1Sérlyndur maður fer að sínum munum, hann illskast við öllu, sem hyggilegt er.
1人と交わりをしない者は口実を捜し、すべてのよい考えに激しく反対する。
2Heimskinginn hefir engar mætur á hyggindum, heldur á því að gjöra kunnar hugsanir sínar.
2愚かな者は悟ることを喜ばず、ただ自分の意見を言い表わすことを喜ぶ。
3Þar sem hinn óguðlegi kemur, þar kemur og fyrirlitning, og með smáninni kemur skömm.
3悪しき者が来ると、卑しめもまた来る、不名誉が来ると、はずかしめも共にくる。
4Djúp vötn eru orð af manns munni, lind viskunnar er sem rennandi lækur.
4人の口の言葉は深い水のようだ、知恵の泉は、わいて流れる川である。
5Það er ekki rétt að draga taum hins óguðlega, að halla rétti hins saklausa í dómi.
5悪しき者をえこひいきすることは良くない、正しい者をさばいて、悪しき者とすることも良くない。
6Varir heimskingjans valda deilum, og munnur hans kallar á högg.
6愚かな者のくちびるは争いを起し、その口はむち打たれることを招く。
7Munnur heimskingjans verður honum að tjóni, og varir hans eru snara fyrir líf hans.
7愚かな者の口は自分の滅びとなり、そのくちびるは自分を捕えるわなとなる。
8Orð rógberans eru eins og sælgæti, og þau læsa sig inn í innstu fylgsni hjartans.
8人のよしあしをいう者の言葉はおいしい食物のようで、腹の奥にしみこむ。
9Sá sem tómlátur er í verki sínu, er skilgetinn bróðir eyðsluseggsins.
9その仕事を怠る者は、滅ぼす者の兄弟である。
10Nafn Drottins er sterkur turn, þangað hleypur hinn réttláti og er þar óhultur.
10主の名は堅固なやぐらのようだ、正しい者はその中に走りこんで救を得る。
11Auður ríks manns er honum öflugt vígi og ókleifur múrveggur í sjálfs hans ímyndun.
11富める者の富はその堅き城である、それは高き城壁のように彼を守る。
12Ofmetnaður hjartans er undanfari falls, en auðmýkt er undanfari virðingar.
12人の心の高ぶりは滅びにさきだち、謙遜は栄誉にさきだつ。
13Svari einhver áður en hann heyrir, þá er honum það flónska og skömm.
13事をよく聞かないで答える者は、愚かであって恥をこうむる。
14Hugrekki mannsins heldur honum uppi í sjúkdómi hans, en dapurt geð, hver fær borið það?
14人の心は病苦をも忍ぶ、しかし心の痛むときは、だれがそれに耐えようか。
15Hjarta hins hyggna aflar sér þekkingar, og eyra hinna vitru leitar þekkingar.
15さとき者の心は知識を得、知恵ある者の耳は知識を求める。
16Gjöf sem maður gefur, rýmir til fyrir honum og leiðir hann fram fyrir stórmenni.
16人の贈り物は、その人のために道をひらき、また尊い人の前に彼を導く。
17Hinn fyrri sýnist hafa á réttu að standa í þrætumáli sínu, en síðan kemur mótpartur hans og rannsakar röksemdir hans.
17先に訴え出る者は正しいように見える、しかしその訴えられた人が来て、それを調べて、事は明らかになる。
18Hlutkestið gjörir enda á deilum og sker úr milli sterkra.
18くじは争いをとどめ、かつ強い争い相手の間を決定する。
19Erfiðara er að ávinna svikinn bróður en að vinna rammbyggða borg, og deilur slíkra manna eru sem slagbrandar fyrir hallardyrum.
19助けあう兄弟は堅固な城のようだ、しかし争いは、やぐらの貫の木のようだ。
20Kviður mannsins mettast af ávexti munns hans, af gróðri varanna mettast hann.
20人は自分の言葉の結ぶ実によって、満ち足り、そのくちびるの産物によって自ら飽きる。
21Dauði og líf eru á tungunnar valdi, og sá sem hefir taum á henni, mun eta ávöxt hennar.
21死と生とは舌に支配される、これを愛する者はその実を食べる。
22Sá sem eignast konu, eignast gersemi, og hlýtur náðargjöf af Drottni.
22妻を得る者は、良き物を得る、かつ主から恵みを与えられる。
23Hinn fátæki mælir bljúgum bænarorðum, en hinn ríki svarar með hörku.Að vera allra vinur er til tjóns, en til er ástvinur, sem er tryggari en bróðir.
23貧しい者は、あわれみを請い、富める者は、はげしい答をする。世には友らしい見せかけの友がある、しかし兄弟よりもたのもしい友もある。
24Að vera allra vinur er til tjóns, en til er ástvinur, sem er tryggari en bróðir.
24世には友らしい見せかけの友がある、しかし兄弟よりもたのもしい友もある。