¹Fyrir kvenraddir. Til söngstjórans. Kóraítasálmur.

¹もろもろの民よ、これを聞け、すべて世に住む者よ、耳を傾けよ。

²Heyrið þetta, allar þjóðir, hlustið á, allir heimsbúar,

²低きも高きも、富めるも貧しきも、共に耳を傾けよ。

³bæði lágir og háir, jafnt ríkir sem fátækir!

³わが口は知恵を語り、わが心は知識を思う。

⁴Munnur minn talar speki, og ígrundun hjarta míns er hyggindi.

⁴わたしは耳をたとえに傾け、琴を鳴らして、わたしのなぞを解き明かそう。

⁵Ég hneigi eyra mitt að spakmæli, ræð gátu mína við gígjuhljóm.

⁵わたしをしえたげる者の不義がわたしを取り囲む悩みの日に、どうして恐れなければならないのか。

⁶Hví skyldi ég óttast á mæðudögunum, þá er hinir lævísu óvinir mínir umkringja mig með illsku,

⁶彼らはおのが富をたのみ、そのたからの多いのを誇る人々である。

⁷þeir sem reiða sig á auðæfi sín og stæra sig af sínu mikla ríkidæmi.

⁷まことに人はだれも自分をあがなうことはできない。そのいのちの価を神に払うことはできない。

⁸Enginn maður fær keypt bróður sinn lausan né greitt Guði lausnargjald fyrir hann.

⁸とこしえに生きながらえて、墓を見ないためにそのいのちをあがなうには、あまりに価高くて、それを満足に払うことができないからである。

⁹Lausnargjaldið fyrir líf þeirra mundi verða of hátt, svo að hann yrði að hætta við það að fullu,

⁹まことに賢い人も死に、愚かな者も、獣のような者も、ひとしく滅んで、その富を他人に残すことは人の見るところである。

¹⁰ætti hann að halda áfram að lifa ævinlega og líta ekki í gröfina.

¹⁰たとい彼らはその地を自分の名をもって呼んでも、墓こそ彼らのとこしえのすまい、世々彼らのすみかである。

¹¹Nei, hann sér, að vitrir menn deyja, að fífl og fáráðlingar farast hver með öðrum og láta öðrum eftir auðæfi sín.

¹¹人は栄華のうちに長くとどまることはできない、滅びうせる獣にひとしい。

¹²Grafir verða heimkynni þeirra að eilífu, bústaðir þeirra frá kyni til kyns, jafnvel þótt þeir hafi kennt lendur við nafn sitt.

¹²これぞ自分をたのむ愚かな者どもの成りゆき、自分の分け前を喜ぶ者どもの果である。〔セラ

¹³Maðurinn í allri sinni vegsemd stenst ekki, hann verður jafn skepnunum sem farast.

¹³彼らは陰府に定められた羊のように死が彼らを牧するであろう。彼らはまっすぐに墓に下り、そのかたちは消えうせ、陰府が彼らのすまいとなるであろう。

¹⁴Svo fer þeim sem eru þóttafullir, og þeim sem fylgja þeim og hafa þóknun á tali þeirra. [Sela]

¹⁴しかし神はわたしを受けられるゆえ、わたしの魂を陰府の力からあがなわれる。〔セラ

¹⁵Þeir stíga niður til Heljar eins og sauðahjörð, dauðinn heldur þeim á beit, og hinir hreinskilnu drottna yfir þeim, þá er morgnar, og mynd þeirra eyðist, Hel verður bústaður þeirra.

¹⁵人が富を得るときも、その家の栄えが増し加わるときも、恐れてはならない。

¹⁶En mína sál mun Guð endurleysa, því að hann mun hrífa mig úr greipum Heljar. [Sela]

¹⁶彼が死ぬときは何ひとつ携え行くことができず、その栄えも彼に従って下って行くことはないからである。

¹⁷Óttast þú ekki, þegar einhver verður ríkur, þegar dýrð húss hans verður mikil,

¹⁷たとい彼が生きながらえる間、自分を幸福と思っても、またみずから幸な時に、人々から称賛されても、

¹⁸því að hann tekur ekkert af því með sér, þegar hann deyr, auður hans fer ekki niður þangað á eftir honum.

¹⁸彼はついにおのれの先祖の仲間に連なる。彼らは絶えて光を見ることがない。人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。

¹⁹Hann telur sig sælan meðan hann lifir: ,,Menn lofa þig, af því að þér farnast vel.``_ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið. [ (Psalms 49:21) Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast. ]

¹⁹人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。

²⁰_ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið. [ (Psalms 49:21) Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast. ]