¹En nú hlæja þeir að mér, sem yngri eru en ég, mundi ég þó ekki hafa virt feður þeirra þess að setja þá hjá fjárhundum mínum.

¹悲叹现在的处境

²Hvað hefði og kraftur handa þeirra stoðað mig, þar sem þeir aldrei verða fullþroska?

²他们的气力已经衰退了，他们两手的力量对我有什么益处呢？

³Þeir eru örmagna af skorti og hungri, naga þurrt landið, sem í gær var auðn og eyðimörk.

³他们因穷乏与饥饿而消瘦，在黑夜荒废与荒凉之地咀嚼旷野的干草；

⁴Þeir reyta hrímblöðku hjá runnunum, og gýfilrætur er fæða þeirra.

⁴他们在草丛中采摘咸草，以罗腾树根作食物。

⁵Þeir eru flæmdir úr félagi manna, menn æpa að þeim eins og að þjóf,

⁵他们从人群中被赶出去，人追喊他们如追喊贼一样，

⁶svo að þeir verða að hafast við í hræðilegum gjám, í jarðholum og berghellum.

⁶以致他们住在惊吓谷之中，在地洞和岩穴之间；

⁷Milli runnanna rymja þeir, og undir netlunum safnast þeir saman,

⁷他们在草丛中间喊叫，在杂草之下集合起来。

⁸guðlaust og ærulaust kyn, útreknir úr landinu.

⁸他们都是愚顽人、下流人的子孙，被人鞭打逐出境外。

⁹Og nú er ég orðinn þeim að háðkvæði og orðinn umtalsefni þeirra.

⁹现在他们以我为歌曲，我竟成了他们的笑柄。

¹⁰Þeir hafa andstyggð á mér, koma ekki nærri mér og hlífast jafnvel ekki við að hrækja framan í mig.

¹⁰他们厌恶我，远远地离开我，又不住吐唾沫在我脸上，

¹¹Þar sem Guð hefir leyst streng sinn og beygt mig, þá sleppa þeir og beislinu fram af sér gagnvart mér.

¹¹因为　神把我的弓弦松开，叫我受苦，他们就在我面前任意妄为。

¹²Mér til hægri handar vex hyski þeirra upp, fótum mínum hrinda þeir frá sér og leggja glötunarbrautir sínar gegn mér.

¹²一窝暴民在我右边兴起，推开我的脚，筑起灾难的路攻击我。

¹³Þeir hafa rifið upp stig minn, að falli mínu styðja þeir, sem engan hjálparmann eiga.

¹³他们拆毁了我的路，没有别人的帮助也能毁灭我；

¹⁴Þeir koma sem inn um vítt múrskarð, velta sér áfram innan um rústir.

¹⁴他们闯进来如闯大破口，在废墟之中辊过来，

¹⁵Skelfingar hafa snúist móti mér, tign mín er ofsótt eins og af stormi, og gæfa mín er horfin eins og ský.

¹⁵惊骇临到我的身上，驱逐我的尊严如风吹一般，我的好景像云一样过去。

¹⁶Og nú rennur sála mín sundur í tárum, eymdardagar halda mér föstum.

¹⁶诉说　神不听他的呼求现在我的心伤恸有如倒了出来，苦难的日子把我抓住。

¹⁷Nóttin nístir bein mín, svo að þau losna frá mér, og hinar nagandi kvalir mínar hvílast ekki.

¹⁷夜间痛苦刺透我的骨头，疼痛不止，不住地咀嚼我。

¹⁸Fyrir mikilleik máttar hans er klæðnaður minn aflagaður, hann lykur fast um mig, eins og hálsmál kyrtils míns.

¹⁸我的衣服因　神的大力变了形，他的大力如外衣的领口把我束紧。

¹⁹Guð hefir kastað mér ofan í saurinn, svo að ég er orðinn eins og mold og aska.

¹⁹　神把我扔在泥中，我就像尘土和炉灰一般。

²⁰Ég hrópa til þín, en þú svarar ekki, ég stend þarna, en þú starir á mig.

²⁰　神啊！我向你呼求，你却不应允我，我站起来，你也不理我。

²¹Þú ert orðinn grimmur við mig, með krafti handar þinnar ofsækir þú mig.

²¹你变成待我残忍，用你大能的手迫害我，

²²Þú lyftir mér upp á vindinn, lætur mig þeytast áfram, og þú lætur mig farast í stormgný.

²²你把我提到风中，使我被风刮去，使我在暴风中消散。

²³Því að ég veit, að þú vilt leiða mig til Heljar, í samkomustað allra þeirra er lifa.

²³我知道你必使我归回死地，归到那为众生所定的阴宅。

²⁴En _ rétta menn ekki út höndina, þegar allt hrynur? eða hrópa menn ekki á hjálp, þegar þeir eru að farast?

²⁴然而人跌倒，怎会不伸手？人遇灾祸，怎会不呼救呢？

²⁵Eða grét ég ekki yfir þeim, sem átti illa daga, og hryggðist ekki sál mín vegna fátæklingsins?

²⁵内心的迷惘与痛苦艰难过日的，我不是为他哀哭；贫穷的，我不是为他忧愁吗？

²⁶Já, ég bjóst við góðu, en þá kom illt, vænti ljóss, en þá kom myrkur.

²⁶我希望得福乐，灾祸就来了；我等候光明，幽暗就到了。

²⁷Það sýður í innýflum mínum án afláts, eymdardagar eru yfir mig komnir.

²⁷我的心肠沸腾、不安，痛苦的日子临到我。

²⁸Svartur geng ég um, þó ekki af sólarhita, ég stend upp, í söfnuðinum hrópa ég á hjálp.

²⁸我四处行走，全身发黑，并不是因为日晒；我在会中站着呼求。

²⁹Ég er orðinn bróðir sjakalanna og félagi strútsfuglanna.

²⁹我与野狗为兄弟，又与鸵鸟作同伴。

³⁰Hörund mitt er orðið svart og flagnar af mér, og bein mín eru brunnin af hita.Og fyrir því varð gígja mín að gráti og hjarðpípa mín að harmakveini.

³⁰我的皮肤发黑脱落，我的骨头因热发烧，

³¹Og fyrir því varð gígja mín að gráti og hjarðpípa mín að harmakveini.

³¹所以我的琴音变为哀音，我的箫声变为哭声。”