1Halelúja. Það er gott að leika fyrir Guði vorum, því að hann er yndislegur, honum hæfir lofsöngur.
1Lov Herren! For det er godt å lovsynge vår Gud, det er liflig, lovsang sømmer sig.
2Drottinn endurreisir Jerúsalem, safnar saman hinum tvístruðu af Ísrael.
2Herren bygger Jerusalem, de bortdrevne av Israel samler han.
3Hann læknar þá, er hafa sundurkramið hjarta, og bindur um benjar þeirra.
3Han helbreder dem som har et sønderknust hjerte, og forbinder deres smertefulle sår.
4Hann ákveður tölu stjarnanna, kallar þær allar með nafni.
4Han fastsetter stjernenes tall, han gir dem alle navn.
5Mikill er Drottinn vor og ríkur að veldi, speki hans er ómælanleg.
5Vår Herre er stor og rik på kraft; på hans forstand er det intet mål.
6Drottinn annast hrjáða, en óguðlega lægir hann að jörðu.
6Herren holder de saktmodige oppe, bøier de ugudelige ned til jorden.
7Syngið Drottni með þakklæti, leikið á gígju fyrir Guði vorum.
7Svar Herren med takksigelse, lovsyng vår Gud til citar,
8Hann hylur himininn skýjum, býr regn handa jörðinni, lætur gras spretta á fjöllunum.
8ham som dekker himmelen med skyer, som lager regn for jorden, som lar gress spire frem på fjellene!
9Hann gefur skepnunum fóður þeirra, hrafnsungunum, þegar þeir kalla.
9Han gir feet dets føde, ravneungene som roper.
10Hann hefir eigi mætur á styrkleika hestsins, eigi þóknun á fótleggjum mannsins.
10Han har ikke lyst til hestens styrke, han har ikke behag i mannens ben.
11Drottinn hefir þóknun á þeim er óttast hann, þeim er bíða miskunnar hans.
11Herren har behag i dem som frykter ham, som venter på hans miskunnhet.
12Vegsama Drottin, Jerúsalem, lofa þú Guð þinn, Síon,
12Pris Herren, Jerusalem, lov din Gud, Sion!
13því að hann hefir gjört sterka slagbrandana fyrir hliðum þínum, blessað börn þín, sem í þér eru.
13For han har gjort dine portstenger faste, han har velsignet dine barn i dig.
14Hann gefur landi þínu frið, seður þig á hinu kjarnbesta hveiti.
14Han er den som gir dine grenser fred, metter dig med den beste hvete.
15Hann sendir orð sitt til jarðar, boð hans hleypur með hraða.
15Han er den som sender sin tale til jorden; såre hastig løper hans ord.
16Hann gefur snjó eins og ull, stráir út hrími sem ösku.
16Han er den som gir sne som ull, strør ut rim som aske.
17Hann sendir hagl sitt sem brauðmola, hver fær staðist frost hans?
17Han kaster sin is ut som småstykker; hvem kan stå for hans kulde?
18Hann sendir út orð sitt og lætur ísinn þiðna, lætur vind sinn blása, og vötnin renna.
18Han sender sitt ord og smelter dem; han lar sin vind blåse, da rinner vannene.
19Hann kunngjörði Jakob orð sitt, Ísrael lög sín og ákvæði.Svo hefir hann eigi gjört við neina þjóð, þeim kennir hann ekki ákvæði sín. Halelúja.
19Han kunngjorde Jakob sitt ord, Israel sine bud og sine lover;
20Svo hefir hann eigi gjört við neina þjóð, þeim kennir hann ekki ákvæði sín. Halelúja.
20så har han ikke gjort mot noget hedningefolk, og lover* kjenner de ikke. Halleluja! / {* d.e. Guds lover.}