¹Viska kvennanna reisir húsið, en fíflskan rífur það niður með höndum sínum.

¹Mądra niewiasta buduje dom swój; ale go głupia rękami swemi rozwala.

²Sá sem framgengur í hreinskilni sinni, óttast Drottin, en sá sem fer krókaleiðir, fyrirlítur hann.

²Kto chodzi w szczerości swojej, boi się Pana; ale przewrotny w drogach swoich gardzi nim.

³Í munni afglapans er vöndur á hroka hans, en varir hinna vitru varðveita þá.

³W ustach głupiego jest rózga hardości; ale wargi mądrych strzegą ich.

⁴Þar sem engin naut eru, þar er jatan tóm, en fyrir kraft uxans fæst mikill ágóði.

⁴Gdzie niemasz wołów, żłób jest próżny; ale siłą wołów mnoży się obfitość zboża.

⁵Sannorður vottur lýgur ekki, en falsvottur fer með lygar.

⁵Świadek prawdziwy nie kłamie; ale świadek fałszywy mówi kłamstwo.

⁶Spottarinn leitar visku, en finnur ekki, en hyggnum manni er þekkingin auðfengin.

⁶Naśmiewca szuka mądrości, a nie znajduje; ale umiejętność roztropnemu jest snadna.

⁷Gakk þú burt frá heimskum manni, og þú hefir ekki kynnst þekkingar-vörum.

⁷Idź precz od oblicza męża głupiego, gdyż nie znajdziesz przy nim warg umiejętności.

⁸Viska hins kæna er í því fólgin, að hann skilur veg sinn, en fíflska heimskingjanna er svik.

⁸Mądrość ostrożnego jest rozumieć drogę swoję, ale głupstwo głupich jest zdrada.

⁹Afglaparnir gjöra gys að sektarfórnum, en meðal hreinskilinna er velþóknun.

⁹Każdy głupi nakrywa grzech, a między uprzejmymi mieszka przyjaźó.

¹⁰Hjartað eitt þekkir kvöl sína, og jafnvel í gleði þess getur enginn annar blandað sér.

¹⁰Serce każdego uznaje gorzkość duszy swojej, a do wesela jego nie przymięsza się obcy.

¹¹Hús óguðlegra mun eyðileggjast, en tjald hreinskilinna mun blómgast.

¹¹Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie.

¹²Margur vegurinn virðist greiðfær, en endar þó á helslóðum.

¹²Zda się pod czas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokoóczenie jej jest drogą na śmierć.

¹³Jafnvel þótt hlegið sé, kennir hjartað til, og endir gleðinnar er tregi.

¹³Także i w śmiechu boleje serce, a koniec wesela bywa smutek.

¹⁴Rangsnúið hjarta mettast af vegum sínum svo og góður maður af verkum sínum.

¹⁴Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry.

¹⁵Einfaldur maður trúir öllu, en kænn maður athugar fótmál sín.

¹⁵Prostak wierzy każdemu słowu; ale ostrożny zrozumiewa postępki swoje.

¹⁶Vitur maður óttast hið illa og forðast það, en heimskinginn er framhleypinn og ugglaus.

¹⁶Mądry się boi, i odstępuje od złego; ale głupi dociera, i śmiałym jest.

¹⁷Uppstökkur maður fremur fíflsku, en hrekkvís maður verður hataður.

¹⁷Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa.

¹⁸Einfeldningarnir erfa fíflsku, en vitrir menn krýnast þekkingu.

¹⁸Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością.

¹⁹Hinir vondu verða að lúta hinum góðu, og hinir óguðlegu að standa við dyr réttlátra.

¹⁹źli się kłaniają przed dobrymi, a niepobożni stoją u drzwi sprawiedliwego.

²⁰Fátæklingurinn verður hvimleiður jafnvel vini sínum, en ríkismanninn elska margir.

²⁰Ubogi bywa i u przyjaciela swego w nienawiści; ale wiele jest tych, którzy bogatego miłują.

²¹Sá sem fyrirlítur vin sinn, drýgir synd, en sæll er sá, sem miskunnar sig yfir hina voluðu.

²¹Bliźnim swym grzesznik pogardza; ale kto ma litość nad ubogimi, błogosławionym jest.

²²Vissulega villast þeir, er ástunda illt, en ást og trúfesti ávinna þeir sér, er gott stunda.

²²Izali nie błądzą, którzy wymyślają złe? a miłosierdzie i prawda należy tym, którzy wymyślają dobre.

²³Af öllu striti fæst ágóði, en munnfleiprið eitt leiðir aðeins til skorts.

²³W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.

²⁴Vitrum mönnum er auður þeirra kóróna, en fíflska heimskingjanna er og verður fíflska.

²⁴Bogactwo mądrych jest koroną ich; ale głupstwo głupich zostaje głupstwem.

²⁵Sannorður vottur frelsar líf, en sá sem fer með lygar, er svikari.

²⁵Świadek prawdziwy wyzwala duszę; ale fałszywy kłamstwo mówi.

²⁶Í ótta Drottins er öruggt traust, og synir slíks manns munu athvarf eiga.

²⁶Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą.

²⁷Ótti Drottins er lífslind til þess að forðast snörur dauðans.

²⁷Bojaźó Paóska jest źródło żywota ku uchronieniu się sideł śmierci.

²⁸Fólksmergðin er prýði konungsins, en mannaskorturinn steypir höfðingjanum.

²⁸W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.

²⁹Sá sem er seinn til reiði, er ríkur að skynsemd, en hinn bráðlyndi sýnir mikla fíflsku.

²⁹Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo.

³⁰Rósamt hjarta er líf líkamans, en ástríða er eitur í beinum.

³⁰Serce zdrowe jest żywotem ciała; ale zazdrość jest zgniłością w kościach.

³¹Sá sem kúgar snauðan mann, óvirðir þann er skóp hann, en sá heiðrar hann, er miskunnar sig yfir fátækan.

³¹Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.

³²Hinn óguðlegi fellur á illsku sinni, en hinum réttláta er ráðvendnin athvarf.

³²Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

³³Í hjarta hyggins manns heldur viskan kyrru fyrir, en á meðal heimskingja gerir hún vart við sig.

³³W sercu mądrego odpoczywa mądrość, ale wnet poznać, co jest w sercu głupich.

³⁴Réttlætið hefur upp lýðinn, en syndin er þjóðanna skömm.Vitur þjónn hlýtur hylli konungsins, en sá hefir reiði hans, sem skammarlega breytir.

³⁴Sprawiedliwość wywyższa naród; ale grzech jest ku pohaóbieniu narodów.

³⁵Vitur þjónn hlýtur hylli konungsins, en sá hefir reiði hans, sem skammarlega breytir.

³⁵Król łaskaw bywa na sługę roztropnego; ale się gniewa na tego, który mu haóbę czyni.