¹Þá svaraði Job og sagði:

¹Allora Giobbe rispose e disse:

²Já, vissulega, miklir menn eruð þér, og með yður mun spekin deyja út!

²"Voi, certo, valete quanto un popolo, e con voi morrà la sapienza.

³En ég hefi vit eins og þér, ekki stend ég yður að baki, og hver er sá, er eigi viti slíkt!

³Ma del senno ne ho anch’io al par di voi, non vi son punto inferiore; e cose come codeste chi non le sa?

⁴Athlægi vinar síns _ það má ég vera, ég sem kallaði til Guðs, og hann svaraði mér, _ ég, hinn réttláti, hreinlyndi, er að athlægi!

⁴Io dunque dovrei essere il ludibrio degli amici! Io che invocavo Iddio, ed ei mi rispondeva; il ludibrio io, l’uomo giusto, integro!

⁵,,Ógæfan er fyrirlitleg`` _ segir hinn öruggi, ,,hún hæfir þeim, sem skrikar fótur.``

⁵Lo sprezzo alla sventura è nel pensiero di chi vive contento; esso è sempre pronto per coloro a cui vacilla il piede.

⁶Tjöld spellvirkjanna standa ósködduð, og þeir lifa áhyggjulausir, sem egna Guð til reiði, og sá sem þykist bera Guð í hendi sér.

⁶Sono invece tranquille le tende de’ ladroni e chi provoca Iddio, chi si fa un dio della propria forza, se ne sta al sicuro.

⁷En spyr þú skepnurnar, og þær munu kenna þér, fugla loftsins, og þeir munu fræða þig,

⁷Ma interroga un po’ gli animali, e te lo insegneranno; gli uccelli del cielo, e te lo mostreranno;

⁸eða villidýrin, og þau munu kenna þér, og fiskar hafsins munu kunngjöra þér.

⁸o parla alla terra ed essa te lo insegnerà, e i pesci del mare te lo racconteranno.

⁹Hver þeirra veit ekki að hönd Drottins hefir gjört þetta?

⁹Chi non sa, fra tutte queste creature, che la mano dell’Eterno ha fatto ogni cosa,

¹⁰Í hans hendi er líf alls hins lifanda og andi sérhvers mannslíkama.

¹⁰ch’egli tiene in mano l’anima di tutto quel che vive, e lo spirito di ogni essere umano?

¹¹Prófar eyrað ekki orðin, eins og gómurinn smakkar matinn?

¹¹L’orecchio non discerne esso le parole, come il palato assaggia le vivande?

¹²Hjá öldruðum mönnum er speki, og langir lífdagar veita hyggindi.

¹²Nei vecchi si trova la sapienza e lunghezza di giorni da intelligenza.

¹³Hjá Guði er speki og máttur, hans eru ráð og hyggindi.

¹³Ma in Dio stanno la saviezza e la potenza, a lui appartengono il consiglio e l’intelligenza.

¹⁴Þegar hann rífur niður, þá verður eigi byggt upp aftur, þegar hann setur einhvern í fangelsi, þá verður ekki lokið upp.

¹⁴Ecco, egli abbatte, e niuno può ricostruire; Chiude un uomo in prigione, e non v’è chi gli apra.

¹⁵Þegar hann stíflar vötnin, þá þorna þau upp, þegar hann hleypir þeim, þá umturna þau jörðinni.

¹⁵Ecco, egli trattiene le acque, e tutto inaridisce; le lascia andare, ed esse sconvolgono la terra.

¹⁶Hjá honum er máttur og viska, á valdi hans er sá er villist, og sá er í villu leiðir.

¹⁶Egli possiede la forza e l’abilità; da lui dipendono chi erra e chi fa errare.

¹⁷Hann leiðir ráðherra burt nakta og gjörir dómara að fíflum.

¹⁷Egli manda scalzi i consiglieri, colpisce di demenza i giudici.

¹⁸Hann leysir fjötra konunganna og bindur reipi um lendar sjálfra þeirra.

¹⁸Scioglie i legami dell’autorità dei re e cinge i loro fianchi di catene.

¹⁹Hann leiðir presta burt nakta og steypir þeim, sem sitja fastir í sessi.

¹⁹Manda scalzi i sacerdoti, e rovescia i potenti.

²⁰Hann rænir reynda menn málinu og sviptir öldungana dómgreind.

²⁰Priva della parola i più eloquenti, e toglie il discernimento ai vecchi.

²¹Hann hellir fyrirlitning yfir tignarmennin og gjörir slakt belti hinna sterku.

²¹Sparge lo sprezzo sui nobili, e rallenta la cintura ai forti.

²²Hann grefur hið hulda fram úr myrkrinu og dregur niðdimmuna fram í birtuna.

²²Rivela le cose recondite, facendole uscir dalle tenebre, e trae alla luce ciò ch’è avvolto in ombra di morte.

²³Hann veitir þjóðunum vöxt og eyðir þeim, útbreiðir þjóðirnar og leiðir þær burt.

²³Aggrandisce i popoli e li annienta, amplia le nazioni e le riconduce nei loro confini;

²⁴Hann firrir þjóðhöfðingja landsins viti og lætur þá villast um veglaus öræfi.Þeir fálma í ljóslausu myrkri, og hann lætur þá skjögra eins og drukkinn mann.

²⁴Toglie il senno ai capi della terra, e li fa errare in solitudini senza sentiero.

²⁵Þeir fálma í ljóslausu myrkri, og hann lætur þá skjögra eins og drukkinn mann.

²⁵Van brancolando nelle tenebre, senza alcuna luce, e li fa barcollare come ubriachi.