¹Mér býður við lífi mínu, ég ætla því að gefa kveinstöfum mínum lausan tauminn, ætla að tala í sálarkvöl minni.

¹L’anima mia prova disgusto della vita; vo’ dar libero corso al mio lamento, vo’ parlar nell’amarezza dell’anima mia!

²Ég segi við Guð: Sakfell mig ekki! lát mig vita, hvers vegna þú deilir við mig.

²Io dirò a Dio: "Non mi condannare! Fammi sapere perché contendi meco!"

³Er það ávinningur fyrir þig, að þú undirokar, að þú hafnar verki handa þinna, en lætur ljós skína yfir ráðagerð hinna óguðlegu?

³Ti par egli ben fatto d’opprimere, di sprezzare l’opera delle tue mani e di favorire i disegni de’ malvagi?

⁴Hefir þú holdleg augu, eða sér þú eins og menn sjá?

⁴Hai tu occhi di carne? Vedi tu come vede l’uomo?

⁵Eru dagar þínir eins og dagar mannanna, eru ár þín eins og mannsævi,

⁵I tuoi giorni son essi come i giorni del mortale, i tuoi anni son essi come gli anni degli umani,

⁶er þú leitar að misgjörð minni og grennslast eftir synd minni,

⁶che tu investighi tanto la mia iniquità, che t’informi così del mio peccato,

⁷þótt þú vitir, að ég er ekki sekur, og að enginn frelsar af þinni hendi?

⁷pur sapendo ch’io non son colpevole, e che non v’è chi mi liberi dalla tua mano?

⁸Hendur þínar hafa skapað mig og myndað mig, allan í krók og kring, og samt ætlar þú að tortíma mér?

⁸Le tue mani m’hanno formato m’hanno fatto tutto quanto… e tu mi distruggi!

⁹Minnstu þó þess, að þú myndaðir mig sem leir, og nú vilt þú aftur gjöra mig að dufti.

⁹Deh, ricordati che m’hai plasmato come argilla… e tu mi fai ritornare in polvere!

¹⁰Hefir þú ekki hellt mér sem mjólk og hleypt mig sem ost?

¹⁰Non m’hai tu colato come il latte e fatto rapprender come il cacio?

¹¹Hörundi og holdi klæddir þú mig og ófst mig saman úr beinum og sinum.

¹¹Tu m’hai rivestito di pelle e di carne, e m’hai intessuto d’ossa e di nervi.

¹²Líf og náð veittir þú mér, og umsjá þín varðveitti andardrátt minn.

¹²Mi sei stato largo di vita e di grazia, la tua provvidenza ha vegliato sul mio spirito,

¹³En þetta falst þú í hjarta þínu, ég veit þú hafðir slíkt í hyggju.

¹³ed ecco quello che nascondevi in cuore! Sì, lo so, questo meditavi:

¹⁴Ef ég syndgaði, þá ætlaðir þú að hafa gætur á mér og eigi sýkna mig af misgjörð minni.

¹⁴se avessi peccato, l’avresti ben tenuto a mente, e non m’avresti assolto dalla mia iniquità.

¹⁵Væri ég sekur, þá vei mér! Og þótt ég væri réttlátur, þá mundi ég samt ekki bera höfuð mitt hátt, mettur af smán og þjakaður af eymd.

¹⁵Se fossi stato malvagio, guai a me! Se giusto, non avrei osato alzar la fronte, sazio d’ignominia, spettatore della mia miseria.

¹⁶Og ef ég reisti mig upp, þá mundir þú elta mig sem ljón, og ávallt að nýju sýna á mér undramátt þinn.

¹⁶Se l’avessi alzata, m’avresti dato la caccia come ad un leone e contro di me avresti rinnovato le tue maraviglie;

¹⁷Þú mundir leiða fram ný vitni á móti mér og herða á gremju þinni gegn mér, senda nýjan og nýjan kvalaher á hendur mér.

¹⁷m’avresti messo a fronte nuovi testimoni, e avresti raddoppiato il tuo sdegno contro di me; legioni su legioni m’avrebbero assalito.

¹⁸Hvers vegna útleiddir þú mig þá af móðurlífi? Ég hefði átt að deyja, áður en nokkurt auga leit mig!

¹⁸E allora, perché m’hai tratto dal seno di mia madre? Sarei spirato senza che occhio mi vedesse!

¹⁹Ég hefði átt að verða eins og ég hefði aldrei verið til, verið borinn frá móðurkviði til grafar!

¹⁹Sarei stato come se non fossi mai esistito, m’avrebbero portato dal seno materno alla tomba!

²⁰Eru ekki dagar mínir fáir? Slepptu mér, svo að ég megi gleðjast lítið eitt,

²⁰Non son forse pochi i giorni che mi restano? Cessi egli dunque, mi lasci stare, ond’io mi rassereni un poco,

²¹áður en ég fer burt og kem aldrei aftur, fer í land myrkurs og niðdimmu,land svartamyrkurs sem um hánótt, land niðdimmu og skipuleysis, þar sem birtan sjálf er sem svartnætti.

²¹prima ch’io me ne vada, per non più tornare, nella terra delle tenebre e dell’ombra di morte:

²²land svartamyrkurs sem um hánótt, land niðdimmu og skipuleysis, þar sem birtan sjálf er sem svartnætti.

²²terra oscura come notte profonda, ove regnano l’ombra di morte ed il caos, il cui chiarore è come notte oscura".