¹Já, yfir þessu titrar hjarta mitt og hrökkur upp úr stað sínum.

¹Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.

²Heyrið, heyrið drunur raddar hans og hvininn, sem út fer af munni hans.

²Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!

³Undir öllum himninum lætur hann eldinguna þjóta og leiftur sitt út á jaðra jarðarinnar.

³Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.

⁴Á eftir því kemur öskrandi skrugga, hann þrumar með sinni tignarlegu raust og heldur eldingunum ekki aftur, þá er raust hans lætur til sín heyra.

⁴Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.

⁵Guð þrumar undursamlega með raust sinni, hann sem gjörir mikla hluti, er vér eigi skiljum.

⁵God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.

⁶Því að hann segir við snjóinn: ,,Fall þú á jörðina,`` og eins við hellirigninguna og hennar dynjandi helliskúrir.

⁶Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregens des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.

⁷Hann innsiglar hönd sérhvers manns, til þess að allir menn viðurkenni verk hans.

⁷Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.

⁸Þá fara villidýrin í fylgsni sín og hvílast í bælum sínum.

⁸En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.

⁹Stormurinn kemur úr forðabúrinu og kuldinn af norðanvindunum.

⁹Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.

¹⁰Fyrir andgust Guðs verður ísinn til, og víð vötnin eru lögð í læðing.

¹⁰Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.

¹¹Hann hleður skýin vætu, tvístrar leifturskýi sínu víðsvegar.

¹¹Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.

¹²En það snýst í allar áttir, eftir því sem hann leiðir það, til þess að það framkvæmi allt það er hann býður því, á yfirborði allrar jarðarinnar.

¹²Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.

¹³Hann lætur því ljósta niður, hvort sem það er til hirtingar eða til að vökva jörðina eða til að blessa hana.

¹³Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.

¹⁴Hlýð þú á þetta, Job, stattu kyrr og gef gaum að dásemdum Guðs.

¹⁴Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.

¹⁵Skilur þú, hvernig Guð felur þeim hlutverk þeirra og lætur leiftur skýja sinna skína?

¹⁵Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?

¹⁶Skilur þú, hvernig skýin svífa, dásemdir hans, sem fullkominn er að vísdómi,

¹⁶Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?

¹⁷þú, sem fötin hitna á, þá er jörðin mókir í sunnanmollu?

¹⁷Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?

¹⁸Þenur þú út með honum heiðhimininn, sem fastur er eins og steyptur spegill?

¹⁸Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?

¹⁹Kenn oss, hvað vér eigum að segja við hann! Vér megnum ekkert fram að færa fyrir myrkri.

¹⁹Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.

²⁰Á að segja honum, að ég ætli að tala? Eða hefir nokkur sagt, að hann óski að verða gjöreyddur?

²⁰Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.

²¹Og nú sjá menn að sönnu ekki ljósið, sem skín skært að skýjabaki, en vindurinn þýtur áfram og sópar skýjunum burt.

²¹En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;

²²Gullið kemur úr norðri, um Guð lykur ógurlegur ljómi.

²²Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!

²³Vér náum eigi til hins Almáttka, til hans, sem er mikill að mætti. En réttinn og hið fulla réttlæti vanrækir hann ekki.Fyrir því óttast mennirnir hann, en hann lítur ekki við neinum sjálfbirgingum.

²³Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.

²⁴Fyrir því óttast mennirnir hann, en hann lítur ekki við neinum sjálfbirgingum.

²⁴Daarom vreze Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.