¹Kalla þú bara! Ætli nokkur svari þér? og til hvers af hinum heilögu viltu snúa þér?

¹Chiama pure! C’è forse chi ti risponda? E a qual dei santi vorrai tu rivolgerti?

²Því að gremjan drepur heimskingjann, og öfundin deyðir einfeldninginn.

²No, il cruccio non uccide che l’insensato e l’irritazione non fa morir che lo stolto.

³Ég hefi að vísu séð heimskingjann festa djúpar rætur, en varð þó skyndilega að formæla bústað hans.

³Io ho veduto l’insensato prender radice, ma ben tosto ho dovuto maledirne la dimora.

⁴Börn hans eru fjarlæg hjálpinni, þau eru troðin niður í hliðinu, og enginn bjargar.

⁴I suoi figli van privi di soccorso, sono oppressi alla porta, e non c’è chi li difenda.

⁵Uppskeru hans etur hinn hungraði, já, jafnvel inn í þyrna sækir hann hana, og hinir þyrstu þrá eigur hans.

⁵L’affamato gli divora la raccolta, gliela rapisce perfino di tra le spine; e l’assetato gli trangugia i beni.

⁶Því að óhamingjan vex ekki upp úr moldinni, og mæðan sprettur ekki upp úr jarðveginum.

⁶Ché la sventura non spunta dalla terra né il dolore germina dal suolo;

⁷Nei, maðurinn fæðist til mæðu, eins og neistarnir fljúga upp í loftið.

⁷ma l’uomo nasce per soffrire, come la favilla per volare in alto.

⁸En ég mundi snúa mér til hins Almáttka og bera málefni mitt upp fyrir Guði,

⁸Io però vorrei cercar di Dio, e a Dio vorrei esporre la mia causa:

⁹honum, sem gjörir mikla hluti og órannsakanlega, dásemdarverk, sem eigi verða talin,

⁹a lui, che fa cose grandi, imperscrutabili, maraviglie senza numero;

¹⁰sem gefur regn á jörðina og sendir vatn yfir vellina

¹⁰che spande la pioggia sopra la terra e manda le acque sui campi;

¹¹til þess að hefja hina lítilmótlegu hátt upp, og til þess að hinir sorgbitnu öðlist mikla sælu;

¹¹che innalza quelli ch’erano abbassati e pone in salvo gli afflitti in luogo elevato;

¹²honum, sem gjörir að engu áform hinna lævísu, svo að hendur þeirra koma engu varanlegu til leiðar,

¹²che sventa i disegni degli astuti sicché le loro mani non giungono ad eseguirli;

¹³sem veiðir vitringana í slægð þeirra, svo að ráð hinna slungnu kollsteypast.

¹³che prende gli abili nella loro astuzia, sì che il consiglio degli scaltri va in rovina.

¹⁴Á daginn reka þeir sig á myrkur, og sem um nótt þreifa þeir fyrir sér um hádegið.

¹⁴Di giorno essi incorron nelle tenebre, in pien mezzodì brancolan come di notte;

¹⁵Þannig frelsar hann munaðarleysingjann úr gini þeirra og fátæklinginn undan valdi hins sterka.

¹⁵ma Iddio salva il meschino dalla spada della lor bocca, e il povero di man del potente.

¹⁶Þannig er von fyrir hinn vesala, og illskan lokar munni sínum.

¹⁶E così pel misero v’è speranza, mentre l’iniquità ha la bocca chiusa.

¹⁷Sjá, sæll er sá maður, er Guð hirtir, lítilsvirð því eigi ögun hins Almáttka.

¹⁷Beato l’uomo che Dio castiga! E tu non isdegnar la correzione dell’Onnipotente;

¹⁸Því að hann særir, en bindur og um, hann slær, og hendur hans græða.

¹⁸giacché egli fa la piaga, poi la fascia; egli ferisce, ma le sue mani guariscono.

¹⁹Úr sex nauðum frelsar hann þig, og í hinni sjöundu snertir þig ekkert illt.

¹⁹In sei distrette egli sarà il tuo liberatore e in sette il male non ti toccherà.

²⁰Í hallærinu frelsar hann þig frá dauða og í orustunni undan valdi sverðsins.

²⁰In tempo di carestia ti scamperà dalla morte, in tempo di guerra dai colpi della spada.

²¹Fyrir svipu tungunnar ert þú falinn og þarft ekkert að óttast, er eyðingin kemur.

²¹Sarai sottratto al flagello della lingua, non temerai quando verrà il disastro.

²²Að eyðing og hungri getur þú hlegið, og villidýrin þarft þú ekki að óttast.

²²In mezzo al disastro e alla fame riderai, non paventerai le belve della terra;

²³Því að þú ert í bandalagi við steina akurlendisins, og dýr merkurinnar eru í sátt við þig.

²³perché avrai per alleate le pietre del suolo, e gli animali de’ campi saran teco in pace.

²⁴Og þú munt komast að raun um, að tjald þitt er heilt, þú kannar bústað þinn og saknar einskis.

²⁴Saprai sicura la tua tenda; e, visitando i tuoi pascoli, vedrai che non ti manca nulla.

²⁵Og þú munt komast að raun um, að niðjar þínir eru margir og afsprengi þitt sem gras á jörðu.

²⁵Saprai che la tua progenie moltiplica, che i tuoi rampolli crescono come l’erba de’ campi.

²⁶Í hárri elli munt þú ganga inn í gröfina, eins og kornbundinið er látið í hlöðuna á sínum tíma.Sjá, þetta höfum vér útgrundað, þannig er það. Heyr þú það og set það vel á þig!

²⁶Scenderai maturo nella tomba, come la bica di mannelle che si ripone a suo tempo.

²⁷Sjá, þetta höfum vér útgrundað, þannig er það. Heyr þú það og set það vel á þig!

²⁷Ecco quel che abbiam trovato, riflettendo. Così è. Tu ascolta, e fanne tuo pro".