¹Til söngstjórans. Fyrir Jedútún. Asafs-sálmur.

¹Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun.

²Ég kalla til Guðs og hrópa, kalla til Guðs, að hann megi heyra til mín.

²Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.

³Þegar ég er í nauðum, leita ég Drottins, rétti út hendur mínar um nætur og þreytist ekki, sál mín er óhuggandi.

³Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.

⁴Ég minnist Guðs og kveina, ég styn, og andi minn örmagnast. [Sela]

⁴Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. Sela.

⁵Þú heldur uppi augnalokum mínum, mér er órótt og ég má eigi mæla.

⁵Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

⁶Ég íhuga fyrri daga, ár þau sem löngu eru liðin,

⁶Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.

⁷ég minnist strengjaleiks míns um nætur, ég hugleiði í hjarta mínu, og andi minn rannsakar.

⁷Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overlegde ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:

⁸Mun Drottinn þá útskúfa um eilífð og aldrei framar vera náðugur?

⁸Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?

⁹Er miskunn hans lokið um eilífð, fyrirheit hans þrotin um aldir alda?

⁹Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?

¹⁰Hefir Guð gleymt að sýna líkn, byrgt miskunn sína með reiði? [Sela]

¹⁰Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? Sela.

¹¹Þá sagði ég: ,,Þetta er kvöl mín, að hægri hönd Hins hæsta hefir brugðist.``

¹¹Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.

¹²Ég víðfrægi stórvirki Drottins, ég vil minnast furðuverka þinna frá fyrri tíðum,

¹²Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;

¹³ég íhuga allar athafnir þínar, athuga stórvirki þín.

¹³En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

¹⁴Guð, helgur er vegur þinn, hver er svo mikill Guð sem Drottinn?

¹⁴O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

¹⁵Þú ert Guð, sá er furðuverk gjörir, þú hefir kunngjört mátt þinn meðal þjóðanna.

¹⁵Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.

¹⁶Með máttugum armlegg frelsaðir þú lýð þinn, sonu Jakobs og Jósefs. [Sela]

¹⁶Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. Sela.

¹⁷Vötnin sáu þig, ó Guð, vötnin sáu þig og skelfdust, og undirdjúpin skulfu.

¹⁷De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.

¹⁸Vatnið streymdi úr skýjunum, þrumuraust drundi úr skýþykkninu, og örvar þínar flugu.

¹⁸De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.

¹⁹Reiðarþrumur þínar kváðu við, leiftur lýstu um jarðríki, jörðin skalf og nötraði.Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin. [ (Psalms 77:21) Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron. ]

¹⁹Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

²⁰Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin. [ (Psalms 77:21) Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron. ]

²⁰Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend. [ (Psalms 77:21) Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron. ]