¹Sælir eru þeir sem breyta grandvarlega, þeir er fram ganga í lögmáli Drottins.

¹Salige er de hvis vei er ulastelig, som vandrer i Herrens lov.

²Sælir eru þeir er halda reglur hans, þeir er leita hans af öllu hjarta

²Salige er de som tar vare på hans vidnesbyrd, som søker ham av hele sitt hjerte

³og eigi fremja ranglæti, en ganga á vegum hans.

³og ikke gjør urett, men vandrer på hans veier.

⁴Þú hefir gefið skipanir þínar, til þess að menn skuli halda þær vandlega.

⁴Du har gitt dine befalinger forat en skal holde dem nøie.

⁵Ó að breytni mín mætti vera staðföst, svo að ég varðveiti lög þín.

⁵O, at mine veier måtte bli faste, så jeg holder dine forskrifter!

⁶Þá mun ég eigi til skammar verða, er ég gef gaum að öllum boðum þínum.

⁶Da skal jeg ikke bli til skamme når jeg gir akt på alle dine bud.

⁷Ég skal þakka þér af einlægu hjarta, er ég hefi numið þín réttlátu ákvæði.

⁷Jeg vil prise dig i hjertets opriktighet når jeg lærer din rettferdighets lover å kjenne.

⁸Ég vil gæta laga þinna, þá munt þú alls ekki yfirgefa mig.

⁸Dine forskrifter vil jeg holde; du må ikke rent forlate mig!

⁹Með hverju getur ungur maður haldið vegi sínum hreinum? Með því að gefa gaum að orði þínu.

⁹Hvorved skal den unge holde sin sti ren? Ved å holde sig efter ditt ord.

¹⁰Ég leita þín af öllu hjarta, lát mig eigi villast frá boðum þínum.

¹⁰Av hele mitt hjerte har jeg søkt dig; la mig ikke fare vill fra dine bud!

¹¹Ég geymi orð þín í hjarta mínu, til þess að ég skuli eigi syndga gegn þér.

¹¹I mitt hjerte har jeg gjemt ditt ord forat jeg ikke skal synde imot dig.

¹²Lofaður sért þú, Drottinn, kenn mér lög þín.

¹²Lovet være du, Herre! Lær mig dine forskrifter!

¹³Með vörum mínum tel ég upp öll ákvæði munns þíns.

¹³Med mine leber har jeg forkynt alle lover fra din munn.

¹⁴Yfir vegi vitnisburða þinna gleðst ég eins og yfir alls konar auði.

¹⁴Over dine vidnesbyrds vei har jeg gledet mig, som over all rikdom.

¹⁵Fyrirmæli þín vil ég íhuga og skoða vegu þína.

¹⁵På dine befalinger vil jeg grunde og tenke på dine stier.

¹⁶Ég leita unaðar í lögum þínum, gleymi eigi orði þínu.

¹⁶I dine forskrifter forlyster jeg mig, jeg glemmer ikke ditt ord.

¹⁷Veit þjóni þínum að lifa, að ég megi halda orð þín.

¹⁷Gjør vel imot din tjener, så jeg kan leve! Da vil jeg holde ditt ord.

¹⁸Ljúk upp augum mínum, að ég megi skoða dásemdirnar í lögmáli þínu.

¹⁸Lat op mine øine, så jeg kan skue de underfulle ting i din lov!

¹⁹Ég er útlendingur á jörðunni, dyl eigi boð þín fyrir mér.

¹⁹Jeg er en gjest på jorden; skjul ikke dine bud for mig!

²⁰Sál mín er kvalin af þrá eftir ákvæðum þínum alla tíma.

²⁰Min sjel er knust, så jeg lenges efter dine lover til enhver tid.

²¹Þú hefir ógnað ofstopamönnunum, bölvaðir eru þeir, sem víkja frá boðum þínum.

²¹Du har truet de overmodige, de forbannede, som farer vill fra dine bud.

²²Velt þú af mér háðung og skömm, því að ég hefi haldið reglur þínar.

²²Ta skam og forakt bort fra mig! For jeg har tatt vare på dine vidnesbyrd.

²³Þótt þjóðhöfðingjar sitji og taki saman ráð sín gegn mér, þá íhugar þjónn þinn lög þín.

²³Fyrster har også sittet og talt sammen imot mig; din tjener grunder på dine forskrifter.

²⁴Og reglur þínar eru unun mín, boð þín eru ráðgjafar mínir.

²⁴Dine vidnesbyrd er også min lyst; de er mine rådgivere.

²⁵Sál mín loðir við duftið, lát mig lífi halda eftir orði þínu.

²⁵Min sjel er nedtrykt i støvet; hold mig i live efter ditt ord!

²⁶Ég hefi talið upp málefni mín, og þú bænheyrðir mig, kenn mér lög þín.

²⁶Jeg fortalte dig mine veier, og du svarte mig; lær mig dine forskrifter!

²⁷Lát mig skilja veg fyrirmæla þinna, að ég megi íhuga dásemdir þínar.

²⁷La mig forstå dine befalingers vei! Så vil jeg grunde på dine undergjerninger.

²⁸Sál mín tárast af trega, reis mig upp eftir orði þínu.

²⁸Min sjel gråter av sorg; reis mig op efter ditt ord!

²⁹Lát veg lyginnar vera fjarri mér og veit mér náðarsamlega lögmál þitt.

²⁹Vend løgnens vei bort fra mig, og unn mig din lov!

³⁰Ég hefi útvalið veg sannleikans, sett mér ákvæði þín fyrir sjónir.

³⁰Trofasthets vei har jeg utvalgt, dine lover har jeg satt for mig.

³¹Ég held fast við reglur þínar, Drottinn, lát mig eigi verða til skammar.

³¹Jeg henger ved dine vidnesbyrd; Herre, la mig ikke bli til skamme!

³²Ég vil skunda veg boða þinna, því að þú hefir gjört mér létt um hjartað.

³²Dine buds vei vil jeg løpe; for du frir mitt hjerte fra angst.

³³Kenn mér, Drottinn, veg laga þinna, að ég megi halda þau allt til enda.

³³Lær mig, Herre, dine forskrifters vei! Så vil jeg ta vare på den inntil enden.

³⁴Veit mér skyn, að ég megi halda lögmál þitt og varðveita það af öllu hjarta.

³⁴Lær mig! Så vil jeg ta vare på din lov og holde den av hele mitt hjerte.

³⁵Leið mig götu boða þinna, því að af henni hefi ég yndi.

³⁵Led mig frem på dine buds sti! For i den har jeg min lyst.

³⁶Beyg hjarta mitt að reglum þínum, en eigi að ranglátum ávinningi.

³⁶Bøi mitt hjerte til dine vidnesbyrd og ikke til vinning!

³⁷Snú augum mínum frá því að horfa á hégóma, lífga mig á vegum þínum.

³⁷Vend mine øine bort fra å se efter tomhet, hold mig i live på din vei!

³⁸Staðfest fyrirheit þitt fyrir þjóni þínum, sem gefið er þeim er þig óttast.

³⁸Opfyll for din tjener ditt ord, som er for dem som frykter dig!

³⁹Nem burt háðungina, sem ég er hræddur við, því að ákvæði þín eru góð.

³⁹Ta bort min vanære, som jeg frykter for! For dine lover er gode.

⁴⁰Sjá, ég þrái fyrirmæli þín, lífga mig með réttlæti þínu.

⁴⁰Se, jeg lenges efter dine befalinger; hold mig i live ved din rettferdighet!

⁴¹Lát náð þína koma yfir mig, Drottinn, hjálpræði þitt, samkvæmt fyrirheiti þínu,

⁴¹La dine nådegjerninger, Herre, komme over mig, din frelse efter ditt ord!

⁴²að ég fái andsvör veitt þeim er smána mig, því að þínu orði treysti ég.

⁴²Jeg vil gi den svar som håner mig; for jeg setter min lit til ditt ord.

⁴³Og tak aldrei sannleikans orð burt úr munni mínum, því að ég bíð dóma þinna.

⁴³Ta ikke sannhets ord så rent bort fra min munn! For jeg bier på dine dommer.

⁴⁴Ég vil stöðugt varðveita lögmál þitt, um aldur og ævi,

⁴⁴Jeg vil holde din lov stadig, evindelig og alltid.

⁴⁵þá mun ég ganga um víðlendi, því að ég leita fyrirmæla þinna,

⁴⁵La mig vandre i fritt rum! For jeg spør efter dine befalinger.

⁴⁶þá mun ég tala um reglur þínar frammi fyrir konungum, og eigi skammast mín,

⁴⁶Jeg vil tale om dine vidnesbyrd for konger og skal ikke bli til skamme.

⁴⁷og leita unaðar í boðum þínum, þeim er ég elska,

⁴⁷Jeg har min lyst i dine bud, som jeg elsker.

⁴⁸og rétta út hendurnar eftir boðum þínum, þeim er ég elska, og íhuga lög þín.

⁴⁸Jeg løfter mine hender til dine bud, som jeg elsker, og jeg vil grunde på dine forskrifter.

⁴⁹Minnst þú þess orðs við þjón þinn, sem þú lést mig vona á.

⁴⁹Kom i hu ordet til din tjener, fordi du har gitt mig håp!

⁵⁰Þetta er huggun mín í eymd minni, að orð þitt lætur mig lífi halda.

⁵⁰Det er min trøst i min elendighet at ditt ord har holdt mig i live.

⁵¹Ofstopamenn spotta mig ákaflega, en ég vík eigi frá lögmáli þínu.

⁵¹De overmodige har spottet mig såre; fra din lov er jeg ikke avveket.

⁵²Ég minnist dóma þinna frá öndverðu, Drottinn, og læt huggast.

⁵²Jeg kom dine dommer fra evighet i hu, Herre, og jeg blev trøstet.

⁵³Heiftarreiði við óguðlega hrífur mig, við þá er yfirgefa lögmál þitt.

⁵³En brennende harme har grepet mig over de ugudelige, som forlater din lov.

⁵⁴Lög þín eru efni ljóða minna á þessum stað, þar sem ég er gestur.

⁵⁴Dine forskrifter er blitt mine lovsanger i min utlendighets hus.

⁵⁵Um nætur minnist ég nafns þíns, Drottinn, og geymi laga þinna.

⁵⁵Jeg kom om natten ditt navn i hu, Herre, og jeg holdt din lov.

⁵⁶Þetta er orðin hlutdeild mín, að halda fyrirmæli þín.

⁵⁶Dette blev mig gitt: at jeg har tatt vare på dine befalinger.

⁵⁷Drottinn er hlutskipti mitt, ég hefi ákveðið að varðveita orð þín.

⁵⁷Herren er min del, sa jeg, idet jeg holdt dine ord.

⁵⁸Ég hefi leitað hylli þinnar af öllu hjarta, ver mér náðugur samkvæmt fyrirheiti þínu.

⁵⁸Jeg bønnfalt dig av hele mitt hjerte: Vær mig nådig efter ditt ord!

⁵⁹Ég hefi athugað vegu mína og snúið fótum mínum að reglum þínum.

⁵⁹Jeg eftertenkte mine veier og vendte mine føtter til dine vidnesbyrd.

⁶⁰Ég hefi flýtt mér og eigi tafið að varðveita boð þín.

⁶⁰Jeg hastet og ventet ikke med å holde dine bud.

⁶¹Snörur óguðlegra lykja um mig, en lögmáli þínu hefi ég eigi gleymt.

⁶¹De ugudeliges strikker har omspent mig, din lov har jeg ikke glemt.

⁶²Um miðnætti rís ég upp til þess að þakka þér þín réttlátu ákvæði.

⁶²Midt om natten står jeg op for å prise dig for din rettferdighets lover.

⁶³Ég er félagi allra þeirra er óttast þig og varðveita fyrirmæli þín.

⁶³Jeg holder mig til alle dem som frykter dig, og som holder dine befalinger.

⁶⁴Jörðin er full af miskunn þinni, Drottinn, kenn mér lög þín.

⁶⁴Jorden er full av din miskunnhet, Herre; lær mig dine forskrifter!

⁶⁵Þú hefir gjört vel til þjóns þíns eftir orði þínu, Drottinn.

⁶⁵Du har gjort vel imot din tjener, Herre, efter ditt ord.

⁶⁶Kenn mér góð hyggindi og þekkingu, því að ég trúi á boð þín.

⁶⁶Lær mig god skjønnsomhet og kunnskap! For jeg tror på dine bud.

⁶⁷Áður en ég var beygður, villtist ég, en nú varðveiti ég orð þitt.

⁶⁷Før jeg blev ydmyket, fór jeg vill; men nu holder jeg ditt ord.

⁶⁸Þú ert góður og gjörir vel, kenn mér lög þín.

⁶⁸Du er god og gjør godt; lær mig dine forskrifter!

⁶⁹Ofstopamenn spinna upp lygar gegn mér, en ég held fyrirmæli þín af öllu hjarta.

⁶⁹De overmodige har spunnet løgn sammen imot mig; jeg holder dine befalinger av hele mitt hjerte.

⁷⁰Hjarta þeirra er tilfinningarlaust sem mör væri, en ég leita unaðar í lögmáli þínu.

⁷⁰Deres hjerte er som en fettklump; jeg har min lyst i din lov.

⁷¹Það varð mér til góðs, að ég var beygður, til þess að ég mætti læra lög þín.

⁷¹Det var mig godt at jeg blev ydmyket, forat jeg kunde lære dine forskrifter.

⁷²Lögmálið af munni þínum er mér mætara en þúsundir af gulli og silfri.

⁷²Din munns lov er mig bedre enn tusen stykker gull og sølv.

⁷³Hendur þínar hafa gjört mig og skapað, veit mér skyn, að ég megi læra boð þín.

⁷³Dine hender har skapt mig og gjort mig; gi mig forstand, forat jeg må lære dine bud!

⁷⁴Þeir er óttast þig sjá mig og gleðjast, því að ég vona á orð þitt.

⁷⁴De som frykter dig, skal se mig og glede sig; for jeg venter på ditt ord.

⁷⁵Ég veit, Drottinn, að dómar þínir eru réttlátir og að þú hefir lægt mig í trúfesti þinni.

⁷⁵Jeg vet, Herre, at dine dommer er rettferdighet, og i trofasthet har du ydmyket mig.

⁷⁶Lát miskunn þína verða mér til huggunar, eins og þú hefir heitið þjóni þínum.

⁷⁶La din miskunnhet være mig til trøst efter ditt ord til din tjener!

⁷⁷Lát miskunn þína koma yfir mig, að ég megi lifa, því að lögmál þitt er unun mín.

⁷⁷La din miskunnhet komme over mig, forat jeg kan leve! For din lov er min lyst.

⁷⁸Lát ofstopamennina verða til skammar, af því að þeir kúga mig með rangsleitni, en ég íhuga fyrirmæli þín.

⁷⁸La de overmodige bli til skamme! For de har trykket mig ned uten årsak; jeg grunder på dine befalinger.

⁷⁹Til mín snúi sér þeir er óttast þig og þeir er þekkja reglur þínar.

⁷⁹La dem vende tilbake til mig, de som frykter dig og kjenner dine vidnesbyrd!

⁸⁰Hjarta mitt sé grandvart í lögum þínum, svo að ég verði eigi til skammar.

⁸⁰La mitt hjerte være fullkomment i dine forskrifter, forat jeg ikke skal bli til skamme!

⁸¹Sál mín tærist af þrá eftir hjálpræði þínu, ég bíð eftir orði þínu.

⁸¹Min sjel vansmekter av lengsel efter din frelse; jeg venter på ditt ord.

⁸²Augu mín tærast af þrá eftir fyrirheiti þínu: Hvenær munt þú hugga mig?

⁸²Mine øine vansmekter av lengsel efter ditt ord idet jeg sier: Når vil du trøste mig?

⁸³Því að ég er orðinn eins og belgur í reykhúsi, en lögum þínum hefi ég eigi gleymt.

⁸³For jeg er som en skinnsekk i røk*; dine forskrifter glemmer jeg ikke. / {* d.e. jeg tørker bort.}

⁸⁴Hversu margir eru dagar þjóns þíns? Hvenær munt þú heyja dóm á ofsækjendum mínum?

⁸⁴Hvor mange er vel din tjeners dager? Når vil du holde dom over mine forfølgere?

⁸⁵Ofstopamenn hafa grafið mér grafir, menn, er eigi hlýða lögmáli þínu.

⁸⁵De overmodige har gravd graver for mig, de som ikke skikker sig efter din lov.

⁸⁶Öll boð þín eru trúfesti. Menn ofsækja mig með lygum, veit þú mér lið.

⁸⁶Alle dine bud er trofasthet; uten årsak forfølger de mig; hjelp mig!

⁸⁷Nærri lá, að þeir gjörðu út af við mig á jörðunni, og þó hafði ég eigi yfirgefið fyrirmæli þín.

⁸⁷På lite nær har de tilintetgjort mig i landet; men jeg har ikke forlatt dine befalinger.

⁸⁸Lát mig lífi halda sakir miskunnar þinnar, að ég megi varðveita reglurnar af munni þínum.

⁸⁸Hold mig i live efter din miskunnhet! Så vil jeg ta vare på din munns vidnesbyrd.

⁸⁹Orð þitt, Drottinn, varir að eilífu, það stendur stöðugt á himnum.

⁸⁹Til evig tid, Herre, står ditt ord fast i himmelen.

⁹⁰Frá kyni til kyns varir trúfesti þín, þú hefir grundvallað jörðina, og hún stendur.

⁹⁰Fra slekt til slekt varer din trofasthet; du grunnfestet jorden, og den stod der.

⁹¹Eftir ákvæðum þínum stendur hún enn í dag, því að allt lýtur þér.

⁹¹Til å utføre dine dommer står de* der enn idag; for alle ting er dine tjenere. / {* himmelen og jorden.}

⁹²Ef lögmál þitt hefði eigi verið unun mín, þá hefði ég farist í eymd minni.

⁹²Dersom din lov ikke hadde vært min lyst, var jeg omkommet i min elendighet.

⁹³Ég skal eigi gleyma fyrirmælum þínum að eilífu, því að með þeim hefir þú látið mig lífi halda.

⁹³Til evig tid skal jeg ikke glemme dine befalinger; for ved dem har du holdt mig i live.

⁹⁴Þinn er ég, hjálpa þú mér, því að ég leita fyrirmæla þinna.

⁹⁴Din er jeg, frels mig! For jeg har søkt dine befalinger.

⁹⁵Óguðlegir bíða mín til þess að tortíma mér, en ég gef gætur að reglum þínum.

⁹⁵De ugudelige har bidd på mig for å ødelegge mig; jeg gir akt på dine vidnesbyrd.

⁹⁶Á allri fullkomnun hefi ég séð endi, en þín boð eiga sér engin takmörk.

⁹⁶På all fullkommenhet har jeg sett en ende, men ditt bud strekker sig såre vidt.

⁹⁷Hve mjög elska ég lögmál þitt, allan liðlangan daginn íhuga ég það.

⁹⁷Hvor jeg har din lov kjær! Hele dagen grunder jeg på den.

⁹⁸Boð þín hafa gjört mig vitrari en óvinir mínir eru, því að þau heyra mér til um eilífð.

⁹⁸Dine bud gjør mig visere enn mine fiender; for til evig tid eier jeg dem.

⁹⁹Ég er hyggnari en allir kennarar mínir, því að ég íhuga reglur þínar.

⁹⁹Jeg er blitt klokere enn alle mine lærere; for jeg grunder på dine vidnesbyrd.

¹⁰⁰Ég er skynsamari en öldungar, því að ég held fyrirmæli þín.

¹⁰⁰Jeg er forstandigere enn de gamle; for jeg har tatt vare på dine befalinger.

¹⁰¹Ég held fæti mínum frá hverjum vondum vegi til þess að gæta orðs þíns.

¹⁰¹Fra enhver ond sti har jeg holdt mine føtter borte forat jeg kunde holde ditt ord.

¹⁰²Frá ákvæðum þínum hefi ég eigi vikið, því að þú hefir frætt mig.

¹⁰²Fra dine lover er jeg ikke avveket; for du har lært mig.

¹⁰³Hversu sæt eru fyrirheit þín gómi mínum, hunangi betri munni mínum.

¹⁰³Hvor dine ord er søte for min gane, mere enn honning for min munn!

¹⁰⁴Af fyrirmælum þínum er ég skynsamur orðinn, fyrir því hata ég sérhvern lygaveg.

¹⁰⁴Av dine befalinger får jeg forstand; derfor hater jeg all løgnens sti.

¹⁰⁵Þitt orð er lampi fóta minna og ljós á vegum mínum.

¹⁰⁵Ditt ord er en lykte for min fot og et lys for min sti.

¹⁰⁶Ég hefi svarið og haldið það að varðveita þín réttlátu ákvæði.

¹⁰⁶Jeg har svoret, og jeg har holdt det, å ta vare på din rettferdighets lover.

¹⁰⁷Ég er mjög beygður, Drottinn, lát mig lífi halda eftir orði þínu.

¹⁰⁷Jeg er såre nedbøiet; Herre, hold mig i live efter ditt ord!

¹⁰⁸Haf þóknun á sjálfviljafórnum munns míns, Drottinn, og kenn mér ákvæði þín.

¹⁰⁸La min munns frivillige offere tekkes dig, Herre, og lær mig dine lover!

¹⁰⁹Líf mitt er ætíð í hættu, en þínu lögmáli hefi ég eigi gleymt.

¹⁰⁹Jeg går alltid med livet i hendene, men din lov har jeg ikke glemt.

¹¹⁰Óguðlegir hafa lagt snöru fyrir mig, en ég hefi eigi villst frá fyrirmælum þínum.

¹¹⁰De ugudelige har lagt snare for mig, men jeg har ikke forvillet mig fra dine befalinger.

¹¹¹Reglur þínar eru eign mín um aldur, því að þær eru yndi hjarta míns.

¹¹¹Jeg har fått dine vidnesbyrd i eie evindelig; for de er mitt hjertes glede.

¹¹²Ég hneigi hjarta mitt að því að breyta eftir lögum þínum, um aldur og allt til enda.

¹¹²Jeg har bøiet mitt hjerte til å gjøre efter dine forskrifter evindelig, inntil enden.

¹¹³Ég hata þá, er haltra til beggja hliða, en lögmál þitt elska ég.

¹¹³De tvesinnede hater jeg, men din lov elsker jeg.

¹¹⁴Þú ert skjól mitt og skjöldur, ég vona á orð þitt.

¹¹⁴Du er mitt skjul og mitt skjold, jeg venter på ditt ord.

¹¹⁵Burt frá mér, þér illgjörðamenn, að ég megi halda boð Guðs míns.

¹¹⁵Vik fra mig, I som gjør ondt, forat jeg må holde min Guds bud!

¹¹⁶Styð mig samkvæmt fyrirheiti þínu, að ég megi lifa, og lát mig eigi til skammar verða í von minni.

¹¹⁶Hold mig oppe efter ditt ord, forat jeg kan leve, og la mig ikke bli til skamme med mitt håp!

¹¹⁷Styð þú mig, að ég megi frelsast og ætíð líta til laga þinna.

¹¹⁷Støtt mig, så jeg må bli frelst! Da vil jeg alltid skue med lyst på dine forskrifter.

¹¹⁸Þú hafnar öllum þeim, er villast frá lögum þínum, því að svik þeirra eru til einskis.

¹¹⁸Du akter for intet alle dem som farer vill fra dine forskrifter; for deres svik er forgjeves.

¹¹⁹Sem sora metur þú alla óguðlega á jörðu, þess vegna elska ég reglur þínar.

¹¹⁹Som slagg bortrydder du alle ugudelige på jorden; derfor elsker jeg dine vidnesbyrd.

¹²⁰Hold mitt nötrar af hræðslu fyrir þér, og dóma þína óttast ég.

¹²⁰Av redsel for dig gyser min kropp, og jeg frykter for dine dommer.

¹²¹Ég hefi iðkað rétt og réttlæti, sel mig eigi í hendur kúgurum mínum.

¹²¹Jeg har gjort rett og rettferdighet; du vil ikke overgi mig til dem som undertrykker mig.

¹²²Gakk í ábyrgð fyrir þjón þinn, honum til heilla, lát eigi ofstopamennina kúga mig.

¹²²Gå i borgen for din tjener, forat det kan gå ham vel! La ikke de overmodige undertrykke mig!

¹²³Augu mín tærast af þrá eftir hjálpræði þínu og eftir þínu réttláta fyrirheiti.

¹²³Mine øine vansmekter av lengsel efter din frelse og efter din rettferdighets ord.

¹²⁴Far með þjón þinn eftir miskunn þinni og kenn mér lög þín.

¹²⁴Gjør med din tjener efter din miskunnhet, og lær mig dine forskrifter!

¹²⁵Ég er þjónn þinn, veit mér skyn, að ég megi þekkja reglur þínar.

¹²⁵Jeg er din tjener; lær mig, så jeg kan kjenne dine vidnesbyrd!

¹²⁶Tími er kominn fyrir Drottin að taka í taumana, þeir hafa rofið lögmál þitt.

¹²⁶Det er tid for Herren å gripe inn; de har brutt din lov.

¹²⁷Þess vegna elska ég boð þín framar en gull og skíragull.

¹²⁷Derfor elsker jeg dine bud mere enn gull, ja mere enn fint gull.

¹²⁸Þess vegna held ég beina leið eftir öllum fyrirmælum þínum, ég hata sérhvern lygaveg.

¹²⁸Derfor holder jeg alle befalinger om alle ting for å være rette; jeg hater all løgnens sti.

¹²⁹Reglur þínar eru dásamlegar, þess vegna heldur sál mín þær.

¹²⁹Underfulle er dine vidnesbyrd; derfor tar min sjel vare på dem.

¹³⁰Útskýring orðs þíns upplýsir, gjörir fávísa vitra.

¹³⁰Dine ords åpenbaring oplyser, den gjør enfoldige forstandige.

¹³¹Ég opna munninn af ílöngun, því ég þrái boð þín.

¹³¹Jeg åpnet min munn og sukket av lengsel; for jeg stundet efter dine bud.

¹³²Snú þér til mín og ver mér náðugur, eins og ákveðið er þeim er elska nafn þitt.

¹³²Vend dig til mig og vær mig nådig, som rett er mot dem som elsker ditt navn!

¹³³Gjör skref mín örugg með fyrirheiti þínu og lát ekkert ranglæti drottna yfir mér.

¹³³Gjør mine trin faste ved ditt ord, og la ingen urett herske over mig!

¹³⁴Leys mig undan kúgun manna, að ég megi varðveita fyrirmæli þín.

¹³⁴Forløs mig fra menneskers vold! Så vil jeg holde dine befalinger.

¹³⁵Lát ásjónu þína lýsa yfir þjón þinn og kenn mér lög þín.

¹³⁵La ditt åsyn lyse for din tjener, og lær mig dine forskrifter!

¹³⁶Augu mín fljóta í tárum, af því að menn varðveita eigi lögmál þitt.

¹³⁶Mine øine flyter bort i vannstrømmer over dem som ikke holder din lov.

¹³⁷Réttlátur ert þú, Drottinn, og réttvísir dómar þínir.

¹³⁷Du er rettferdig, Herre, og dine dommer er rettvise.

¹³⁸Þú hefir skipað fyrir reglur þínar með réttlæti og mikilli trúfesti.

¹³⁸Du har fastsatt dine vidnesbyrd i rettferdighet og stor trofasthet.

¹³⁹Ákefð mín eyðir mér, því að fjendur mínir hafa gleymt orðum þínum.

¹³⁹Min nidkjærhet har fortært mig, fordi mine motstandere har glemt dine ord.

¹⁴⁰Orð þitt er mjög hreint, og þjónn þinn elskar það.

¹⁴⁰Ditt ord er vel renset, og din tjener elsker det.

¹⁴¹Ég er lítilmótlegur og fyrirlitinn, en fyrirmælum þínum hefi ég eigi gleymt.

¹⁴¹Jeg er liten og foraktet; jeg har ikke glemt dine befalinger.

¹⁴²Réttlæti þitt er eilíft réttlæti og lögmál þitt trúfesti.

¹⁴²Din rettferdighet er en evig rettferdighet, og din lov er sannhet.

¹⁴³Neyð og hörmung hafa mér að höndum borið, en boð þín eru unun mín.

¹⁴³Nød og trengsel fant mig; dine bud er min lyst.

¹⁴⁴Reglur þínar eru réttlæti um eilífð, veit mér skyn, að ég megi lifa.

¹⁴⁴Dine vidnesbyrd er rettferdige til evig tid; lær mig, forat jeg kan leve!

¹⁴⁵Ég kalla af öllu hjarta, bænheyr mig, Drottinn, ég vil halda lög þín.

¹⁴⁵Jeg roper av hele mitt hjerte; svar mig, Herre! Jeg vil ta vare på dine forskrifter.

¹⁴⁶Ég ákalla þig, hjálpa þú mér, að ég megi varðveita reglur þínar.

¹⁴⁶Jeg roper til dig, frels mig! Så vil jeg holde dine vidnesbyrd.

¹⁴⁷Ég er á ferli fyrir dögun og hrópa og bíð orða þinna.

¹⁴⁷Jeg var årle oppe i morgenlysningen og ropte om hjelp; jeg ventet på dine ord.

¹⁴⁸Fyrr en vakan hefst eru augu mín vökul til þess að íhuga orð þitt.

¹⁴⁸Mine øine var oppe før nattevaktene, forat jeg kunde grunde på ditt ord.

¹⁴⁹Hlýð á raust mína eftir miskunn þinni, lát mig lífi halda, Drottinn, eftir ákvæðum þínum.

¹⁴⁹Hør min røst efter din miskunnhet! Herre, hold mig i live efter dine lover!

¹⁵⁰Þeir eru nærri, er ofsækja mig af fláræði, þeir eru langt burtu frá lögmáli þínu.

¹⁵⁰De er kommet nær som jager efter ugjerning; fra din lov er de kommet langt bort.

¹⁵¹Þú ert nálægur, Drottinn, og öll boð þín eru trúfesti.

¹⁵¹Du er nær, Herre, og alle dine bud er sannhet.

¹⁵²Fyrir löngu hefi ég vitað um reglur þínar, að þú hefir grundvallað þær um eilífð.

¹⁵²For lenge siden vet jeg av dine vidnesbyrd at du har grunnet dem for evig tid.

¹⁵³Sjá þú eymd mína og frelsa mig, því að ég hefi eigi gleymt lögmáli þínu.

¹⁵³Se min elendighet og utfri mig! For jeg har ikke glemt din lov.

¹⁵⁴Flyt þú mál mitt og leys mig, lát mig lífi halda samkvæmt fyrirheiti þínu.

¹⁵⁴Før min sak og forløs mig, hold mig i live efter ditt ord!

¹⁵⁵Hjálpræðið er fjarri óguðlegum, því að þeir leita eigi fyrirmæla þinna.

¹⁵⁵Frelse er langt borte fra de ugudelige; for de søker ikke dine forskrifter.

¹⁵⁶Mikil er miskunn þín, Drottinn, lát mig lífi halda eftir ákvæðum þínum.

¹⁵⁶Din miskunnhet er stor, Herre; hold mig i live efter dine dommer!

¹⁵⁷Margir eru ofsækjendur mínir og fjendur, en frá reglum þínum hefi ég eigi vikið.

¹⁵⁷Mange er mine forfølgere og mine motstandere; jeg er ikke avveket fra dine vidnesbyrd.

¹⁵⁸Ég sé trúrofana og kenni viðbjóðs, þeir varðveita eigi orð þitt.

¹⁵⁸Jeg så de troløse og vemmedes, dem som ikke holdt ditt ord.

¹⁵⁹Sjá, hversu ég elska fyrirmæli þín, lát mig lífi halda, Drottinn, eftir miskunn þinni.

¹⁵⁹Se at jeg har elsket dine befalinger! Herre, hold mig i live efter din miskunnhet!

¹⁶⁰Allt orð þitt samanlagt er trúfesti, og hvert réttlætisákvæði þitt varir að eilífu.

¹⁶⁰Summen av ditt ord er sannhet, og til evig tid står all din rettferdighets lov fast.

¹⁶¹Höfðingjar ofsækja mig að ástæðulausu, en hjarta mitt óttast orð þín.

¹⁶¹Fyrster forfulgte mig uten årsak, men mitt hjerte fryktet for dine ord.

¹⁶²Ég gleðst yfir fyrirheiti þínu eins og sá er fær mikið herfang.

¹⁶²Jeg gleder mig over ditt ord som en som finner meget bytte.

¹⁶³Ég hata lygi og hefi andstyggð á henni, en þitt lögmál elska ég.

¹⁶³Løgn har jeg hatet og avskydd, din lov har jeg elsket.

¹⁶⁴Sjö sinnum á dag lofa ég þig sakir þinna réttlátu ákvæða.

¹⁶⁴Syv ganger om dagen har jeg prist dig for din rettferdighets lover.

¹⁶⁵Gnótt friðar hafa þeir er elska lögmál þitt, og þeim er við engri hrösun hætt.

¹⁶⁵Megen fred har de som elsker din lov, og det er ikke noget anstøt for dem.

¹⁶⁶Ég vænti hjálpræðis þíns, Drottinn, og framkvæmi boð þín.

¹⁶⁶Jeg har ventet på din frelse, Herre, og jeg har holdt dine bud.

¹⁶⁷Sál mín varðveitir reglur þínar, og þær elska ég mjög.

¹⁶⁷Min sjel har holdt dine vidnesbyrd, og jeg elsket dem såre.

¹⁶⁸Ég varðveiti fyrirmæli þín og reglur, allir mínir vegir eru þér augljósir.

¹⁶⁸Jeg har holdt dine befalinger og dine vidnesbyrd; for alle mine veier er for ditt åsyn.

¹⁶⁹Ó að hróp mitt mætti nálgast auglit þitt, Drottinn, veit mér að skynja í samræmi við orð þitt.

¹⁶⁹La mitt klagerop komme nær for ditt åsyn, Herre! Lær mig efter ditt ord!

¹⁷⁰Ó að grátbeiðni mín mætti koma fyrir auglit þitt, frelsa mig samkvæmt fyrirheiti þínu.

¹⁷⁰La min inderlige bønn komme for ditt åsyn! Frels mig efter ditt ord!

¹⁷¹Lof um þig skal streyma mér af vörum, því að þú kennir mér lög þín.

¹⁷¹Mine leber skal flyte over av lovsang; for du lærer mig dine forskrifter.

¹⁷²Tunga mín skal mæra orð þitt, því að öll boðorð þín eru réttlæti.

¹⁷²Min tunge skal synge om ditt ord; for alle dine bud er rettferdighet.

¹⁷³Hönd þín veiti mér lið, því að þín fyrirmæli hefi ég útvalið.

¹⁷³La din hånd være mig til hjelp! For jeg har utvalgt dine befalinger.

¹⁷⁴Ég þrái hjálpræði þitt, Drottinn, og lögmál þitt er unun mín.

¹⁷⁴Jeg lenges efter din frelse, Herre, og din lov er min lyst.

¹⁷⁵Lát sál mína lifa, að hún megi lofa þig og dómar þínir veiti mér lið.Ég villist sem týndur sauður, leita þú þjóns þíns, því að þínum boðum hefi ég eigi gleymt.

¹⁷⁵La min sjel leve og love dig, og la dine dommer hjelpe mig!

¹⁷⁶Ég villist sem týndur sauður, leita þú þjóns þíns, því að þínum boðum hefi ég eigi gleymt.

¹⁷⁶Jeg har faret vill; opsøk din tjener som et tapt får! for jeg har ikke glemt dine bud.