¹Þá svaraði Sófar frá Naama og sagði:

¹Allora Tsofar di Naama rispose e disse:

²Á ekki að svara orðagjálfrinu, og á málskrafsmaðurinn að hafa rétt fyrir sér?

²"Cotesta abbondanza di parole rimarrà ella senza risposta? Basterà egli esser loquace per aver ragione?

³Ættu stóryrði þín að koma mönnum til að þegja, og ættir þú að spotta og enginn sneypa þig,

³Varranno le tue ciance a far tacere la gente? Farai tu il beffardo, senza che alcuno ti confonda?

⁴þar sem þú segir: ,,Kenning mín er rétt, og ég er hreinn í augum Guðs``?

⁴Tu dici a Dio: "Quel che sostengo è giusto, e io sono puro nel tuo cospetto".

⁵En _ ó að Guð vildi tala og ljúka upp vörum sínum í móti þér

⁵Ma, oh se Iddio volesse parlare e aprir la bocca per risponderti

⁶og kunngjöra þér leyndardóma spekinnar, að í þeim felast margföld hyggindi, þá mundir þú kannast við, að Guð hegnir ekki til fulls misgjörð þinni.

⁶e rivelarti i segreti della sua sapienza poiché infinita è la sua intelligenza vedresti allora come Iddio dimentichi parte della colpa tua.

⁷Getur þú náð til botns í Guði eða komist til ystu takmarka hins Almáttka?

⁷Puoi tu scandagliare le profondità di Dio? arrivare a conoscere appieno l’Onnipotente?

⁸Himinhá er speki hans _ hvað fær þú gjört? dýpri en undirheimar _ hvað fær þú vitað?

⁸Si tratta di cose più alte del cielo… e tu che faresti? di cose più profonde del soggiorno de’ morti… come le conosceresti?

⁹Hún er lengri en jörðin að víðáttu og breiðari en hafið.

⁹La lor misura è più lunga della terra, più larga del mare.

¹⁰Ef hann ryðst fram og hneppir í varðhald og stefnir dómþing _ hver aftrar honum?

¹⁰Se Dio passa, se incarcera, se chiama in giudizio, chi s’opporrà?

¹¹Því að hann þekkir varmennin og sér ranglætið, þótt hann sé ekki að veita því athygli.

¹¹Poich’egli conosce gli uomini perversi, scopre senza sforzo l’iniquità.

¹²Verður óvitur maður hygginn? og fæðist skógarösnu-folald sem maður?

¹²Ma l’insensato diventerà savio, quando un puledro d’onàgro diventerà uomo.

¹³Ef þú undirbýr hjarta þitt og breiðir út lófa þína til hans,

¹³Tu, però, se ben disponi il cuore, e protendi verso Dio le palme,

¹⁴_ ef misgjörð er í hendi þinni, þá fjarlæg hana, og lát eigi órétt búa í tjöldum þínum _

¹⁴se allontani il male ch’è nelle tue mani, e non alberghi l’iniquità nelle tue tende,

¹⁵já, þá munt þú flekklaus hefja höfuð þitt, munt standa fastur og eigi þurfa að óttast.

¹⁵allora alzerai la fronte senza macchia, sarai incrollabile, e non avrai paura di nulla;

¹⁶Já, þá munt þú gleyma mæðu þinni, þú munt minnast hennar sem vatns, er runnið er fram hjá.

¹⁶dimenticherai i tuoi affanni; te ne ricorderai come d’acqua passata;

¹⁷Og lífið mun renna upp bjartara en hádegið, þótt dimmi, þá mun það verða sem morgunn.

¹⁷la tua vita sorgerà più fulgida del meriggio, l’oscurità sarà come la luce del mattino.

¹⁸Og þú munt vera öruggur, því að enn er von, og skyggnist þú um, getur þú lagst óhultur til hvíldar.

¹⁸Sarai fiducioso perché avrai speranza; ti guarderai bene attorno e ti coricherai sicuro.

¹⁹Og þú hvílist, og enginn hræðir þig, og margir munu reyna að koma sér í mjúkinn hjá þér.En augu hinna óguðlegu daprast, fyrir þá er fokið í öll skjól, og þeirra eina von er að gefa upp andann.

¹⁹Ti metterai a giacere e niuno ti spaventerà; e molti cercheranno il tuo favore.

²⁰En augu hinna óguðlegu daprast, fyrir þá er fokið í öll skjól, og þeirra eina von er að gefa upp andann.

²⁰Ma gli occhi degli empi verranno meno; non vi sarà più rifugio per loro, e non avranno altra speranza che di esalar l’anima".