1Þeir hafa fjandskapast mjög við mig frá æsku, _ skal Ísrael segja _
1En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -
2þeir hafa fjandskapast mjög við mig frá æsku, en þó eigi borið af mér.
2meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.
3Plógmennirnir hafa plægt um hrygg mér, gjört plógför sín löng,
3Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.
4en Drottinn hinn réttláti hefir skorið í sundur reipi óguðlegra.
4Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.
5Sneypast skulu þeir og undan hörfa, allir þeir sem hata Síon.
5De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,
6Þeir skulu verða sem gras á þekju, er visnar áður en það frævist.
6de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:
7Sláttumaðurinn skal eigi fylla hönd sína né sá fang sitt sem bindur,og þeir sem fram hjá fara skulu ekki segja: ,,Blessun Drottins sé með yður.`` Vér blessum yður í nafni Drottins!
7Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.
8og þeir sem fram hjá fara skulu ekki segja: ,,Blessun Drottins sé með yður.`` Vér blessum yður í nafni Drottins!
8Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!