¹Orðskviðir Salómons Davíðssonar, Ísraels konungs,

¹Przypowieści Salomona, syna Dawidowego, króla Izraelskiego,

²til þess að menn kynnist visku og aga, læri að skilja skynsamleg orð,

²Dla poznania mądrości i ćwiczenia, ku wyrozumieniu powieści roztropnych;

³til þess að menn fái viturlegan aga, réttlæti, réttvísi og ráðvendni,

³Dla pojęcia ćwiczenia w rozumie, w sprawiedliwości, w sądzie i w prawości;

⁴til þess að þeir veiti hinum óreyndu hyggindi, unglingum þekking og aðgætni, _

⁴Dla podania prostakom ostrożności, młodemu umiejętności, i opatrzności.

⁵hinn vitri hlýðir á og eykur lærdóm sinn, og hinn hyggni nemur hollar lífsreglur _

⁵Tych gdy mądry słuchać będzie, przybędzie mu nauki, a roztropny w radach opatrzniejszy będzie,

⁶til þess að menn skilji orðskviði og líkingamál, orð spekinganna og gátur þeirra.

⁶Aby zrozumiał przypowieści, i wykłady ich, słowa mądrych i zagadki ich.

⁷Ótti Drottins er upphaf þekkingar, visku og aga fyrirlíta afglapar einir.

⁷Bojaźó Paóska jest początkiem umiejętności; ale głupi mądrością i ćwiczeniem gardzą.

⁸Hlýð þú, son minn, á áminning föður þíns og hafna eigi viðvörun móður þinnar,

⁸Słuchaj, synu mój! ćwiczenia ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.

⁹því að þær eru yndislegur sveigur á höfði þér og men um háls þinn.

⁹Bo to przyda wdzięczności głowie twojej, i będzie łaócuchem kosztownym szyi twojej.

¹⁰Son minn, þegar skálkar ginna þig, þá gegn þeim eigi.

¹⁰Synu mój! jeżliby cię namawiali grzesznicy, nie przyzwalaj.

¹¹Þegar þeir segja: ,,Kom með oss! Leggjumst í launsátur til manndrápa, sitjum án saka um saklausan mann,

¹¹Jeźlićby rzekli: Pójdź z nami, czyhajmy na krew, zasadźmy się na niewinnego bez przyczyny;

¹²gleypum þá lifandi eins og Hel _ með húð og hári, eins og þá sem farnir eru til dánarheima.

¹²Pożremyż ich żywo, jako grób, a całkiem, jako zstępujących w dół;

¹³Alls konar dýra muni munum vér eignast, fylla hús vor rændum fjármunum.

¹³Wszelkiej majętności kosztownej nabędziemy, napełnimy domy nasze korzyścią;

¹⁴Þú skalt taka jafnan hlut með oss, einn sjóð skulum vér allir hafa`` _

¹⁴Rzuć między nas los twój; mieszek jeden wszyscy mieć będziemy.

¹⁵son minn, þá haf ekki samleið við þá, halt fæti þínum frá stigum þeirra.

¹⁵Synu mójâ nie chodźże z nimi w drogę; zawściągnij nogi twojej od ścieżek ich.

¹⁶Því að fætur þeirra eru skjótir til ills og fljótir til að úthella blóði.

¹⁶Albowiem nogi ich ku złemu bieżą, i spieszą się na wylanie krwi.

¹⁷Því að til einskis þenja menn út netið í augsýn allra fleygra fugla,

¹⁷Bo jako próżno zastawiają sieci przed oczyma wszelkiego ptaka skrzydlastego:

¹⁸og slíkir menn sitja um sitt eigið líf, liggja í launsátri fyrir sjálfum sér.

¹⁸Tak i ci na krew swoję czyhają, a zasadzają się na duszę swoję.

¹⁹Þannig fer öllum þeim, sem fíknir eru í rangfenginn gróða: fíknin verður þeim að fjörlesti.

¹⁹Takieć są ścieszki każdego czyhającego na zysk, który duszę pana swego odbiera.

²⁰Spekin kallar hátt á strætunum, lætur rödd sína gjalla á torgunum.

²⁰Mądrość na dworzu woła, głos swój na ulicach wydaje.

²¹Hún hrópar á glaummiklum gatnamótum, við borgarhliðin heldur hún tölur sínar:

²¹W największym zgiełku woła, u wrót bram, w miastach powieści swoje opowiada, mówiąc:

²²Hversu lengi ætlið þér, fávísir, að elska fávísi og hinir háðgjörnu að hafa yndi af háði og heimskingjarnir að hata þekkingu?

²²Prostacy! dokądże się kochać będziecie w prostocie? a naśmiewcy pośmiewisko miłować będziecie? a głupi nienawidzieć umiejętności będziecie?

²³Snúist til umvöndunar minnar, sjá, ég læt anda minn streyma yfir yður, kunngjöri yður orð mín.

²³Nawróćcież się na karanie moje; oto wam wydam ducha mojego, a podam wam do znajomości słowa moje.

²⁴En af því að þér færðust undan, þá er ég kallaði, og enginn gaf því gaum, þótt ég rétti út höndina,

²⁴Ponieważem wołała, a nie chcieliście; wyciągałam rękę moję, a nie był, ktoby uważał;

²⁵heldur létuð öll mín ráð sem vind um eyrun þjóta og skeyttuð eigi umvöndun minni,

²⁵Owszem odrzuciliście wszystkę radę moję, a karności mojej nie chcieliście przyjąć;

²⁶þá mun ég hlæja í ógæfu yðar, draga dár að, þegar skelfingin dynur yfir yður,

²⁶Przetoż ja w zginieniu waszem śmiać się będę, będę z was szydziła, gdy przyjdzie, czego się strachacie.

²⁷þegar skelfingin dynur yfir yður eins og þrumuveður og ógæfa yðar nálgast eins og fellibylur, þegar neyð og angist dynja yfir yður.

²⁷Gdy przyjdzie jako spustoszenie, czego się strachacie, i gdy zginienie wasze przypadnie jako wicher, gdy przyjdzie na was ucisk i utrapienie;

²⁸Þá munu þeir kalla á mig, en ég mun ekki svara, þeir munu leita mín, en ekki finna mig.

²⁸Tedy mię wzywać będą, a nie nie wysłucham; szukać mię będą z poranku, a nie znajdą mię.

²⁹Vegna þess að þeir hötuðu þekking og aðhylltust ekki ótta Drottins,

²⁹Przeto, iż mieli w nienawiści umiejętność, a bojaźni Paóskiej nie obrali sobie,

³⁰skeyttu ekki ráðum mínum og smáðu alla umvöndun mína,

³⁰Ani przestawali na radzie mijej, ale gardzili wszelką karnością moją:

³¹þá skulu þeir fá að neyta ávaxtar breytni sinnar og mettast af sínum eigin vélræðum.

³¹Przetoż będą używać owocu dróg swoich, a radami swemi nasyceni będą.

³²Því að fráhvarf fávísra drepur þá, og uggleysi heimskingjanna tortímir þeim.En sá sem á mig hlýðir, mun búa óhultur, mun vera öruggur og engri óhamingju kvíða.

³²Bo odwrócenie prostaków pozabija ich, a szczęście głupich wytraci ich.

³³En sá sem á mig hlýðir, mun búa óhultur, mun vera öruggur og engri óhamingju kvíða.

³³Ale kto mię słucha, bezpiecznie mieszkać będzie, a będzie wolny od strachu złych rzeczy.