¹En heyr þú, Job, ræðu mína, og hlýð þú á öll orð mín.

¹Ma pure, ascolta, o Giobbe, il mio dire, porgi orecchio a tutte le mie parole!

²Sjá, ég opna munn minn, og tunga mín talar í gómi mínum.

²Ecco, apro la bocca, la lingua parla sotto il mio palato.

³Orð mín eru hjartans hreinskilni, og það sem varir mínar vita, mæla þær í einlægni.

³Nelle mie parole è la rettitudine del mio cuore; e le mie labbra diran sinceramente quello che so.

⁴Andi Guðs hefir skapað mig, og andblástur hins Almáttka gefur mér líf.

⁴Lo spirito di Dio mi ha creato, e il soffio dell’Onnipotente mi dà la vita.

⁵Ef þú getur, þá svara þú mér, bú þig út í móti mér og gakk fram.

⁵Se puoi, rispondimi; prepara le tue ragioni, fatti avanti!

⁶Sjá, ég stend eins og þú gagnvart Guði, ég er og myndaður af leiri.

⁶Ecco, io sono uguale a te davanti a Dio; anch’io, fui tratto dall’argilla.

⁷Sjá, hræðsla við mig þarf eigi að skelfa þig og þungi minn eigi þrýsta þér niður.

⁷Spavento di me non potrà quindi sgomentarti, e il peso della mia autorità non ti potrà schiacciare.

⁸En þú hefir sagt í eyru mér, og ég heyrði hljóm orðanna:

⁸Davanti a me tu dunque hai detto (e ho bene udito il suono delle tue parole):

⁹,,Hreinn er ég, laus við afbrot, saklaus er ég, og hjá mér er engin misgjörð.

⁹"Io sono puro, senza peccato; sono innocente, non c’è iniquità in me;

¹⁰En Guð reynir að finna tilefni til fjandskapar við mig og ætlar að ég sé óvinur hans.

¹⁰ma Dio trova contro me degli appigli ostili, mi tiene per suo nemico;

¹¹Hann setur fætur mína í stokk og aðgætir alla vegu mína.``

¹¹mi mette i piedi nei ceppi, spia tutti i miei movimenti".

¹²Sjá, í þessu hefir þú rangt fyrir þér, svara ég þér, því að Guð er meiri en maður.

¹²E io ti rispondo: In questo non hai ragione; giacché Dio è più grande dell’uomo.

¹³Hví hefir þú þráttað við hann, að hann svaraði engu öllum orðum þínum?

¹³Perché contendi con lui? poich’egli non rende conto d’alcuno dei suoi atti.

¹⁴Því að vissulega talar Guð einu sinni, já, tvisvar, en menn gefa því ekki gaum.

¹⁴Iddio parla, bensì, una volta ed anche due, ma l’uomo non ci bada;

¹⁵Í draumi, í nætursýn, þá er þungur svefnhöfgi er fallinn yfir mennina, í blundi á hvílubeði,

¹⁵parla per via di sogni, di visioni notturne, quando un sonno profondo cade sui mortali, quando sui loro letti essi giacciono assopiti;

¹⁶opnar hann eyru mannanna og innsiglar viðvörunina til þeirra

¹⁶allora egli apre i loro orecchi e dà loro in segreto degli ammonimenti,

¹⁷til þess að fá manninn til þess að láta af gjörðum sínum og forða manninum við drambsemi.

¹⁷per distoglier l’uomo dal suo modo d’agire e tener lungi da lui la superbia;

¹⁸Hann hlífir sálu hans við gröfinni og lífi hans frá því að farast fyrir skotvopni.

¹⁸per salvargli l’anima dalla fossa, la vita dal dardo mortale.

¹⁹Maðurinn er og agaður með kvölum á sæng sinni, og stríðið geisar stöðuglega í beinum hans.

¹⁹L’uomo è anche ammonito sul suo letto, dal dolore, dall’agitazione incessante delle sue ossa;

²⁰Þá vekur lífshvötin óbeit hjá honum á brauðinu og sál hans á uppáhaldsfæðunni.

²⁰quand’egli ha in avversione il pane, e l’anima sua schifa i cibi più squisiti;

²¹Hold hans eyðist og verður óásjálegt, og beinin, sem sáust ekki áður, verða ber,

²¹la carne gli si consuma, e sparisce, mentre le ossa, prima invisibili, gli escon fuori,

²²svo að sál hans nálgast gröfina og líf hans engla dauðans.

²²l’anima sua si avvicina alla fossa, e la sua vita a quelli che dànno la morte.

²³En ef þar er hjá honum árnaðarengill, talsmaður, einn af þúsund til þess að boða manninum skyldu hans,

²³Ma se, presso a lui, v’è un angelo, un interprete, uno solo fra i mille, che mostri all’uomo il suo dovere,

²⁴og miskunni hann sig yfir hann og segi: ,,Endurleys hann og lát hann eigi stíga niður í gröfina, ég hefi fundið lausnargjaldið,``

²⁴Iddio ha pietà di lui e dice: "Risparmialo, che non scenda nella fossa! Ho trovato il suo riscatto".

²⁵þá svellur hold hans af æskuþrótti, hann snýr aftur til æskudaga sinna.

²⁵Allora la sua carne divien fresca più di quella d’un bimbo; egli torna ai giorni della sua giovinezza;

²⁶Hann biður til Guðs, og Guð miskunnar honum, lætur hann líta auglit sitt með fögnuði og veitir manninum aftur réttlæti hans.

²⁶implora Dio, e Dio gli è propizio; gli dà di contemplare il suo volto con giubilo, e lo considera di nuovo come giusto.

²⁷Hann syngur frammi fyrir mönnum og segir: ,,Ég hafði syndgað og gjört hið beina bogið, og þó var mér ekki goldið líku líkt.

²⁷Ed egli va cantando fra la gente e dice: "Avevo peccato, pervertito la giustizia, e non sono stato punito come meritavo.

²⁸Guð hefir leyst sálu mína frá því að fara ofan í gröfina, og líf mitt gleður sig við ljósið.``

²⁸Iddio ha riscattato l’anima mia, onde non scendesse nella fossa e la mia vita si schiude alla luce!"

²⁹Sjá, allt þetta gjörir Guð tvisvar eða þrisvar við manninn

²⁹Ecco, tutto questo Iddio lo fa due, tre volte, all’uomo,

³⁰til þess að hrífa sál hans frá gröfinni, til þess að lífsins ljós megi leika um hann.

³⁰per ritrarre l’anima di lui dalla fossa, perché su di lei splenda la luce della vita.

³¹Hlýð á, Job, heyr þú mig, ver þú hljóður og lát mig tala.

³¹Sta’ attento, Giobbe, dammi ascolto; taci, ed io parlerò.

³²Hafir þú eitthvað að segja, þá svara mér, tala þú, því að gjarnan vildi ég, að þú reyndist réttlátur.Ef svo er eigi þá heyr þú mig, ver hljóður, að ég megi kenna þér speki.

³²Se hai qualcosa da dire, rispondimi, parla, ché io vorrei poterti dar ragione.

³³Ef svo er eigi þá heyr þú mig, ver hljóður, að ég megi kenna þér speki.

³³Se no, tu dammi ascolto, taci, e t’insegnerò la saviezza".