¹Og þessir þrír menn hættu að svara Job, því að hann þóttist vera réttlátur.

¹Quei tre uomini cessarono di rispondere a Giobbe perché egli si credeva giusto.

²Þá upptendraðist reiði Elíhú Barakelssonar Búsíta af Rams kynstofni. Upptendraðist reiði hans gegn Job, af því að hann taldi sig hafa á réttu að standa gagnvart Guði.

²Allora l’ira di Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, della tribù di Ram, s’accese:

³Reiði hans upptendraðist og gegn vinum hans þremur, fyrir það að þeir fundu engin andsvör til þess að sanna Job, að hann hefði á röngu að standa.

³s’accese contro Giobbe, perché riteneva giusto sé stesso anziché Dio; s’accese anche contro i tre amici di lui perché non avean trovato che rispondere, sebbene condannassero Giobbe.

⁴En Elíhú hafði beðið með að mæla til Jobs, því að hinir voru eldri en hann.

⁴Ora, siccome quelli erano più attempati di lui,

⁵En er Elíhú sá, að mennirnir þrír gátu engu svarað, upptendraðist reiði hans.

⁵Elihu aveva aspettato a parlare a Giobbe; ma quando vide che dalla bocca di quei tre uomini non usciva più risposta, s’accese d’ira.

⁶Þá tók Elíhú Barakelsson Búsíti til máls og sagði: Ég er ungur að aldri, en þér eruð öldungar, þess vegna fyrirvarð ég mig og kom mér eigi að því að kunngjöra yður það, sem ég veit.

⁶Ed Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, rispose e disse: "Io son giovine d’età e voi siete vecchi; perciò mi son tenuto indietro e non ho ardito esporvi il mio pensiero.

⁷Ég hugsaði: Aldurinn tali, og árafjöldinn kunngjöri speki!

⁷Dicevo: "Parleranno i giorni, e il gran numero degli anni insegnerà la sapienza".

⁸En _ það er andinn í manninum og andblástur hins Almáttka, sem gjörir þá vitra.

⁸Ma, nell’uomo, quel che lo rende intelligente è lo spirito, è il soffio dell’Onnipotente.

⁹Elstu mennirnir eru ekki ávallt vitrastir, og öldungarnir skynja eigi, hvað réttast er.

⁹Non quelli di lunga età sono sapienti, né i vecchi son quelli che comprendono il giusto.

¹⁰Fyrir því segi ég: Hlýð á mig, nú ætla einnig ég að kunngjöra það, sem ég veit.

¹⁰Perciò dico: "Ascoltatemi; vi esporrò anch’io il mio pensiero".

¹¹Sjá, ég beið eftir ræðum yðar, hlustaði á röksemdir yðar, uns þér fynduð orðin, sem við ættu.

¹¹Ecco, ho aspettato i vostri discorsi, ho ascoltato i vostri argomenti, mentre andavate cercando altre parole.

¹²Og að yður gaf ég gaum, en sjá, enginn sannfærði Job, enginn yðar hrakti orð hans.

¹²V’ho seguito attentamente, ed ecco, nessun di voi ha convinto Giobbe, nessuno ha risposto alle sue parole.

¹³Segið ekki: ,,Vér höfum hitt fyrir speki, Guð einn fær sigrað hann, en enginn maður!``

¹³Non avete dunque ragione di dire: "Abbiam trovato la sapienza! Dio soltanto lo farà cedere; non l’uomo!"

¹⁴Gegn mér hefir hann ekki sett fram neinar sannanir, og með yðar orðum ætla ég ekki að svara honum.

¹⁴Egli non ha diretto i suoi discorsi contro a me, ed io non gli risponderò colle vostre parole.

¹⁵Þeir eru skelkaðir, svara eigi framar, þeir standa uppi orðlausir.

¹⁵Eccoli sconcertati! non rispondon più, non trovan più parole.

¹⁶Og ætti ég að bíða, þar sem þeir þegja, þar sem þeir standa og svara eigi framar?

¹⁶Ed ho aspettato che non parlassero più, che restassero e non rispondessero più.

¹⁷Ég vil og svara af minni hálfu, ég vil og kunngjöra það, sem ég veit.

¹⁷Ma ora risponderò anch’io per mio conto, esporrò anch’io il mio pensiero!

¹⁸Því að ég er fullur af orðum, andinn í brjósti mínu knýr mig.

¹⁸Perché son pieno di parole, e lo spirito ch’è dentro di me mi stimola.

¹⁹Sjá, brjóst mitt er sem vín, er ekki fær útrás, ætlar að rifna, eins og nýfylltir belgir.

¹⁹Ecco, il mio seno è come vin rinchiuso, è simile ad otri pieni di vin nuovo, che stanno per scoppiare.

²⁰Ég ætla að tala til þess að létta á mér, ætla að opna varir mínar og svara.

²⁰Parlerò dunque e mi solleverò, aprirò le labbra e risponderò!

²¹Ég ætla ekki að draga taum neins, og ég ætla engan að skjalla.Því að ég kann ekki að skjalla, ella kynni skapari minn bráðlega að kippa mér burt.

²¹E lasciate ch’io parli senza riguardi personali, senza adulare alcuno;

²²Því að ég kann ekki að skjalla, ella kynni skapari minn bráðlega að kippa mér burt.

²²poiché adulare io non so; se lo facessi, il mio Fattore tosto mi torrebbe di mezzo.