¹Þá svaraði Sófar frá Naama og sagði:

¹Allora Tsofar di Naama rispose e disse:

²Fyrir því veita hugsanir mínar mér andsvör og af því að það sýður í mér:

²"Quel che tu dici mi spinge a risponderti e ne suscita in me il fervido impulso.

³Ég verð að hlusta á háðulegar ávítur, en andi minn gefur mér skilning að svara.

³Ho udito rimproveri che mi fanno oltraggio; ma lo spirito mio mi darà una risposta assennata.

⁴Veist þú, að svo hefir það verið frá eilífð, frá því er menn voru settir á jörðina,

⁴Non lo sai tu che in ogni tempo, da che l’uomo è stato posto sulla terra,

⁵að fögnuður óguðlegra er skammær og að gleði hins guðlausa varir örskotsstund?

⁵il trionfo de’ malvagi è breve, e la gioia degli empi non dura che un istante?

⁶Þó að sjálfbirgingskapur hans nemi við himin og höfuð hans nái upp í skýin,

⁶Quando la sua altezza giungesse fino al cielo ed il suo capo toccasse le nubi,

⁷þá verður hann þó eilíflega að engu eins og hans eigin saur, þeir, sem sáu hann, segja: Hvar er hann?

⁷l’empio perirà per sempre come lo sterco suo; quelli che lo vedevano diranno: "Dov’è?"

⁸Hann líður burt eins og draumur, svo að hann finnst ekki, og hverfur eins og nætursýn.

⁸Se ne volerà via come un sogno, e non si troverà più; dileguerà come una visione notturna.

⁹Augað, sem á hann horfði, sér hann eigi aftur, og bústaður hans lítur hann aldrei framar.

⁹L’occhio che lo guardava, cesserà di vederlo, e la sua dimora più non lo scorgerà.

¹⁰Börn hans sníkja á snauða menn, og hendur þeirra skila aftur eigum hans.

¹⁰I suoi figli si raccomanderanno ai poveri, e le sue mani restituiranno la sua ricchezza.

¹¹Þótt bein hans séu full af æskuþrótti, leggjast þau samt með honum í moldu.

¹¹Il vigor giovanile che gli riempiva l’ossa giacerà nella polvere con lui.

¹²Þótt hið illa sé honum sætt í munni, þótt hann feli það undir tungu sinni,

¹²Il male è dolce alla sua bocca, se lo nasconde sotto la lingua,

¹³þótt hann treini sér það og vilji ekki sleppa því og haldi því eftir í miðjum gómnum,

¹³lo risparmia, non lo lascia andar giù, lo trattiene sotto al suo palato:

¹⁴þá breytist þó fæðan í innýflum hans, _ í nöðrugall í kviði honum.

¹⁴ma il cibo gli si trasforma nelle viscere, e gli diventa in corpo veleno d’aspide.

¹⁵Auð gleypti hann _ hann verður að æla honum aftur, Guð keyrir hann úr kviði hans.

¹⁵Ha trangugiato ricchezze e le vomiterà; Iddio stesso gliele ricaccerà dal ventre.

¹⁶Nöðrueitur saug hann, tunga eiturormsins deyðir hann.

¹⁶Ha succhiato veleno d’aspide, la lingua della vipera l’ucciderà.

¹⁷Hann má ekki gleðjast yfir lækjum, yfir rennandi ám hunangs og rjóma.

¹⁷Non godrà più la vista d’acque perenni, né di rivi fluenti di miele e di latte.

¹⁸Hann lætur af hendi aflaféð og gleypir það eigi, auðurinn sem hann græddi, veitir honum eigi eftirvænta gleði.

¹⁸Renderà il frutto delle sue fatiche, senza poterlo ingoiare. Pari alla sua ricchezza sarà la restituzione che ne dovrà fare, e così non godrà dei suoi beni.

¹⁹Því að hann kúgaði snauða og lét þá eftir hjálparlausa, sölsaði undir sig hús, en byggði ekki.

¹⁹Perché ha oppresso e abbandonato il povero, s’è impadronito di case che non avea costruite;

²⁰Því að hann þekkti enga ró í maga sínum, þó fær hann eigi forðað því, sem honum er dýrmætast.

²⁰perché la sua ingordigia non conobbe requie, egli non salverà nulla di ciò che ha tanto bramato.

²¹Ekkert komst undan græðgi hans, fyrir því er velsæld hans eigi varanleg.

²¹La sua voracità non risparmiava nulla, perciò il suo benessere non durerà.

²²Þótt hann hafi allsnægtir, kemst hann í nauðir, allt magn mæðunnar kemur yfir hann.

²²Nel colmo dell’abbondanza, si troverà in penuria; la mano di chiunque ebbe a soffrir tormenti si leverà contro lui.

²³Þá verður það: Til þess að fylla kvið hans sendir Guð í hann sína brennandi reiði og lætur mat sínum rigna yfir hann.

²³Quando starà per riempirsi il ventre, ecco Iddio manderà contro a lui l’ardor della sua ira; gliela farà piovere addosso per servirgli di cibo.

²⁴Flýi hann fyrir járnvopnunum, þá borar eirboginn hann í gegn.

²⁴Se scampa alle armi di ferro, lo trafigge l’arco di rame.

²⁵Hann dregur örina út, þá kemur hún út um bakið, og hinn blikandi oddur kemur út úr galli hans _ skelfing grípur hann.

²⁵Si strappa il dardo, esso gli esce dal corpo, la punta sfolgorante gli vien fuori dal fiele, lo assalgono i terrori della morte.

²⁶Allur ófarnaður er geymdur auðæfum hans, eldur, sem enginn blæs að, eyðir honum, hann etur það, sem eftir er í tjaldi hans.

²⁶Buio profondo è riservato a’ suoi tesori; lo consumerà un fuoco non attizzato dall’uomo, che divorerà quel che resta nella sua tenda.

²⁷Himinninn afhjúpar misgjörð hans, og jörðin gjörir uppreisn í móti honum.

²⁷Il cielo rivelerà la sua iniquità, e la terra insorgerà contro di lui.

²⁸Gróði húss hans fer í útlegð, rennur burt í allar áttir á degi reiðinnar.Þetta er óguðlegs manns hlutskipti frá Guði og arfleifð sú, sem honum er úthlutuð af hinum Almáttka.

²⁸Le rendite della sua casa se n’andranno, portate via nel giorno dell’ira di Dio.

²⁹Þetta er óguðlegs manns hlutskipti frá Guði og arfleifð sú, sem honum er úthlutuð af hinum Almáttka.

²⁹Tale la parte che Dio riserba all’empio, tale il retaggio che Dio gli destina".