¹Að sönnu á silfrið upptökustað og gullið, sem menn hreinsa, fundarstað.

¹Ha una miniera l’argento, e l’oro un luogo dove lo si affina.

²Járn er tekið úr jörðu, og steinn er bræddur að eiri.

²Il ferro si cava dal suolo, e la pietra fusa dà il rame.

³Maðurinn hefir gjört enda á myrkrinu, og til ystu takmarka rannsakar hann steinana, sem faldir eru í kolniðamyrkri.

³L’uomo ha posto fine alle tenebre, egli esplora i più profondi recessi, per trovar le pietre che son nel buio, nell’ombra di morte.

⁴Hann brýtur námugöng fjarri þeim, sem í dagsbirtunni búa, gleymdur mannafótum, fjarlægur mönnum hangir hann, svífur hann.

⁴Scava un pozzo lontan dall’abitato; il piede più non serve a quei che vi lavorano; son sospesi, oscillano lungi dai mortali.

⁵Upp úr jörðinni sprettur brauð, en niðri í henni er öllu umturnað eins og af eldi.

⁵Dalla terra esce il pane, ma, nelle sue viscere, è sconvolta come dal fuoco.

⁶Safírinn finnst í grjóti jarðarinnar, og gullkorn fær sá er grefur.

⁶Le sue rocce son la dimora dello zaffiro, e vi si trova della polvere d’oro.

⁷Örninn þekkir eigi veginn þangað, og valsaugað sér hann ekki,

⁷L’uccello di rapina non conosce il sentiero che vi mena, né l’ha mai scorto l’occhio del falco.

⁸hin drembnu rándýr ganga hann eigi, ekkert ljón fer hann.

⁸Le fiere superbe non vi hanno messo piede, e il leone non v’è passato mai.

⁹Á tinnusteinana leggur maðurinn hönd sína, umturnar fjöllunum frá rótum.

⁹L’uomo stende la mano sul granito, rovescia dalle radici le montagne.

¹⁰Hann heggur göng í björgin, og auga hans sér alls konar dýrindi.

¹⁰Pratica trafori per entro le rocce, e l’occhio suo scorge quanto v’è di prezioso.

¹¹Hann bindur fyrir vatnsæðarnar, til þess að þær tárist ekki, og leiðir leynda hluti fram í dagsbirtuna.

¹¹Infrena le acque perché non gemano, e le cose nascoste trae fuori alla luce.

¹²En spekin, hvar er hana að finna, og hvar á viskan heima?

¹²Ma la Sapienza, dove trovarla? E dov’è il luogo della Intelligenza?

¹³Enginn maður þekkir veginn til hennar, og hana er ekki að finna á landi lifenda.

¹³L’uomo non ne sa la via, non la si trova sulla terra de’ viventi.

¹⁴Undirdjúpið segir: ,,Í mér er hún ekki!`` og hafið segir: ,,Ekki er hún hjá mér!``

¹⁴L’abisso dice: "Non è in me"; il mare dice: "Non sta da me".

¹⁵Hún fæst ekki fyrir skíragull, og ekki verður silfur reitt sem andvirði hennar.

¹⁵Non la si ottiene in cambio d’oro, né la si compra a peso d’argento.

¹⁶Eigi verður hún Ófírgulli goldin né dýrum sjóam- og safírsteinum.

¹⁶Non la si acquista con l’oro di Ofir, con l’onice prezioso o con lo zaffiro.

¹⁷Gull og gler kemst ekki til jafns við hana, og hún fæst ekki í skiptum fyrir ker af skíragulli.

¹⁷L’oro ed il vetro non reggono al suo confronto, non la si dà in cambio di vasi d’oro fino.

¹⁸Kóralla og krystalla er ekki að nefna, og að eiga spekina er meira um vert en perlur.

¹⁸Non si parli di corallo, di cristallo; la Sapienza val più delle perle.

¹⁹Tópasar Blálands komast ekki til jafns við hana, hún verður ekki goldin með hreinasta gulli.

¹⁹Il topazio d’Etiopia non può starle a fronte, l’oro puro non ne bilancia il valore.

²⁰Já spekin, hvaðan kemur hún, og hvar á viskan heima?

²⁰Donde vien dunque la Sapienza? E dov’è il luogo della Intelligenza?

²¹Hún er falin augum allra þeirra er lifa, og fuglum loftsins er hún hulin.

²¹Essa è nascosta agli occhi d’ogni vivente, è celata agli uccelli del cielo.

²²Undirdjúpin og dauðinn segja: ,,Með eyrum vorum höfum vér heyrt hennar getið.``

²²L’abisso e la morte dicono: "Ne abbiamo avuto qualche sentore".

²³Guð veit veginn til hennar, og hann þekkir heimkynni hennar.

²³Dio solo conosce la via che vi mena, egli solo sa il luogo dove dimora,

²⁴Því að hann sér til endimarka jarðar, lítur allt, sem undir himninum er.

²⁴perché il suo sguardo giunge sino alle estremità della terra, perch’egli vede tutto quel ch’è sotto i cieli.

²⁵Þá er hann ákvað þunga vindarins og ákvarðaði takmörk vatnsins,

²⁵Quando regolò il peso del vento e fissò la misura dell’acque,

²⁶þá er hann setti regninu lög og veg eldingunum,

²⁶quando dette una legge alla pioggia e tracciò la strada al lampo dei tuoni,

²⁷þá sá hann hana og kunngjörði hana, fékk henni stað og rannsakaði hana einnig.Og við manninn sagði hann: ,,Sjá, að óttast Drottin _ það er speki, og að forðast illt _ það er viska.``

²⁷allora la vide e la rivelò, la stabilì ed anche l’investigò.

²⁸Og við manninn sagði hann: ,,Sjá, að óttast Drottin _ það er speki, og að forðast illt _ það er viska.``

²⁸E disse all’uomo: "Ecco: temere il Signore: questa è la Sapienza, e fuggire il male è l’Intelligenza"."