¹Til söngstjórans. Fyrir Jedútún. Asafs-sálmur.

¹Per il Capo de’ Musici. Secondo Jeduthun. Salmo di Asaf. La mia voce s’eleva a Dio, e io grido; la mia voce s’eleva a Dio, ed egli mi porge l’orecchio.

²Ég kalla til Guðs og hrópa, kalla til Guðs, að hann megi heyra til mín.

²Nel giorno della mia distretta, io ho cercato il Signore; la mia mano è stata tesa durante la notte senza stancarsi, l’anima mia ha rifiutato d’esser consolata.

³Þegar ég er í nauðum, leita ég Drottins, rétti út hendur mínar um nætur og þreytist ekki, sál mín er óhuggandi.

³Io mi ricordo di Dio, e gemo; medito, e il mio spirito è abbattuto. Sela.

⁴Ég minnist Guðs og kveina, ég styn, og andi minn örmagnast. [Sela]

⁴Tu tieni desti gli occhi miei, sono turbato e non posso parlare.

⁵Þú heldur uppi augnalokum mínum, mér er órótt og ég má eigi mæla.

⁵Ripenso ai giorni antichi, agli anni da lungo tempo passati.

⁶Ég íhuga fyrri daga, ár þau sem löngu eru liðin,

⁶Mi ricordo de’ miei canti durante la notte, medito nel mio cuore, e lo spirito mio va investigando:

⁷ég minnist strengjaleiks míns um nætur, ég hugleiði í hjarta mínu, og andi minn rannsakar.

⁷Il Signore ripudia egli in perpetuo? E non mostrerà egli più il suo favore?

⁸Mun Drottinn þá útskúfa um eilífð og aldrei framar vera náðugur?

⁸E’ la sua benignità venuta meno per sempre? La sua parola ha ella cessato per ogni età?

⁹Er miskunn hans lokið um eilífð, fyrirheit hans þrotin um aldir alda?

⁹Iddio ha egli dimenticato d’aver pietà? Ha egli nell’ira chiuse le sue compassioni? Sela.

¹⁰Hefir Guð gleymt að sýna líkn, byrgt miskunn sína með reiði? [Sela]

¹⁰E ho detto: La mia afflizione sta in questo, che la destra dell’Altissimo è mutata.

¹¹Þá sagði ég: ,,Þetta er kvöl mín, að hægri hönd Hins hæsta hefir brugðist.``

¹¹Io rievocherò la memoria delle opere dell’Eterno; sì, ricorderò le tue maraviglie antiche,

¹²Ég víðfrægi stórvirki Drottins, ég vil minnast furðuverka þinna frá fyrri tíðum,

¹²mediterò su tutte le opere tue, e ripenserò alle tue gesta.

¹³ég íhuga allar athafnir þínar, athuga stórvirki þín.

¹³O Dio, le tue vie son sante; qual è l’Iddio grande come Dio?

¹⁴Guð, helgur er vegur þinn, hver er svo mikill Guð sem Drottinn?

¹⁴Tu sei l’Iddio che fai maraviglie; tu hai fatto conoscere la tua forza fra i popoli.

¹⁵Þú ert Guð, sá er furðuverk gjörir, þú hefir kunngjört mátt þinn meðal þjóðanna.

¹⁵Tu hai, col tuo braccio, redento il tuo popolo, i figliuoli di Giacobbe e di Giuseppe. Sela.

¹⁶Með máttugum armlegg frelsaðir þú lýð þinn, sonu Jakobs og Jósefs. [Sela]

¹⁶Le acque ti videro, o Dio; le acque ti videro e furono spaventate; anche gli abissi tremarono.

¹⁷Vötnin sáu þig, ó Guð, vötnin sáu þig og skelfdust, og undirdjúpin skulfu.

¹⁷Le nubi versarono diluvi d’acqua; i cieli tuonarono; ed anche i tuoi strali volarono da ogni parte.

¹⁸Vatnið streymdi úr skýjunum, þrumuraust drundi úr skýþykkninu, og örvar þínar flugu.

¹⁸La voce del tuo tuono era nel turbine; i lampi illuminarono il mondo; la terra fu scossa e tremò.

¹⁹Reiðarþrumur þínar kváðu við, leiftur lýstu um jarðríki, jörðin skalf og nötraði.Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin. [ (Psalms 77:21) Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron. ]

¹⁹La tua via fu in mezzo al mare, i tuoi sentieri in mezzo alle grandi acque, e le tue orme non furon riconosciute.

²⁰Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin. [ (Psalms 77:21) Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron. ]

²⁰Tu conducesti il tuo popolo come un gregge, per mano di Mosè e d’Aaronne.