¹Þá svaraði Bildad frá Súa og sagði:

¹Allora Bildad di Suach rispose e disse:

²Hversu lengi ætlar þú slíkt að mæla og orðin í munni þínum að vera hvass vindur?

²"Fino a quando terrai tu questi discorsi e saran le parole della tua bocca come un vento impetuoso?

³Hallar þá Guð réttinum, eða hallar hinn Almáttki réttlætinu?

³Iddio perverte egli il giudizio? L’Onnipotente perverte egli la giustizia?

⁴Hafi börn þín syndgað móti honum, þá hefir hann selt þau misgjörð þeirra á vald.

⁴Se i tuoi figliuoli han peccato contro lui, egli li ha dati in balìa del loro misfatto;

⁵En ef þú leitar Guðs og biður hinn Almáttka miskunnar _

⁵ma tu, se ricorri a Dio e implori grazia dall’Onnipotente,

⁶ef þú ert hreinn og einlægur _ já, þá mun hann þegar vakna til að sinna þér og endurreisa bústað þíns réttlætis.

⁶se proprio sei puro e integro, certo egli sorgerà in tuo favore, e restaurerà la dimora della tua giustizia.

⁷Þá mun þinn fyrri hagur virðast lítilfjörlegur, en framtíðarhagur þinn vaxa stórum.

⁷Così sarà stato piccolo il tuo principio, ma la tua fine sarà grande oltre modo.

⁸Spyr þú hina fyrri kynslóð og gef þú gaum að reynslu feðranna.

⁸Interroga le passate generazioni, rifletti sull’esperienza de’ padri;

⁹Vér erum síðan í gær og vitum ekkert, því að skuggi eru dagar vorir á jörðunni.

⁹giacché noi siam d’ieri e non sappiamo nulla; i nostri giorni sulla terra non son che un’ombra;

¹⁰En þeir munu fræða þig, segja þér það og bera fram orð úr sjóði hjarta síns:

¹⁰ma quelli certo t’insegneranno, ti parleranno, e dal loro cuore trarranno discorsi.

¹¹,,Sprettur pappírssefið þar sem engin mýri er? vex störin nema í vatni?

¹¹Può il papiro crescere ove non c’è limo? Il giunco viene egli su senz’acqua?

¹²Enn stendur hún í blóma og verður eigi slegin, en hún skrælnar fyrr en nokkurt annað gras.``

¹²Mentre son verdi ancora, e senza che li si tagli, prima di tutte l’erbe, seccano.

¹³Svo fer fyrir hverjum þeim, sem gleymir Guði, og von hins guðlausa verður að engu.

¹³Tale la sorte di tutti quei che dimenticano Dio, e la speranza dell’empio perirà.

¹⁴Athvarf hans brestur sundur, og köngullóarvefur er það, sem hann treystir.

¹⁴La sua baldanza è troncata, la sua fiducia e come una tela di ragno.

¹⁵Hann styðst við hús sitt, en það stendur ekki, hann heldur sér fast í það, en það stenst ekki.

¹⁵Egli s’appoggia alla sua casa, ma essa non regge; vi s’aggrappa, ma quella non sta salda.

¹⁶Hann er safarík skríðandi flétta í sólskini, sem teygir jarðstöngla sína um garðinn

¹⁶Egli verdeggia al sole, e i suoi rami si protendono sul suo giardino;

¹⁷og vefur rótum sínum um grjóthrúgur og læsir sig milli steinanna.

¹⁷le sue radici s’intrecciano sul mucchio delle macerie, penetra fra le pietre della casa.

¹⁸En ef hann er upprættur frá stað sínum, þá afneitar staðurinn honum og segir: ,,Ég hefi aldrei séð þig!``

¹⁸Ma divelto che sia dal suo luogo, questo lo rinnega e gli dice: "Non ti ho mai veduto!"

¹⁹Sjá, þetta er öll gleði hans, og aðrir spretta í staðinn upp úr moldinni.

¹⁹Ecco il gaudio che gli procura la sua condotta! E dalla polvere altri dopo lui germoglieranno.

²⁰Sjá, Guð hafnar ekki hinum ráðvanda og heldur ekki í hönd illgjörðamanna.

²⁰No, Iddio non rigetta l’uomo integro, ne porge aiuto a quelli che fanno il male.

²¹Enn mun hann fylla munn þinn hlátri og varir þínar fagnaðarópi.Þeir sem hata þig, munu skömminni klæðast, og tjald hinna óguðlegu mun horfið vera.

²¹Egli renderà ancora il sorriso alla tua bocca, e sulle tue labbra metterà canti d’esultanza.

²²Þeir sem hata þig, munu skömminni klæðast, og tjald hinna óguðlegu mun horfið vera.

²²Quelli che t’odiano saran coperti di vergogna, e la tenda degli empi sparirà".