¹Og þessir þrír menn hættu að svara Job, því að hann þóttist vera réttlátur.

¹Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in zijn ogen rechtvaardig was.

²Þá upptendraðist reiði Elíhú Barakelssonar Búsíta af Rams kynstofni. Upptendraðist reiði hans gegn Job, af því að hann taldi sig hafa á réttu að standa gagnvart Guði.

²Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, den Buziet, van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God.

³Reiði hans upptendraðist og gegn vinum hans þremur, fyrir það að þeir fundu engin andsvör til þess að sanna Job, að hann hefði á röngu að standa.

³Zijn toorn ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij, geen antwoord vindende, nochtans Job verdoemden.

⁴En Elíhú hafði beðið með að mæla til Jobs, því að hinir voru eldri en hann.

⁴Doch Elihu had gewacht op Job in het spreken, omdat zij ouder van dagen waren dan hij.

⁵En er Elíhú sá, að mennirnir þrír gátu engu svarað, upptendraðist reiði hans.

⁵Als dan Elihu zag, dat er geen antwoord was in den mond van die drie mannen, ontstak zijn toorn.

⁶Þá tók Elíhú Barakelsson Búsíti til máls og sagði: Ég er ungur að aldri, en þér eruð öldungar, þess vegna fyrirvarð ég mig og kom mér eigi að því að kunngjöra yður það, sem ég veit.

⁶Hierom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheel, den Buziet, en zeide: Ik ben minder van dagen, maar gijlieden zijt stokouden; daarom heb ik geschroomd en gevreesd, ulieden mijn gevoelen te vertonen.

⁷Ég hugsaði: Aldurinn tali, og árafjöldinn kunngjöri speki!

⁷Ik zeide: Laat de dagen spreken, en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven.

⁸En _ það er andinn í manninum og andblástur hins Almáttka, sem gjörir þá vitra.

⁸Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.

⁹Elstu mennirnir eru ekki ávallt vitrastir, og öldungarnir skynja eigi, hvað réttast er.

⁹De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.

¹⁰Fyrir því segi ég: Hlýð á mig, nú ætla einnig ég að kunngjöra það, sem ég veit.

¹⁰Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

¹¹Sjá, ég beið eftir ræðum yðar, hlustaði á röksemdir yðar, uns þér fynduð orðin, sem við ættu.

¹¹Ziet, ik heb gewacht op ulieder woorden; ik heb het oor gewend tot ulieder aanmerkingen, totdat gij redenen uitgezocht hadt.

¹²Og að yður gaf ég gaum, en sjá, enginn sannfærði Job, enginn yðar hrakti orð hans.

¹²Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;

¹³Segið ekki: ,,Vér höfum hitt fyrir speki, Guð einn fær sigrað hann, en enginn maður!``

¹³Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens.

¹⁴Gegn mér hefir hann ekki sett fram neinar sannanir, og með yðar orðum ætla ég ekki að svara honum.

¹⁴Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden zal ik hem niet beantwoorden.

¹⁵Þeir eru skelkaðir, svara eigi framar, þeir standa uppi orðlausir.

¹⁵Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.

¹⁶Og ætti ég að bíða, þar sem þeir þegja, þar sem þeir standa og svara eigi framar?

¹⁶Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer.

¹⁷Ég vil og svara af minni hálfu, ég vil og kunngjöra það, sem ég veit.

¹⁷Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

¹⁸Því að ég er fullur af orðum, andinn í brjósti mínu knýr mig.

¹⁸Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij.

¹⁹Sjá, brjóst mitt er sem vín, er ekki fær útrás, ætlar að rifna, eins og nýfylltir belgir.

¹⁹Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe lederen zakken zou hij bersten.

²⁰Ég ætla að tala til þess að létta á mér, ætla að opna varir mínar og svara.

²⁰Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.

²¹Ég ætla ekki að draga taum neins, og ég ætla engan að skjalla.Því að ég kann ekki að skjalla, ella kynni skapari minn bráðlega að kippa mér burt.

²¹Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen bijnamen gebruike!

²²Því að ég kann ekki að skjalla, ella kynni skapari minn bráðlega að kippa mér burt.

²²Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij wegnemen.