¹Vitur sonur hlýðir umvöndun föður síns, en spottarinn sinnir engum átölum.

¹Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.

²Maðurinn nýtur góðs af ávexti munnsins, en svikarana þyrstir í ofbeldi.

²Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.

³Sá sem gætir munns síns, varðveitir líf sitt, en glötun er búin þeim, er ginið glennir.

³Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.

⁴Sál letingjans girnist og fær ekki, en sál hinna iðnu mettast ríkulega.

⁴Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.

⁵Réttlátur maður hatar fals, en hinn óguðlegi fremur skömm og svívirðu.

⁵Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shaóbionym.

⁶Réttlætið verndar grandvara breytni, en guðleysið steypir syndaranum.

⁶Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.

⁷Einn þykist ríkur, en á þó ekkert, annar læst vera fátækur, en á þó mikinn auð.

⁷Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.

⁸Auðæfi mannsins eru lausnargjald fyrir líf hans, en hinn fátæki hlýðir ekki á neinar ávítur.

⁸Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.

⁹Ljós réttlátra logar skært, en á lampa óguðlegra slokknar.

⁹Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.

¹⁰Með hroka vekja menn aðeins þrætur, en hjá ráðþægnum mönnum er viska.

¹⁰Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.

¹¹Skjótfenginn auður minnkar, en sá sem safnar smátt og smátt, verður ríkur.

¹¹Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.

¹²Langdregin eftirvænting gjörir hjartað sjúkt, en uppfyllt ósk er lífstré.

¹²Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.

¹³Sá sem fyrirlítur áminningarorð, býr sér glötun, en sá sem óttast boðorðið, hlýtur umbun.

¹³Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.

¹⁴Kenning hins vitra er lífslind til þess að forðast snöru dauðans.

¹⁴Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.

¹⁵Góðir vitsmunir veita hylli, en vegur svikaranna leiðir í glötun.

¹⁵Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.

¹⁶Kænn maður gjörir allt með skynsemd, en heimskinginn breiðir út vitleysu.

¹⁶Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.

¹⁷Óguðlegur sendiboði steypir í ógæfu, en trúr sendimaður er meinabót.

¹⁷Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.

¹⁸Fátækt og smán hlýtur sá, er lætur áminning sem vind um eyrun þjóta, en sá sem tekur umvöndun, verður heiðraður.

¹⁸Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.

¹⁹Uppfyllt ósk er sálunni sæt, en að forðast illt er heimskingjunum andstyggð.

¹⁹Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.

²⁰Haf umgengni við vitra menn, þá verður þú vitur, en illa fer þeim, sem leggur lag sitt við heimskingja.

²⁰Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.

²¹Óhamingjan eltir syndarana, en gæfan nær hinum réttlátu.

²¹Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.

²²Góður maður lætur eftir sig arf handa barnabörnunum, en eigur syndarans eru geymdar hinum réttláta.

²²Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.

²³Nýbrotið land fátæklinganna gefur mikla fæðu, en mörgum er burtu kippt fyrir ranglæti sitt.

²³Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.

²⁴Sá sem sparar vöndinn, hatar son sinn, en sá sem elskar hann, agar hann snemma.Hinn réttláti etur nægju sína, en kviður óguðlegra líður skort.

²⁴Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.

²⁵Hinn réttláti etur nægju sína, en kviður óguðlegra líður skort.

²⁵Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.