¹Þá svaraði Elífas frá Teman og sagði:

¹Allora Elifaz di Teman rispose e disse:

²Vinnur maðurinn Guði gagn? Nei, sjálfum sér vinnur vitur maður gagn.

²"Può l’uomo recar qualche vantaggio a Dio? No; il savio non reca vantaggio che a sé stesso.

³Er það ábati fyrir hinn Almáttka, að þú ert réttlátur, eða ávinningur, að þú lifir grandvöru lífi?

³Se sei giusto, ne vien forse qualche diletto all’Onnipotente? Se sei integro nella tua condotta, ne ritrae egli un guadagno?

⁴Er það vegna guðsótta þíns, að hann refsar þér, að hann dregur þig fyrir dóm?

⁴E’ forse per la paura che ha di te ch’egli ti castiga o vien teco in giudizio?

⁵Er ekki vonska þín mikil og misgjörðir þínar óþrjótandi?

⁵La tua malvagità non è essa grande e le tue iniquità non sono esse infinite?

⁶Því að þú tókst veð af bræðrum þínum að ástæðulausu og færðir fáklædda menn úr flíkum þeirra.

⁶Tu, per un nulla, prendevi pegno da’ tuoi fratelli, spogliavi delle lor vesti i mezzo ignudi.

⁷Þú gafst ekki hinum örmagna vatn að drekka, og hinum hungraða synjaðir þú brauðs.

⁷Allo stanco non davi a bere dell’acqua, all’affamato rifiutavi del pane.

⁸En hinn voldugi átti landið, og virðingarmaðurinn bjó í því.

⁸La terra apparteneva al più forte, e l’uomo influente vi piantava la sua dimora.

⁹Ekkjur lést þú fara burt tómhentar, og armleggir munaðarleysingjanna voru brotnir sundur.

⁹Rimandavi a vuoto le vedove, e le braccia degli orfani eran spezzate.

¹⁰Fyrir því eru snörur allt í kringum þig, og fyrir því skelfir ótti þig skyndilega!

¹⁰Ecco perché sei circondato di lacci, e spaventato da sùbiti terrori.

¹¹Eða sér þú ekki myrkrið og vatnaflauminn, sem hylur þig?

¹¹O non vedi le tenebre che t’avvolgono e la piena d’acque che ti sommerge?

¹²Er ekki Guð himinhár? og lít þú á hvirfil stjarnanna, hve hátt þær gnæfa!

¹²Iddio non è egli lassù ne’ cieli? Guarda lassù le stelle eccelse, come stanno in alto!

¹³Og þú segir: ,,Hvað veit Guð? Getur hann dæmt gegnum skýsortann?

¹³E tu dici: "Iddio che sa? Può egli giudicare attraverso il buio?

¹⁴Skýin skyggja á hann, svo að hann sér ekki, og hann gengur á himinhvelfingunni.``

¹⁴Fitte nubi lo coprono e nulla vede; egli passeggia sulla vòlta de’ cieli".

¹⁵Ætlar þú að halda fortíðar leið, þá er ranglátir menn hafa farið?

¹⁵Vuoi tu dunque seguir l’antica via per cui camminarono gli uomini iniqui,

¹⁶Þeir er kippt var burt fyrir tímann og grundvöllur þeirra skolaðist burt sem straumur,

¹⁶che furon portati via prima del tempo, e il cui fondamento fu come un torrente che scorre?

¹⁷þeir er sögðu við Guð: ,,Vík frá oss! og hvað gæti hinn Almáttki gjört fyrir oss?``

¹⁷Essi dicevano a Dio: "Ritirati da noi!" e chiedevano che mai potesse far per loro l’Onnipotente.

¹⁸og það þó hann fyllti hús þeirra blessun. _ Hugarfar óguðlegra sé fjarri mér!

¹⁸Eppure Iddio avea riempito le loro case di beni! Ah lungi da me il consiglio degli empi!

¹⁹Hinir réttlátu sjá það og gleðjast, og hinn saklausi gjörir gys að þeim:

¹⁹I giusti, vedendo la loro ruina, ne gioiscono e l’innocente si fa beffe di loro:

²⁰,,Vissulega er andstæðingur vor að engu orðinn, og eldurinn hefir eytt leifum þeirra.``

²⁰"Vedete se non son distrutti gli avversari nostri! la loro abbondanza l’ha divorata il fuoco!"

²¹Vingast þú við Guð, þá muntu vera í friði, við það mun blessun yfir þig koma.

²¹Riconciliati dunque con Dio; avrai pace, e ti sarà resa la prosperità.

²²Tak á móti kenning af munni hans, og fest þér orð hans í hjarta.

²²Ricevi istruzioni dalla sua bocca, e riponi le sue parole nel tuo cuore.

²³Ef þú snýr þér til hins Almáttka, auðmýkir þig, ef þú rekur ranglætið langt burt frá tjaldi þínu _

²³Se torni all’Onnipotente, se allontani l’iniquità dalle tue tende, sarai ristabilito.

²⁴já, varpaðu gullinu í duftið og skíragullinu ofan í lækjamölina! _

²⁴Getta l’oro nella polvere e l’oro d’Ophir tra i ciottoli del fiume

²⁵þá skal hinn Almáttki vera gull þitt, vera þér hið skærasta silfur.

²⁵e l’Onnipotente sarà il tuo oro, egli ti sarà come l’argento acquistato con fatica.

²⁶Já, þá munt þú hafa yndi af hinum Almáttka og lyfta augliti þínu til Guðs.

²⁶Allora farai dell’Onnipotente la tua delizia, e alzerai la faccia verso Dio.

²⁷Biðjir þú til hans, bænheyrir hann þig, og heit þín munt þú greiða.

²⁷Lo pregherai, egli t’esaudirà, e tu scioglierai i voti che avrai fatto.

²⁸Og áformir þú eitthvað, mun þér heppnast það, og birta skína yfir vegu þína.

²⁸Quello che imprenderai, ti riuscirà; sul tuo cammino risplenderà la luce.

²⁹Þegar þeir liggja niður á við, þá kallar þú ,,Upp á við!`` og hinum auðmjúka hjálpar hann.Hann bjargar jafnvel þeim, sem ekki er saklaus, já, hann bjargast fyrir hreinleik handa þinna.

²⁹Se ti abbassano, tu dirai: "In alto!" e Dio soccorrerà chi ha gli occhi a terra;

³⁰Hann bjargar jafnvel þeim, sem ekki er saklaus, já, hann bjargast fyrir hreinleik handa þinna.

³⁰libererà anche chi non è innocente, ei sarà salvo per la purità delle tue mani".