1Maðurinn, af konu fæddur, lifir stutta stund og mettast órósemi.
1力言人生是短暂且可悲
2Hann rennur upp og fölnar eins og blóm, flýr burt eins og skuggi og hefir ekkert viðnám.
2他生长如花，又遭割下；他飞去如影，并不停留。
3Og yfir slíkum heldur þú opnum augum þínum og dregur mig fyrir dóm hjá þér!
3这样的人你还睁眼看他，又把他带到你跟前受审吗？
4Hvernig ætti hreinn að koma af óhreinum? Ekki einn!
4谁能使洁净出于污秽呢？无人有此本事。
5Ef dagar hans eru ákvarðaðir, tala mánaða hans tiltekin hjá þér, hafir þú ákveðið takmark hans, er hann fær eigi yfir komist,
5人的日子既然被限定，他的月数亦在乎你，你也定下他的界限，使他不能越过。
6þá lít þú af honum, til þess að hann fái hvíld, svo að hann megi fagna yfir degi sínum eins og daglaunamaður.
6就求你转眼不看他，使他得歇息，直等到他像雇工一样享受他的日子。
7Því að tréð hefir von, sé það höggvið, þá skýtur það nýjum frjóöngum, og teinungurinn kemur áreiðanlega upp.
7树木常有希望，树木若被砍下，也会再发芽，嫩枝仍生长不息。
8Jafnvel þótt rót þess eldist í jörðinni, og stofn þess deyi í moldinni,
8虽然树根衰老在地里，树干也枯死在土中，
9þá brumar það við ilminn af vatninu, og á það koma greinar eins og unga hríslu.
9一有水气，就会萌芽，又生长枝条如新栽的树一样。
10En deyi maðurinn, þá liggur hann flatur, og gefi manneskjan upp andann _ hvar er hún þá?
10人死了，就化为乌有；人一气绝就不在了。
11Eins og vatnið hverfur úr stöðuvatninu og fljótið grynnist og þornar upp,
11海洋中的水消失，江河枯竭干涸，
12þannig leggst maðurinn til hvíldar og rís eigi aftur á fætur. Hann rumskar ekki, meðan himnarnir standa og vaknar ekki af svefninum.
12人也是这样一躺下去，就不再起来，直到天都没有了还不醒过来，也不能从睡眠中被唤醒。
13Ó að þú vildir geyma mig í dánarheimum, fela mig, uns reiði þinni linnir, setja mér tímatakmark og síðan minnast mín!
13但愿你把我藏在阴间，把我隐藏，直到你的怒气过去；愿你为我定一个期限，好记念我。
14Þegar maðurinn deyr, lifnar hann þá aftur? þá skyldi ég þreyja alla daga herþjónustu minnar, þar til er lausnartíð mín kæmi.
14人若死了，怎能再活呢？我要在我一切劳苦的日子等待，等到我得释放的时候来到。
15Þú mundir kalla, og ég _ ég mundi svara þér, þú mundir þrá verk handa þinna.
15你一呼叫，我就回答你，你必渴慕你手所作的。
16Því að þá mundir þú telja spor mín, eigi vaka yfir synd minni.
16但现在你数点我的脚步，必不再鉴察我的罪过，
17Afbrot mín lægju innsigluð í böggli, og á misgjörð mína drægir þú hvítan lit.
17我的过犯被你封在囊中，我的罪孽你以灰泥遮盖了。
18En eins og fjallið molnar sundur, er það hrynur, og kletturinn færist úr stað sínum,
18山崩下坠，岩石挪开原处；
19eins og vatnið holar steinana og vatnsflóðin skola burt jarðarleirnum, svo hefir þú gjört von mannsins að engu.
19流水磨蚀石头，水的泛溢冲去地上的尘土，你也这样灭绝人的指望。
20Þú ber hann ofurliði að eilífu, og hann fer burt, þú afmyndar ásjónu hans og rekur hann á brott.
20你永远胜过人，人就去世，你改变他的容貌，把他遣走。
21Komist börn hans til virðingar, þá veit hann það ekki, séu þau lítilsvirt, verður hann þess ekki var.Aðeins kennir líkami hans eigin sársauka, og sál hans hryggist yfir sjálfum honum.
21他的儿女得尊荣，他并不晓得，他们降为卑，他也不觉得，
22Aðeins kennir líkami hans eigin sársauka, og sál hans hryggist yfir sjálfum honum.
22只觉自己身上的痛苦，为自己悲哀。”