¹Til söngstjórans. Davíðssálmur. Ljóð.

¹Een psalm, een lied van David, voor den opperzangmeester.

²Guð rís upp, óvinir hans tvístrast, þeir sem hata hann flýja fyrir augliti hans.

²God zal opstaan, Zijn vijanden zullen verstrooid worden, en Zijn haters zullen van Zijn aangezicht vlieden.

³Eins og reykur eyðist, eyðast þeir, eins og vax bráðnar í eldi, tortímast óguðlegir fyrir augliti Guðs.

³Gij zult hen verdrijven, gelijk rook verdreven wordt; gelijk was voor het vuur smelt, zullen de goddelozen vergaan van Gods aangezicht.

⁴En réttlátir gleðjast, fagna fyrir augliti Guðs og kætast stórum.

⁴Maar de rechtvaardigen zullen zich verblijden; zij zullen van vreugde opspringen voor Gods aangezicht, en van blijdschap vrolijk zijn.

⁵Syngið fyrir Guði, vegsamið nafn hans, leggið braut fyrir hann er ekur gegnum öræfin. Drottinn heitir hann, fagnið fyrir augliti hans.

⁵Zingt Gode, psalmzingt Zijn Naam; hoogt de wegen voor Dien, Die in de vlakken velden rijdt, omdat Zijn Naam is HEERE; en springt op van vreugde voor Zijn aangezicht.

⁶Hann er faðir föðurlausra, vörður ekknanna, Guð í sínum heilaga bústað.

⁶Hij is een Vader der wezen, en een Rechter der weduwen; God, in de woonstede Zijner heiligheid.

⁷Guð lætur hina einmana hverfa heim aftur, hann leiðir hina fjötruðu út til hamingju, en uppreisnarseggir skulu búa í hrjóstrugu landi.

⁷Een God, Die de eenzamen zet in een huisgezin, uitvoert, die in boeien gevangen zijn; maar de afvalligen wonen in het dorre.

⁸Ó Guð, þegar þú fórst út á undan lýð þínum, þegar þú brunaðir fram um öræfin, [Sela]

⁸O God! toen Gij voor het aangezicht Uws volks uittoogt, toen Gij daarhenen tradt in de woestijn; Sela.

⁹þá nötraði jörðin, og himnarnir drupu fyrir Guði, Drottni frá Sínaí, fyrir Guði, Ísraels Guði.

⁹Daverde de aarde, ook dropen de hemelen voor Gods aanschijn; zelfs deze Sinai, voor het aanschijn Gods, des Gods van Israel.

¹⁰Ríkulegu regni dreyptir þú, ó Guð, á arfleifð þína, það sem vanmegnaðist, styrktir þú.

¹⁰Gij hebt zeer milden regen doen druipen, o God! en Gij hebt Uw erfenis gesterkt, als zij mat was geworden.

¹¹Staðinn þar sem söfnuður þinn dvelur, bjóst þú hinum hrjáðu, ó Guð, sakir gæsku þinnar.

¹¹Uw hoop woonde daarin; Gij bereiddet ze door Uw goedheid voor den ellendige, o God!

¹²Drottinn lætur orð sín rætast, konurnar sem sigur boða eru mikill her:

¹²De HEERE gaf te spreken; der boodschappers van goede tijdingen was een grote heirschaar.

¹³,,Konungar hersveitanna flýja, þeir flýja, en hún sem heima situr skiptir herfangi.

¹³De koningen der heirscharen vloden weg, zij vloden weg; en zij, die te huis bleef, deelde den roof uit.

¹⁴Hvort viljið þér liggja milli fjárgirðinganna? Vængir dúfunnar eru lagðir silfri og fjaðrir hennar íbleiku gulli.``

¹⁴Al laagt gijlieden tussen twee rijen van stenen, zo zult gij toch worden als vleugelen ener duive, overdekt met zilver, en welker vederen zijn met uitgegraven geluwen goud.

¹⁵Þegar Hinn almáttki tvístraði konungunum, þá snjóaði á Salmon.

¹⁵Als de Almachtige de koningen daarin verstrooide, werd zij sneeuwwit als op Zalmon.

¹⁶Guðs fjall er Basansfjall, tindafjall er Basansfjall.

¹⁶De berg Basan is een berg Gods; de berg Basan is een bultige berg.

¹⁷Hví lítið þér, tindafjöll, öfundarauga það fjall er Guð hefir kjörið sér til bústaðar, þar sem Drottinn samt mun búa um eilífð?

¹⁷Waarom springt gij op, gij bultige bergen? Deze berg heeft God begeerd tot Zijn woning; ook zal er de HEERE wonen in eeuwigheid.

¹⁸Hervagnar Guðs eru tíþúsundir, þúsundir á þúsundir ofan. Hinn alvaldi kom frá Sínaí til helgidómsins.

¹⁸Gods wagenen zijn tweemaal tien duizend, de duizenden verdubbeld. De Heere is onder hen, een Sinai in heiligheid!

¹⁹Þú steigst upp til hæða, hafðir á burt bandingja, tókst við gjöfum frá mönnum, jafnvel uppreisnarmönnum, að þú, Drottinn, Guð, mættir búa þar.

¹⁹Gij zijt opgevaren in de hoogte; Gij hebt de gevangenis gevankelijk gevoerd; Gij hebt gaven genomen om uit te delen onder de mensen; ja, ook de wederhorigen om bij U te wonen, o HEERE God!

²⁰Lofaður sé Drottinn, er ber oss dag eftir dag, Guð er hjálpráð vort. [Sela]

²⁰Geloofd zij de HEERE; dag bij dag overlaadt Hij ons. Die God is onze Zaligheid. Sela.

²¹Guð er oss hjálpræðisguð, og Drottinn alvaldur bjargar frá dauðanum.

²¹Die God is ons een God van volkomene Zaligheid; en bij den HEERE, den Heere, zijn uitkomsten tegen den dood.

²²Já, Guð sundurmolar höfuð óvina sinna, hvirfil þeirra, er ganga í sekt sinni.

²²Voorzeker zal God den kop Zijner vijanden verslaan, den harigen schedel desgenen, die in zijn schulden wandelt.

²³Drottinn hefir sagt: ,,Ég vil sækja þá til Basan, flytja þá frá djúpi hafsins,

²³De Heere heeft gezegd: Ik zal wederbrengen uit Basan; Ik zal wederbrengen uit de diepten der zee;

²⁴að þú megir troða þá til bana, að tungur hunda þinna megi fá sinn hlut af óvinunum.``

²⁴Opdat gij uw voet, ja, de tong uwer honden, moogt steken in het bloed van de vijanden, van een iegelijk van hen.

²⁵Menn horfa á inngöngu þína, ó Guð, inngöngu Guðs míns og konungs í musterið.

²⁵O God! zij hebben Uw gangen gezien, de gangen mijns Gods, mijns Konings, in het heiligdom.

²⁶Söngvarar eru í fararbroddi, þá strengleikarar, ásamt yngismeyjum, er berja bumbur.

²⁶De zangers gingen voor, de speellieden achter, in het midden de trommelende maagden.

²⁷Lofið Guð á hátíðarsamkundum, lofið Drottin, þér sem eruð af uppsprettu Ísraels.

²⁷Looft God in de gemeenten, den Heere, gij, die zijt uit den springader van Israel!

²⁸Þar er Benjamín litli, er ríkir yfir þeim, höfðingjar Júda í þyrpingu, höfðingjar Sebúlons, höfðingjar Naftalí.

²⁸Daar is Benjamin de kleine, die over hen heerste, de vorsten van Juda, met hun vergadering, de vorsten van Zebulon, de vorsten van Nafthali.

²⁹Bjóð út, ó Guð, styrkleik þínum, þeim styrkleik sem þú hefir auðsýnt oss

²⁹Uw God heeft uw sterkte geboden; sterk, o God, wat Gij aan ons gewrocht hebt!

³⁰frá musteri þínu í Jerúsalem. Konungar skulu færa þér gjafir.

³⁰Om Uws tempels wil te Jeruzalem, zullen U de koningen geschenk toebrengen.

³¹Ógna þú dýrinu í sefinu, uxaflokkunum ásamt bolakálfum þjóðanna, sem troða menn fótum sökum ágirndar sinnar á silfri. Tvístra þú þjóðum, er unna ófriði!

³¹Scheld het wild gedierte des riets, de vergadering der stieren met de kalveren der volken; en dien, die zich onderwerpt met stukken zilvers; Hij heeft de volken verstrooid, die lust hebben in oorlogen.

³²Það koma sendiherrar frá Egyptalandi, Bláland færir Guði gjafir hröðum höndum.

³²Prinselijke gezanten zullen komen uit Egypte; Morenland zal zich haasten zijn handen tot God uit te strekken.

³³Þér konungsríki jarðar, syngið Guði, syngið Drottni lof, [Sela]

³³Gij koninkrijken der aarde, zingt Gode; psalmzingt den Heere! Sela.

³⁴honum sem ekur um himnanna himna frá eilífð, hann lætur raust sína gjalla, hina voldugu raust.Tjáið Guði dýrð, yfir Ísrael er hátign hans og máttur hans í skýjunum. [ (Psalms 68:36) Ógurlegur er Guð í helgidómi sínum, Ísraels Guð veitir lýðnum mátt og megin. Lofaður sé Guð! ]

³⁴Dien, Die daar rijdt in den hemel der hemelen, Die van ouds is; ziet, Hij geeft Zijn stem, een stem der sterkte.

³⁵Tjáið Guði dýrð, yfir Ísrael er hátign hans og máttur hans í skýjunum. [ (Psalms 68:36) Ógurlegur er Guð í helgidómi sínum, Ísraels Guð veitir lýðnum mátt og megin. Lofaður sé Guð! ]

³⁵Geeft Gode sterkte! Zijn hoogheid is over Israel, en Zijn sterkte in de bovenste wolken. [ (Psalms 68:36) O God! Gij zijt vreselijk uit Uw heiligdommen; de God Israels, Die geeft den volke sterkte en krachten. Geloofd zij God! ]