1Fyrir kvenraddir. Til söngstjórans. Kóraítasálmur.
1もろもろの民よ、これを聞け、すべて世に住む者よ、耳を傾けよ。
2Heyrið þetta, allar þjóðir, hlustið á, allir heimsbúar,
2低きも高きも、富めるも貧しきも、共に耳を傾けよ。
3bæði lágir og háir, jafnt ríkir sem fátækir!
3わが口は知恵を語り、わが心は知識を思う。
4Munnur minn talar speki, og ígrundun hjarta míns er hyggindi.
4わたしは耳をたとえに傾け、琴を鳴らして、わたしのなぞを解き明かそう。
5Ég hneigi eyra mitt að spakmæli, ræð gátu mína við gígjuhljóm.
5わたしをしえたげる者の不義がわたしを取り囲む悩みの日に、どうして恐れなければならないのか。
6Hví skyldi ég óttast á mæðudögunum, þá er hinir lævísu óvinir mínir umkringja mig með illsku,
6彼らはおのが富をたのみ、そのたからの多いのを誇る人々である。
7þeir sem reiða sig á auðæfi sín og stæra sig af sínu mikla ríkidæmi.
7まことに人はだれも自分をあがなうことはできない。そのいのちの価を神に払うことはできない。
8Enginn maður fær keypt bróður sinn lausan né greitt Guði lausnargjald fyrir hann.
8とこしえに生きながらえて、墓を見ないためにそのいのちをあがなうには、あまりに価高くて、それを満足に払うことができないからである。
9Lausnargjaldið fyrir líf þeirra mundi verða of hátt, svo að hann yrði að hætta við það að fullu,
9まことに賢い人も死に、愚かな者も、獣のような者も、ひとしく滅んで、その富を他人に残すことは人の見るところである。
10ætti hann að halda áfram að lifa ævinlega og líta ekki í gröfina.
10たとい彼らはその地を自分の名をもって呼んでも、墓こそ彼らのとこしえのすまい、世々彼らのすみかである。
11Nei, hann sér, að vitrir menn deyja, að fífl og fáráðlingar farast hver með öðrum og láta öðrum eftir auðæfi sín.
11人は栄華のうちに長くとどまることはできない、滅びうせる獣にひとしい。
12Grafir verða heimkynni þeirra að eilífu, bústaðir þeirra frá kyni til kyns, jafnvel þótt þeir hafi kennt lendur við nafn sitt.
12これぞ自分をたのむ愚かな者どもの成りゆき、自分の分け前を喜ぶ者どもの果である。〔セラ
13Maðurinn í allri sinni vegsemd stenst ekki, hann verður jafn skepnunum sem farast.
13彼らは陰府に定められた羊のように死が彼らを牧するであろう。彼らはまっすぐに墓に下り、そのかたちは消えうせ、陰府が彼らのすまいとなるであろう。
14Svo fer þeim sem eru þóttafullir, og þeim sem fylgja þeim og hafa þóknun á tali þeirra. [Sela]
14しかし神はわたしを受けられるゆえ、わたしの魂を陰府の力からあがなわれる。〔セラ
15Þeir stíga niður til Heljar eins og sauðahjörð, dauðinn heldur þeim á beit, og hinir hreinskilnu drottna yfir þeim, þá er morgnar, og mynd þeirra eyðist, Hel verður bústaður þeirra.
15人が富を得るときも、その家の栄えが増し加わるときも、恐れてはならない。
16En mína sál mun Guð endurleysa, því að hann mun hrífa mig úr greipum Heljar. [Sela]
16彼が死ぬときは何ひとつ携え行くことができず、その栄えも彼に従って下って行くことはないからである。
17Óttast þú ekki, þegar einhver verður ríkur, þegar dýrð húss hans verður mikil,
17たとい彼が生きながらえる間、自分を幸福と思っても、またみずから幸な時に、人々から称賛されても、
18því að hann tekur ekkert af því með sér, þegar hann deyr, auður hans fer ekki niður þangað á eftir honum.
18彼はついにおのれの先祖の仲間に連なる。彼らは絶えて光を見ることがない。人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。
19Hann telur sig sælan meðan hann lifir: ,,Menn lofa þig, af því að þér farnast vel.``_ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið. [ (Psalms 49:21) Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast. ]
19人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。
20_ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið. [ (Psalms 49:21) Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast. ]