ég leið til þeirra og sat þar efstur, sat þar sem konungur umkringdur af hersveit sinni, eins og huggari harmþrunginna.

²⁴我向他們微笑，他們也不敢相信；他們珍惜我臉上的光。

²⁵Fús lagði ég leið til þeirra og sat þar efstur, sat þar sem konungur umkringdur af hersveit sinni, eins og huggari harmþrunginna.

²⁵我為他們選擇道路，又坐首位；我像君王住在軍隊中，又像個安慰悲傷的人。’”