1Spádómur, sem opinberaður var Habakkuk spámanni.
1Aßan aßin li cßaßru quicßutbesîc chiru li profeta Habacuc xban li Kâcuaß.
2Hversu lengi hefi ég kallað, Drottinn, og þú heyrir ekki! Hversu lengi hefi ég hrópað til þín: ,,Ofríki!`` og þú hjálpar ekki!
2¿Joß najtil chic yôkin chixjapbal cue chixpatzßbal intenkßanquil, at Kâcuaß, ut lâat incßaß tinâcuabi? Ut, ¿jarub sut tinyâba lâ cßabaß xban li raylal li cuanco cuiß ut lâat incßaß nocoâcol?
3Hví lætur þú mig sjá rangindi, hví horfir þú upp á rangsleitni? Eyðing og ofríki standa fyrir augum mér. Af því koma þrætur, og deilur rísa upp.
3¿Cßaßut nak niquinâqßue chirilbal li raylal ut li mâusilal aßin? ¿Cßaßut nak cuan li rahobtesînc ib saß kayânk? Ut, ¿cßaßut nak cuan li joskßil ut li sacßoc ib ut li cuechßînc ib saß kayânk?
4Fyrir því verður lögmálið magnlaust og fyrir því kemur rétturinn aldrei fram. Hinir óguðlegu umkringja hina réttlátu, fyrir því kemur rétturinn fram rangsnúinn.
4Li chakßrab nacana chi mâcßaß chic xcuanquil. Nak nequeßrakoc âtin, incßaß nequeßxbânu saß xyâlal. Li nequeßbânun mâusilal, nequeßnumta saß xbêneb li tîqueb xchßôl ut incßaß nequeßrakoc âtin saß tîquilal, chan laj Habacuc.
5Lítið upp, þér hinir sviksömu, og litist um! Fallið í stafi og undrist! Því að ég framkvæmi verk á yðar dögum _ þér munduð ekki trúa því, ef sagt væri frá því.
5Li Kâcuaß quixye re: —Ilomakeb lix nînkal ru tenamit ut chisachk êchßôl chirilbal li sachba chßôlej li tinbânu saß eb li cutan nak toj cuânkex lâex. Incßaß raj têpâb cui yal ani ta junak tâserakßînk êre.
6Sjá, ég reisi upp Kaldea, hina harðgjöru og ofsafullu þjóð, sem fer um víða veröld til þess að leggja undir sig bústaði, sem hún á ekki.
6Qßuehomak retal, lâin oc cue chixtaklanquileb laj Caldea, li joskß aj tenamit, li incßaß nequeßelajic. Eb aßan teßxsuti li ruchichßochß chixmakßbal li naßajej li jalan aj e.
7Ægileg og hræðileg er hún, frá henni sjálfri út gengur réttur hennar og tign.
7Cauheb rib ut xucuajel rilbaleb li tenamit aßan. Eb aßan incßaß nequeßxqßue xcuanquil li chakßrab. Caßaj cuiß li nequeßraj xbânunquil eb aßan nequeßxqßue xcuanquil.
8Hestar hennar eru frárri en pardusdýr og skjótari en úlfar að kveldi dags. Riddarar hennar þeysa áfram, riddarar hennar koma langt að. Þeir fljúga áfram eins og örn, sem hraðar sér að æti.
8Kßaxal sêbakeb lix cacuâyeb chiruheb li hix. Tzßakalakeb aj camsinel chiru laj xoj li nequeßbêc chiru kßojyîn. Kßaxal cuißchic teßtâmk li nequeßxic chirix cacuây chi camsînc. Chi najt teßchâlk chak chirix cacuây li teßchâlk chi pletic. Nak teßxic saß ânil chi pletic, chanchanakeb li cßuch nak naxic chi junpât chixchapbal lix tib.
9Allir koma þeir til þess að fremja ofbeldisverk, brjótast beint áfram og raka saman herteknum mönnum eins og sandi.
9Li cßaßru teßxtau saß lix beheb, teßxsach ru. Ac xiu xiu cuanqueb li tenamit usta toj mâjiß nequeßnumeß. Nak teßnumtâk saß xbên li tenamit, numtajenak xqßuialeb li teßxchap. Chanchan xqßuial li cocß ru li samaib li cuan chire li palau.
10Þeir gjöra gys að konungum, og höfðingjar eru þeim að hlátri. Þeir hlæja að öllum virkjum, hrúga upp mold og vinna þau.
10Teßxrahobtesiheb li acuabej ut teßxtzßektânaheb li nequeßcßamoc be saß li tenamit. Nak nequeßril li cab li nequeßxcol cuiß ribeb li tenamit, nequeßxseße. Nequeßxtûb li chßochß ut saß xbên aßan nequeßtakeß re nak târûk teßoc saß li tenamit re teßrêchani.
11Þeir fá nýjan kraft og brjótast áfram og gjörast brotlegir, _ þeir sem trúa á mátt sinn og megin.
11Chanchan nak nanumeß li câk-sut-ikß nak teßxsach li tenamit. Teßxcßoxla nak riqßuin xcuanquil lix dioseb teßxbânu aßan, chan li Kâcuaß.
12Ert þú, Drottinn, ekki Guð minn frá öndverðu, minn Heilagi, sem aldrei deyr? Drottinn, þú hefir falið þeim að framkvæma dóm. Bjargið mitt, þú hefir sett þá til að refsa.
12Quixye laj Habacuc: —At Kâcuaß, at inDios Santo, ¿Ma incßaß ta biß ac cuancat chak chalen saß xticlajic? At Kâcuaß, lâat laj Colol ke. Incßaß taxak toâqßue chi câmc. Lâat tatqßuehok reheb laj Caldea chi numtâc saß kabên re takatoj rix li kamâc.
13Augu þín eru of hrein til þess að líta hið illa, og þú getur ekki horft upp á rangsleitni. Hví horfir þú á svikarana, hví þegir þú, þegar hinn óguðlegi uppsvelgir þann, sem honum er réttlátari?
13Lâat tîc lâ chßôl ut incßaß nacuulac châcuu li incßaß us. ¿Cßaßut nak yal nacacuil li rahobtesînc li yôqueb chixbânunquil? Lâat mâcßaß nacabânu nak li incßaß useb xnaßleb nequeßxsach ruheb li tîqueb xchßôl.
14Og þannig hefir þú látið mennina verða eins og fiska sjávarins, eins og skriðkvikindin, sem engan drottnara hafa.
14¿Cßaßut nak nacacanabeb li tenamit xjuneseb xcßulbal li raylal? Mâ ani nacßamoc be saß xyânkeb. Chanchaneb li car saß li nimaß ut chanchaneb li xul li nequeßxjucuqui rib saß chßochß.
15Þeir draga þá alla upp á öngli sínum, hrífa þá í net sitt og safna þeim í vörpu sína. Fyrir því gleðjast þeir og fagna,
15Eb laj Caldea nequeßnumta saß xbêneb li tenamit ut nequeßrêchaniheb. Chanchaneb laj car nak nequeßxchap li car riqßuin lix anzuelo ut chanchan nak nequeßxchap riqßuin lix yoy. Ut nequeßsahoß saß xchßôleb chirilbal li joß qßuial nequeßxchap.
16fyrir því færa þeir neti sínu sláturfórn og vörpu sinni reykelsisfórn. Því að þau afla þeim ríkulegs hlutskiptis og ríflegs matar.Fyrir því bregða þeir sverði sínu án afláts til þess að drepa þjóðir vægðarlaust.
16Eb laj chapol car nequeßxqßue xlokßal lix yoy ut lix anzuelo. Nequeßmayejac ut nequeßxcßat li pom chiru xban nak riqßuin aßan nequeßxsicß li cßaßru nequeßxtzaca.¿Ma junelic yôkeb chixchapbal li tenamit riqßuin lix yoy eb laj Caldea? Ut, ¿ma rajlal yôkeb chixsachbal ru li tenamit chi incßaß teßril xtokßobâl ruheb?
17Fyrir því bregða þeir sverði sínu án afláts til þess að drepa þjóðir vægðarlaust.
17¿Ma junelic yôkeb chixchapbal li tenamit riqßuin lix yoy eb laj Caldea? Ut, ¿ma rajlal yôkeb chixsachbal ru li tenamit chi incßaß teßril xtokßobâl ruheb?