¹Og Elíhú hélt áfram og sagði:

¹Poi Elihu seguitando disse:

²Haf þolinmæði við mig enn stutta stund, að ég megi fræða þig, því að enn má margt segja Guði til varnar.

²"Aspetta un po’, io t’istruirò; perché c’è da dire ancora a pro di Dio.

³Ég ætla að sækja þekking mína langar leiðir og sanna, að skapari minn hafi á réttu að standa.

³Io trarrò la mia scienza da lontano e renderò giustizia a colui che m’ha fatto.

⁴Því að vissulega fer ég eigi með ósannindi, maður með fullkominni þekking stendur frammi fyrir þér.

⁴Per certo, le mie parole non son bugiarde; ti sta dinanzi un uomo dotato di perfetta scienza.

⁵Sjá, Guð er voldugur, þó fyrirlítur hann engan, voldugur að andans krafti.

⁵Ecco, Iddio è potente, ma non disdegna nessuno; è potente per la forza dell’intelletto suo.

⁶Hann viðheldur ekki lífi hins óguðlega, en veitir hinum voluðu rétt þeirra.

⁶Ei non lascia viver l’empio, e fa ragione ai miseri.

⁷Hann hefir ekki augun af hinum réttláta, og hjá konungum í hásætinu lætur hann þá sitja að eilífu, til þess að þeir séu hátt upp hafnir.

⁷Non storna lo sguardo suo dai giusti, ma li pone coi re sul trono, ve li fa sedere per sempre, e così li esalta

⁸Og þótt þeir verði viðjum reyrðir, veiddir í snörur eymdarinnar,

⁸Se gli uomini son talora stretti da catene se son presi nei legami dell’afflizione,

⁹og hann setur þeim fyrir sjónir gjörðir þeirra og afbrot þeirra að þeir breyttu drambsamlega,

⁹Dio fa lor conoscere la lor condotta, le loro trasgressioni, giacché si sono insuperbiti;

¹⁰og hann opnar eyru þeirra fyrir umvönduninni og segir að þeir skuli snúa sér frá ranglæti, _

¹⁰egli apre così i loro orecchi a’ suoi ammonimenti, e li esorta ad abbandonare il male.

¹¹ef þeir þá hlýða og þjóna honum, þá eyða þeir dögum sínum í velgengni og árum sínum í unaði.

¹¹Se l’ascoltano, se si sottomettono, finiscono i loro giorni nel benessere, e gli anni loro nella gioia;

¹²En hlýði þeir ekki, þá farast þeir fyrir skotvopnum, gefa upp andann í vanhyggju sinni.

¹²ma, se non l’ascoltano, periscon trafitti da’ suoi dardi, muoiono per mancanza d’intendimento.

¹³Því að vonskufullir í hjarta ala þeir með sér reiði, hrópa eigi á hjálp, þegar hann fjötrar þá.

¹³Gli empi di cuore s’abbandonano alla collera, non implorano Iddio quand’ei gl’incatena;

¹⁴Önd þeirra deyr í æskublóma og líf þeirra eins og hórsveina.

¹⁴così muoiono nel fior degli anni, e la lor vita finisce come quella dei dissoluti;

¹⁵En hann frelsar hinn bágstadda með bágindum hans og opnar eyru þeirra með þrengingunni.

¹⁵ma Dio libera l’afflitto mediante l’afflizione, e gli apre gli orecchi mediante la sventura.

¹⁶Einnig þig ginnir hann út úr gini neyðarinnar út á víðlendi, þar sem engin þrengsli eru, og það sem kemur á borð þitt, er fullt af feiti.

¹⁶Te pure ei vuol trarre dalle fauci della distretta, al largo, dove non è più angustia, e coprir la tua mensa tranquilla di cibi succulenti.

¹⁷En ef þú vinnur til dóms hins óguðlega, þá munu dómur og réttur hremma þig.

¹⁷Ma, se giudichi le vie di Dio come fan gli empi, il giudizio e la sentenza di lui ti piomberanno addosso.

¹⁸Lát því eigi reiðina ginna þig til spotts, og lát eigi stærð lausnargjaldsins tæla þig.

¹⁸Bada che la collera non ti trasporti alla bestemmia, e la grandezza del riscatto non t’induca a fuorviare!

¹⁹Mun hróp þitt koma þér úr nauðunum eða nokkur áreynsla krafta þinna?

¹⁹Farebbe egli caso delle tue ricchezze? Non han valore per lui, né l’oro, né tutta la possanza dell’opulenza.

²⁰Þráðu eigi nóttina, þá er þjóðir sópast burt af stöðvum sínum.

²⁰Non anelare a quella notte che porta via i popoli dal luogo loro.

²¹Gæt þín, snú þér eigi að ranglæti, því að það kýst þú heldur en að líða.

²¹Guardati bene dal volgerti all’iniquità, tu che sembri preferirla all’afflizione.

²²Sjá, Guð er háleitur í framkvæmdum máttar síns, hver er slíkur kennari sem hann?

²²Vedi, Iddio è eccelso nella sua potenza; chi può insegnare come lui?

²³Hver hefir fyrirskipað honum veg hans, og hver dirfist að segja: ,,Þú hefir gjört rangt``?

²³Chi gli prescrive la via da seguire? Chi osa dirgli: "Tu hai fatto male?"

²⁴Minnstu þess, að þú vegsamir verk hans, það er mennirnir syngja um lofkvæði.

²⁴Pensa piuttosto a magnificar le sue opere; gli uomini le celebrano nei loro canti,

²⁵Allir menn horfa með fögnuði á það, dauðlegur maðurinn lítur það úr fjarska.

²⁵tutti le ammirano, il mortale le contempla da lungi.

²⁶Já, Guð er mikill og vér þekkjum hann ekki, tala ára hans órannsakanleg.

²⁶Sì, Iddio è grande e noi non lo possiam conoscere; incalcolabile è il numero degli anni suoi.

²⁷Því að hann dregur upp vatnsdropana og lætur ýra úr þoku sinni,

²⁷Egli attrae a sé le gocciole dell’acqua; dai vapori ch’egli ha formato stilla la pioggia.

²⁸regnið, sem skýin láta niður streyma, drjúpa yfir marga menn.

²⁸Le nubi la spandono, la rovesciano sulla folla de’ mortali.

²⁹Og hver skilur útbreiðslu skýjanna og dunurnar í tjaldi hans?

²⁹E chi può capire lo spiegamento delle nubi, i fragori che scoppiano nel suo padiglione?

³⁰Sjá, hann breiðir ljós sitt út kringum sig og hylur djúp hafsins.

³⁰Ecco, ora egli spiega intorno a sé la sua luce, or prende per coperta le profondità del mare.

³¹Því að með því dæmir hann þjóðirnar, með því veitir hann fæðu í ríkum mæli.

³¹Per tal modo punisce i popoli, e dà loro del cibo in abbondanza.

³²Hendur sínar hylur hann ljósi og býður því út gegn fjandmanni sínum.Þruma hans boðar komu hans, hans sem lætur reiði sína geisa gegn ranglætinu.

³²S’empie di fulmini le mani, e li lancia contro gli avversari.

³³Þruma hans boðar komu hans, hans sem lætur reiði sína geisa gegn ranglætinu.

³³Il rombo del tuono annunzia ch’ei viene, gli animali lo presenton vicino.