¹Þá svaraði Bildad frá Súa og sagði:

¹Allora Bildad di Suach rispose e disse:

²Hversu lengi ætlið þér að halda áfram þessu orðaskaki? Látið yður segjast, og því næst skulum vér talast við.

²"Quando porrete fine alle parole? Fate senno, e poi parleremo.

³Hvers vegna erum vér metnir sem skepnur, orðnir heimskir í yðar augum?

³Perché siamo considerati come bruti e perché siamo agli occhi vostri degli esseri impuri?

⁴Þú, sem tætir sjálfan þig sundur í reiði þinni, _ á jörðin þín vegna að fara í auðn og bjargið að færast úr stað sínum?

⁴O tu, che nel tuo cruccio laceri te stesso, dovrà la terra, per cagion tua, essere abbandonata e la roccia esser rimossa dal suo luogo?

⁵Ljós hins óguðlega slokknar, og logi elds hans skín ekki.

⁵Sì, la luce dell’empio si spegne, e la fiamma del suo fuoco non brilla.

⁶Ljósið myrkvast í tjaldi hans, og það slokknar á lampanum yfir honum.

⁶La luce si oscura nella sua tenda, e la lampada che gli sta sopra si spegne.

⁷Hans öflugu skref verða stutt, og ráðagjörð sjálfs hans steypir honum,

⁷I passi che facea nella sua forza si raccorciano, e i suoi propri disegni lo menano a ruina.

⁸því að hann rekst í netið með fætur sína, og hann gengur í möskvunum.

⁸Poiché i suoi piedi lo traggon nel tranello, e va camminando sulle reti.

⁹Möskvi festist um hæl hans, lykkjan herðist að honum.

⁹Il laccio l’afferra pel tallone, e la trappola lo ghermisce.

¹⁰Snaran liggur falin á jörðinni, og gildran liggur fyrir honum á stígnum.

¹⁰Sta nascosta in terra per lui un’insidia, e sul sentiero lo aspetta un agguato.

¹¹Skelfingar hræða hann allt um kring og hrekja hann áfram, hvar sem hann gengur.

¹¹Paure lo atterriscono d’ogn’intorno, lo inseguono, gli stanno alle calcagna.

¹²Ógæfu hans tekur að svengja, og glötunin bíður búin eftir falli hans.

¹²La sua forza vien meno dalla fame, la calamità gli sta pronta al fianco.

¹³Hún tærir húð hans, og frumburður dauðans etur limu hans.

¹³Gli divora a pezzo a pezzo la pelle, gli divora le membra il primogenito della morte.

¹⁴Hann er hrifinn burt úr tjaldi sínu, er hann treysti á, og það lætur hann ganga til konungs skelfinganna.

¹⁴Egli è strappato dalla sua tenda che credea sicura, e fatto scendere verso il re degli spaventi.

¹⁵Í tjaldi hans býr það, sem eigi er hans, brennisteini er stráð yfir bústað hans.

¹⁵Nella sua tenda dimora chi non è de’ suoi, e la sua casa è cosparsa di zolfo.

¹⁶Að neðan þorna rætur hans, að ofan visna greinar hans.

¹⁶In basso s’inaridiscono le sue radici, in alto son tagliati i suoi rami.

¹⁷Minning hans hverfur af jörðunni, og nafn hans er ekki nefnt á völlunum.

¹⁷La sua memoria scompare dal paese, più non s’ode il suo nome per le campagne.

¹⁸Menn hrinda honum frá ljósinu út í myrkrið og reka hann burt af jarðríki.

¹⁸E’ cacciato dalla luce nelle tenebre, ed è bandito dal mondo.

¹⁹Hann mun hvorki eiga börn né buru meðal þjóðar sinnar, og enginn, sem undan hefir komist, er í híbýlum hans.

¹⁹Non lascia tra il suo popolo né figli, né nipoti, nessun superstite dov’egli soggiornava.

²⁰Yfir skapadægri hans skelfast eftirkomendurnir, og hrylling grípur þá, er fyrr voru uppi.Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð.

²⁰Quei d’occidente son stupiti della sua sorte, e quei d’oriente ne son presi d’orrore.

²¹Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð.

²¹Certo son tali le dimore dei perversi e tale è il luogo di chi non conosce Iddio".