¹Er ekki líf mannsins á jörðinni herþjónusta og dagar hans sem dagar daglaunamanns?

¹La vita dell’uomo sulla terra è una milizia; i giorni suoi son simili ai giorni d’un operaio.

²Eins og þræll, sem þráir forsælu, og eins og daglaunamaður, sem bíður eftir kaupi sínu,

²Come lo schiavo anela l’ombra e come l’operaio aspetta il suo salario,

³svo hafa mér hlotnast mæðumánuðir og kvalanætur orðið hlutskipti mitt.

³così a me toccan mesi di sciagura, e mi sono assegnate notti di dolore.

⁴Þegar ég leggst til hvíldar, hugsa ég: ,,Nær mun ég rísa á fætur?`` Og kveldið er langt, og ég fæ mig fullsaddan á að bylta mér uns aftur eldir.

⁴Non appena mi corico, dico: "Quando mi leverò?" Ma la notte si prolunga, e mi sazio d’agitazioni infino all’alba.

⁵Líkami minn er þakinn ormum og moldarskánum, húð mín skorpnar og rifnar upp aftur.

⁵La mia carne è coperta di vermi e di croste terrose, la mia pelle si richiude, poi riprende a suppurare.

⁶Dagar mínir eru hraðfleygari en vefjarskyttan, og þeir hverfa án vonar.

⁶I miei giorni sen vanno più veloci della spola, si consumano senza speranza.

⁷Minnstu þess, Guð, að líf mitt er andgustur! Aldrei framar mun auga mitt gæfu líta.

⁷Ricordati, che la mia vita e un soffio! L’occhio mio non vedrà più il bene.

⁸Það auga, sem nú sér mig, mun eigi líta mig framar, augu þín leita mín, en ég er horfinn.

⁸Lo sguardo di chi ora mi vede non mi potrà più scorgere; gli occhi tuoi mi cercheranno, ma io non sarò più.

⁹Eins og skýið eyðist og hverfur, svo kemur og sá eigi aftur, er niður stígur til Heljar.

⁹La nuvola svanisce e si dilegua; così chi scende nel soggiorno de’ morti non ne risalirà;

¹⁰Hann hverfur aldrei aftur til húss síns, og heimili hans þekkir hann eigi framar.

¹⁰non tornerà più nella sua casa, e il luogo ove stava non lo riconoscerà più.

¹¹Ég ætla þá ekki heldur að hafa taum á tungu minni, ég ætla að tala í hugarangist minni, ég ætla að kveina í sálarkvöl minni.

¹¹Io, perciò, non terrò chiusa la bocca; nell’angoscia del mio spirito io parlerò, mi lamenterò nell’amarezza dell’anima mia.

¹²Er ég haf eða sjóskrímsl, svo að þú þurfir að setja vörð yfir mig?

¹²Son io forse il mare o un mostro marino che tu ponga intorno a me una guardia?

¹³Þegar ég hugsa með sjálfum mér: ,,Rúmið mitt skal hugga mig, hvílan mín létta mér hörmung mína``

¹³Quando dico: "Il mio letto mi darà sollievo, il mio giaciglio allevierà la mia pena",

¹⁴þá hræðir þú mig með draumum og skelfir mig með sýnum,

¹⁴tu mi sgomenti con sogni, e mi spaventi con visioni;

¹⁵svo að ég kýs heldur að kafna, heldur að deyja en að vera slík beinagrind.

¹⁵sicché l’anima mia preferisce soffocare, preferisce a queste ossa la morte.

¹⁶Ég er leiður á þessu _ ekki lifi ég eilíflega _, slepptu mér, því að dagar mínir eru andartak.

¹⁶Io mi vo struggendo; non vivrò sempre; deh, lasciami stare; i giorni miei non son che un soffio.

¹⁷Hvað er maðurinn, að þú metir hann svo mikils og að þú snúir huga þínum til hans?

¹⁷Che cosa è l’uomo che tu ne faccia tanto caso, che tu ponga mente ad esso,

¹⁸að þú heimsækir hann á hverjum morgni og reynir hann á hverri stundu?

¹⁸e lo visiti ogni mattina e lo metta alla prova ad ogni istante?

¹⁹Hvenær ætlar þú loks að líta af mér, loks að sleppa mér, meðan ég renni niður munnvatninu?

¹⁹Quando cesserai di tener lo sguardo fisso su me? Quando mi darai tempo d’inghiottir la mia saliva?

²⁰Hafi ég syndgað _ hvað get ég gert þér, þú vörður manna? Hvers vegna hefir þú mig þér að skotspæni, svo að ég er sjálfum mér byrði?Og hví fyrirgefur þú mér eigi synd mína og nemur burt sekt mína? Því að nú leggst ég til hvíldar í moldu, og leitir þú mín, þá er ég eigi framar til.

²⁰Se ho peccato, che ho fatto a te, o guardiano degli uomini? Perché hai fatto di me il tuo bersaglio? A tal punto che son divenuto un peso a me stesso?

²¹Og hví fyrirgefur þú mér eigi synd mína og nemur burt sekt mína? Því að nú leggst ég til hvíldar í moldu, og leitir þú mín, þá er ég eigi framar til.

²¹E perché non perdoni le mie trasgressioni e non cancelli la mia iniquità? Poiché presto giacerò nella polvere; e tu mi cercherai, ma io non sarò più".